Το Κτήνος- Το έρεβος και το φως

Γράφει ο Νίκος Μόσχοβος

Δημοσιογράφος- Συγγραφέας

Μια «δυνατή» νουβέλα από το συγγραφέα και αρθρογράφο Θεμιστοκλή Κατσαούνη

Η ζωή είναι οι επιλογές μας,  που μας «οδηγούν» είτε στο έρεβος είτε στο φως.  Το πως αντιδράμε οι ίδιοι και το πως επηρεάζει ο κοινωνικός περίγυρος το κάθε βήμα μας, «χαράζει» το δρόμο της ζωής μας.Αυτό το ζήτημα εξετάζει διεξοδικά ο συγγραφέας και αρθρογράφος Θεμιστοκλής Κατσαούνης στη νουβέλα «Το Κτήνος», που «κυκλοφόρησε» το 2009 από τις Εκδόσεις «Ηριδανός», στην Αθήνα.

Η επιλογή του δρόμου

του φωτός

Πρόκειται για ένα έργο «σκοτεινό», που- όμως-κατά βάθος αντικατοπτρίζει την επιλογή του δρόμου του  φωτός, γιατί δείχνει ξεκάθαρα πως το κύριο πρόσωπο του έργου (Νικίας Αστεριάδης) βυθίζεται μέσα στην προσωπική «κόλασή» του, αντί ο ίδιος να βρει το θάρρος να παλέψει για τις επιλογές του.

Το όλο πόνημα μας καταδεικνύει ξεκάθαρα ότι ο κοινωνικός περίγυρος επηρεάζει σαφέστατα τη ζωή του κάθε νέου ανθρώπου, ιδιαίτερα όταν δεν κατανοεί τις ανάγκες και το ψυχισμό του.

Στη ζωή «παίζει» πολύ σημαντικό ρόλο και το αν οι γονείς πιστεύουν στα όνειρα του παιδιού τους, καθώς κι αν τα στηρίζουν.

Οι συναντήσεις

με τους ανθρώπους

Καίριο ρόλο θα διαδραματίσουν κι οι άνθρωποι, τους οποίους θα συναντήσει κάθε νέος ή νέα στο δρόμο του. Οι άνθρωποι αυτοί ή  θα γίνουν οι «μέντορες» ή δε θα κατανοήσουν ποτέ όλα τα όνειρα του βλασταριού, που προσπαθεί ν’ «ανοίξει τα φτερά του».

Στο έργο βρίσκεται ο Νικίας μπροστά σε ένα σταυροδρόμι απ’ όπου έχει δυο επιλογές να «περπατήσει»: Ή θα ενηλικιωθεί ο ίδιος και θα «προχωρήσει» μόνος τους στόχους του ή αδύναμος θα παραδοθεί στα «θέλω» του κοινωνικού περιβάλλοντος, το οποίο θα ενοχοποιήσει για τα πάντα και θα προστρέξει να το καταστρέψει. Διαλέγει το δεύτερο μονοπάτι μέσω του οποίου «οδηγείται» στην προσωπική κόλαση καταστρέφοντας όλους, που έχει γύρω του.

Ο συγγραφέας και αρθρογράφος Θεμιστοκλής Κατσαούνης

Κείμενο που

«ρέει» ακατάπαυστα

Ο Θεμιστοκλής Κατσαούνης «έχτισε» με περισσή επιμέλεια το συναισθηματικό και ψυχολογικό υπόβαθρο της ιστορίας του «Κτήνους», ενώ το όλο  κείμενο «ρέει» ακατάπαυστα, προκαλώντας τον αναγνώστη να το ακολουθήσει.

Μέσα από τη γραφή κατόρθωσε ο συγγραφέας και αρθρογράφος να εμβαθύνει σε ένα θέμα, το οποίο απαντάται συχνά μέσα στην κοινωνία. Ένα θέμα, το οποίο αποτελεί σήμερα τη γενεσιουργό αιτία εγκλημάτων.

Με μία «στρωτή» λογοτεχνική γραφή μελετά ενδελεχώς το κοινωνικό,το κοινωνιολογικό, το ψυχολογικό και το ψυχιατρικό ζήτημα της αλληλεπίδρασης του στενού ή του ευρύτερου περιβάλλοντος, το οποίο άλλοτε επιδρά θετικά στην πορεία ενός ανθρώπου κι άλλοτε τον «οδηγεί» στο σκοτάδι λόγω του ψυχισμού του.

Ο θυμός και η οργή

δεν «οδηγούν» πουθενά

Σαφώς αυτή η νουβέλα πραγματεύεται καταστάσεις, τις οποίες λίγο ή πολύ τις έχουμε βιώσει όλοι σαν άνθρωποι κι ο Θεμιστοκλής Κατσαούνης μέσω της ιστορίας του  Νικία Αστεριάδη μας δείχνει ότι ο θυμός μαζί με την οργή δε μας «οδηγούν» πουθενά.

Ο «άλλος» είμαστε πάντοτε εμείς

Χωρίς να μας το «λέει» ξεκάθαρα μας δείχνει μέσα από την αριστουργηματική νουβέλα «Το Κτήνος» πως εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να παλέψουμε για τα όνειρά μας, χωρίς ν’ αφήνουμε τις σκοτεινές σκέψεις να μας ρίξουν στις λάσπες και να μας κυριέψουν οι ερινύες.

Ο «άλλος» είμαστε πάντοτε εμείς κι ας αγγίζουμε πάντοτε το φως, όπως ακριβώς αφήνουμε τα δάκρυα να κυλήσουν…

©Typologos.com 2022