Θυμός : ένας διανοητικός εμετός

Γράφει η Δρ.Αναστασία Αρτεμίου

 Ακαδημαϊκός

Σύμφωνα με τον Ινδό φιλόσοφο Όσσο (Osho), όταν θυμώνουμε σημαίνει ότι κάτι που επιτρέψαμε να μπει μέσα μας,  δεν είναι σωστό κι όλη μας  η ύπαρξη πασχίζει να το πετάξει έξω. Δεν είναι, όμως, απαραίτητο να το πετάξει σε κάποιον άλλον.

 

Το να κρατάς θυμό είναι σαν να αρπάζεις ένα αναμμένο κάρβουνο για να το πετάξεις σε κάποιον.

Αυτός που καίγεται είσαι εσύ.  

–Βούδας

Έστω ότι κάποιος μας προσβάλει. Αυτόματα έχει συμβάλει να κάνει την εμφάνισή του, ο θυμός. Αλλά, ο θυμός είναι δικός μας. Αν πετάξουμε ένα κουβά σ’ ένα πηγάδι θα βγάλουμε νερό. Το νερό, όμως, είναι από το πηγάδι, ο κουβάς απλά μας βοηθάει να το βγάλουμε.

Έτσι, αν κάποιος μας προσβάλει, είναι σαν να πετάει έναν κουβά μέσα μας, ο οποίος θα βγάλει όλο τον θυμό που έχουμε. Άρα, η πηγή είμαστε εμείς και με τη σκέψη μας, μπορούμε να μεγεθύνουμε ή να εκμηδενίσουμε τα πάντα.

1η ιστορία

Ένα αγοράκι έρχεται τρέχοντας στο σπίτι και λέει στη μητέρα του – δεν είναι περισσότερο από τριών ετών – «μαμά, ένα μεγάλο λιοντάρι που βρυχιόταν δυνατά με κυνήγησε χιλιόμετρα ολόκληρα! Αλλά, κατάφερα κάπως και του ξέφυγα. Με πλησίασε πολύ πολλές φορές. Ήταν έτοιμο να μου επιτεθεί, αλλά άρχισα να τρέχω γρηγορότερα».

Η μητέρα κοίταξε το αγόρι και είπε: «Τόμυ, σου έχω πει ένα εκατομμύριο φορές να μην υπερβάλλεις! Πού να βρεθεί λιοντάρι μέσα στην πόλη… Κι έτρεξες ολόκληρα χιλιόμετρα; Και πού είναι το λιοντάρι;».

Το αγόρι κοίταξε έξω από την πόρτα. Είπε: «Στέκεται εκεί. Αλλά, για να σου πω την αλήθεια, είναι μόνον ένα μικρό σκυλάκι – πολύ μικρό! Όταν, όμως,  με κυνηγούσε, μου φαινόταν. . . Μου λες να μην υπερβάλλω κι εσύ η ίδια μόλις τώρα υπερβάλλεις, ότι μου το έχεις πει ένα εκατομμύριο φορές».

Θυμός και καταστολή

Σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να καταστείλουμε το θυμό μας, γιατί αλλιώς θα πολλαπλασιαστεί και θα μας βασανίζει. Αυτό που αρμόζει να κάνουμε είναι να ανατρέξουμε και πάλι στην πηγή, στο μέσα μας.

Αν το πετύχουμε αυτό θα δούμε πως κάποια επιθυμία μας, έχει μπλοκαριστεί και κατά συνέπεια έχει δημιουργήσει το θυμό.

Τι μπορούμε να κάνουμε; Να μη παίρνουμε τα πράγματα συνέχεια στα σοβαρά. Ας γελάσουμε με την κατάσταση. Ας γελάσουμε με τον εαυτό μας. Τότε θα δούμε ότι ο θυμός δεν υπάρχει.

Το μυαλό και η υπερβολή

Το μυαλό μας, έχει την τάση να υπερβάλλει πολύ.

Γι’ αυτό, ας δοκιμάσουμε για μια φορά απλά να παρατηρήσουμε τον θυμό μας, σαν να μην μας ανήκει. Πολύ γρήγορα θα τον δούμε να εξαφανίζεται.

2η ιστορία 

Κάποτε, υπήρχαν τρία μοναστήρια, χριστιανικά μοναστήρια, πολύ κοντά μεταξύ τους, μέσα στο δάσος. 

Κάποια ημέρα συναντήθηκαν στο σταυροδρόμι τρεις μοναχοί. Επέστρεφαν από τα χωριά στα μοναστήρια τους. Ο καθένας τους ανήκε σε ένα διαφορετικό μοναστήρι. 

Ήταν κουρασμένοι. Κάθισαν κάτω από τα δέντρα κι άρχισαν να συζητούν κάποια πράγματα για να περάσει η ώρα.

Ο ένας άνθρωπος είπε:

«Ένα πράγμα που θα πρέπει να παραδεχτείτε είναι πως σε ό,τι αφορά στην παιδεία, στη μάθηση, το δικό μας μοναστήρι είναι το καλύτερο».

 Ο άλλος μοναχός είπε:

«Συμφωνώ, είναι αλήθεια. Οι δικοί σας άνθρωποι είναι περισσότερο λόγιοι, αλλά σε ό,τι αφορά στην ασκητική, σε ό,τι αφορά στην πειθαρχία, σε ό,τι αφορά στην πνευματική εκπαίδευση, δε μπορείτε να φτάσετε καθόλου το δικό μας μοναστήρι». 

 Ο τρίτος μοναχός είπε:

«Έχετε δίκιο κι οι δύο. Το πρώτο μοναστήρι είναι το καλύτερο στη μάθηση, στις γνώσεις.  Το δεύτερο μοναστήρι είναι το καλύτερο σε πνευματική πειθαρχία, ασκητική, νηστείες.

Αλλά σε ό,τι αφορά στην ταπεινότητα, στην έλλειψη εγωισμού, είμαστε κορυφαίοι».

Από εμάς εξαρτώνται τα πράγματα

 Ας αφήσουμε, λοιπόν, στην άκρη τη διαρκή ανάγκη του «εγώ» μας για τέρψη κι ας αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας,  πιο ήρεμο. Δεν είναι απαραίτητο να νικάμε ή να πετυχαίνουμε πάντα.

Ο κόσμος είναι μεγάλος κι εμείς είμαστε μικροί άνθρωποι. Από μας εξαρτώνται τα πράγματα.

Αν τα επικρίνουμε,γίνονται άσχημα,αν τα μεταμορφώνουμε,γίνονται θεϊκά.

©Typologos.com 2022