Ενός έρωτος το δράμα
Ένα ποίημα
της Σοφίας Ατσαλή
Δημιουργοί του γραπτού λόγου
Ανίκητος, ασύμμετρος ο ήχος της καρδιάς μου, αντίρροπα, αβάσταχτα τα υλικά του νου μου, μα η ψυχή μου, είσαι εσύ ο ήλιος και η φύση που ορίζει χίλια ανέκδοτα στου ουρανού τη δύση ουράνια φύση εσύ κι εγώ ο εραστής σου, από εκείνο τ’ όνειρο που ξάφνου ξεθωριάζει σαν ο ήλιος την ανατολή θέλησε να προφτάσει το πριν να ξεμπροστιάσει
στο χάραμα ανήλεο φως και τη στοργή μιας τύχης που αυγή, όμως, δε γνώρισε στ’ άδυτα μιας μαγείας και νέφος βροντοφώναξε άβολο σθένος βίας τότε ο γιός μου, κάθισε κι έπαιξε με το κύμα σα νοσταλγός στο όνειρο απείρου κάλλους κρίμα ξάγρυπνη με τα μάτια εμπρός και σταθερή συνάμα φτάνω ηλίου πρόσωπο και πλάνταξα στο κλάμα ενός έρωτα το δράμα…
©Τypologos.com 2022
