Μία ποιήτρια «γεννιέται»
Γράφει ο Νίκος Μόσχοβος
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
Στον ποιητικό λόγο της νεαρής λογοτέχνιδας, Άννας Συμεωνίδου αναφέρεται ο δημοσιογράφος-συγγραφέας, Νικόλαος Μόσχοβος.Φωτογραφία από 愚木混株 Cdd20 από το Pixabay
Ιδιαίτερη αίσθηση μας έκανε η γραφή της Άννας Συμεωνίδου, που μας έστειλε τρία «διαμαντάκια» του εξαίρετου ποιητικού λόγου της, ήτοι: «Τους ζυγούς λύσατε!», «Για τους σπόρους,που δε φύτρωσαν ακόμα…» και «Μη σηκωθείς!».
Τρία ποιήματα, που μας δείχνουν ότι η νεαρή λογοτέχνιδα κατέχει άριστα τους «κρυφούς» κώδικες και τους «φανερούς» κανόνες του γραπτού λόγου σε σημείο, στο οποίο κάνουν χρόνια άλλοι μάστορες ή άλλες μαστόρισσες της συγγραφής να φτάσουν.
Το πρώτο ποίημα
Καταρχήν, μας εντυπωσίασε το ποίημα της Άννας Συμεωνίδου «Tους ζυγούς λύσατε!», το οποίο μπορεί να διαβαστεί ολοκληρωτικά ως πρόζα (σ.σ. ως μικρό θεατρικό έργο) ή αυτόνομα ως μικρά χαικού ή ως διάλογος υπό μορφή απαγγελίας τουλάχιστον δυο προσώπων.
Σε αυτό το ποίημα «ιχνηλατεί» η ίδια το θέμα της εκπαίδευσης, των διαπροσωπικών σχέσεων, του χωροχρόνου και της ελευθερίας της κάθε ανθρώπινης προσωπικότητας.
Λήψη: ©Συμεωνίδου Άννα
Το δεύτερο πόνημα
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί κανείς να μη θαυμάσει τον έντονο πολιτικό λόγο, στο ποίημα «Μη σηκωθείς», που ορίζει το σάλπισμα της εξέγερσης του εκάστου ανθρώπινου όντος ενάντια στο φασισμό και στο ναζισμό.
Συνάμα, η νεαρή λογοτέχνιδα αποτυπώνει στο ποίημα αυτό την νεότερη ιστορία της Ελλάδας, την οποία φαίνεται πως την έχει μελετήσει καλά και σε βάθος, δίνοντας το αληθινό όνειρο της ανθρωπότητας για μια καλύτερη ζωή.
Κι ο άνεμος…
Όσο, για το ποίημα «Για τους σπόρους, που δε φύτρωσαν ακόμα…»: Εκεί η Άννα Συμεωνίδου μας δίνει ένα πρώτο φιλοσοφικό δοκίμιο για τη μόλυνση του περιβάλλοντος και τη μάνα Γη, μιλώντας κατευθείαν στην καρδιά των ανθρώπων.
«Ξέρεις, καμιά φορά ‘κείνος ο άνεμος που σου ‘λεγα,
γίνεται ούριος και μηνύει ό,τι και όπου πρέπει.
Αρκεί ο ασκός του Αιόλου να μη μείνει για πολύ ανοιχτός…», μας λέει γλαφυρά για τον άνεμο της σκέψης και της γέννησης των νέων κοινωνικών καταστάσεων, που πάντοτε έρχονται από γυναίκες ή άνδρες οραματιστές ενός καλύτερου κόσμου.
Επίλογος
Εν, ολίγοις, μία ποιήτρια «γεννιέται» και μένει να δούμε ποια «χνάρια του ουρανού» θα ψηλαφίσει στα μελλοντικά μονοπάτια της….
©Τypologos.com 2022
