To φως του ονείρου και η Παρί Σεν Ζερμέν

Γράφει

ο Νίκος Μόσχοβος

Δημοσιογράφος- Συγγραφέας

Φωτογραφία από Gerd Altmann από το Pixabay

Μια λάμψη. Ένα φως. Μια σημαία. Ένα κοριτσάκι κι ένας πατέρας. Η ζωή εστί  κάτι πολύ  παραπάνω από το ποδόσφαιρο. Αφορά στους ίδιους τους  άνθρωπους. Αποτυπώνεται στη μοναδικότητα των στιγμών. Πρόκειται για εκείνη την αίσθηση που νιώθεις στο δρόμο ότι περπατά δίπλα σου ο δικός σου άνθρωπος, που «πέταξε στα ουράνια». Είτε είναι πατέρας, είτε γιαγιά- παππούς- θεία- φίλος ή φίλη και πόσο μάλλον, όταν αφορά σε ένα παιδί, στο παιδί σου.

Στη στρατόσφαιρα  

Γι’ αυτό το λόγο υπερβαίνουν το γήινο και το «φθαρτό» τα όσα συντελέστηκαν χθες το βράδυ (Σάββατο 31 Μαΐου 2025) στο τελικό του Champions League ανάμεσα στην Παρί Σεν Ζερμέν και στην Ίντερ, που έληξε με το θριαμβευτικό 5-0 υπέρ της Γαλλικής ομάδας.

Ήταν σα μια «αόρατη μπαγκέτα μαέστρου» να «έπαιζε από ψηλά» μια αόρατη συμφωνία με συμμετέχοντες  τους ποδοσφαιριστές της Παριζιάνικης ομάδας να βρίσκονται κυριολεκτικά πολλά επίπεδα επάνω από τους αντιπάλους τους.

Ήταν λες σαν ένα παιδικό χαμόγελο ενός κοριτσιού να τους καθοδηγούσε από ψηλά και η μορφή  να τους έπιασε το καθένα «με το χεράκι της» και να τους ψιθύρισε: «Πάμε». Τότε εκείνοι έτρεξαν παντού, δημιούργησαν ενέργειες με όλη τη δεξιοτεχνία της ψυχής τους, έγιναν ομάδα με την όλη τη σημασία της λέξης, ενώ κέρδισαν τις περισσότερες διεκδικήσεις και εντέλει «ζωγράφισαν» ένα ποδοσφαιρικό «ποίημα» μέσα στο γήπεδο.

Για τον άνθρωπο

και το μέντορα

Φιλοτέχνησαν ένα ποδοσφαιρικό π»οίημα» για έναν άνθρωπο, τον Λουίς Ενρίκε, που τους ένωσε άπαντες σα μια οικογένεια. Για τον πατέρα, που αισθάνεται πάντα δίπλα του, την παρουσία της αείμνηστης κόρης του, Ξάνα. Για το μέντορα, ο οποίος δεν τους άγχωσε «μπροστά» στη βραδιά του τελικού και με ένα χαμόγελο, τους έδειξε απλά στη προπόνηση πως οι ζώσες στιγμές αποτελούν τη πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η υπέρβαση

Τότε κατάλαβαν πως ήρθε η στιγμή για το καθέναν από αυτούς να κάνουν την προσωπική υπέρβαση. Να τα ξεχάσουν όλα επί 90 λεπτά. Να υπερβούν τους εαυτούς τους και τις φυσικές δυνάμεις τους. Να «απλώσουν» όλη την ομαδικότητα μαζί με τις περίτεχνες ενέργειες εντός του τερέν και το παρουσιαζόμενο σκηνικό «άφησε» έκπληκτους τους πάντες:

Γιατί άρχισε το ματς  κι ήταν σαν το καθένα από αυτούς κρατούσε σφικτά το παιδικό χεράκι ενός κοριτσιού. Ένα παιδικό χαμόγελο ήταν αυτό, που τους έδινε δύναμη σε κάθε φάση, καθώς και σε κάθε ενέργειά τους. Έτσι, απλά, έκαναν το απίστευτο, θριάμβευσαν και έδειξαν σε όλο το κόσμο πως «κτίζονται» οι πιο ωραίες ιστορίες και οι μύθοι.

Ήταν το φως του ονείρου, που τους καθοδήγησε, αφού το κορίτσι τους ψιθύριζε στο υποσυνείδητο: «Είμαι εδώ μαζί με τον μπαμπά μου»….

©Typologos.com 2025