Τα Φώτα της Πόλης, ένα κινηματογραφικό αριστούργημα
Οι σκέψεις της Μαρίας
Με τη Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δημοσιογράφο
02:06:16,12/28/2019

Ο Τσάρλι Τσάπλιν είναι ένας τεράστιος ηθοποιός, μία διάνοια της μεγάλης οθόνης.Φωτογραφία από jo bi από το Pixabay
«Τα Φώτα της Πόλης» είναι ένα διαχρονικό και πάντοτε επίκαιρο αριστούργημα που υμνεί την ανθρωπιά και την ανιδιοτελή προσφορά. Όταν το εξίσου μεγαθήριο του παγκόσμιου σινεμά Orson Welles τη θεωρεί την πρώτη ταινία από τις αγαπημένες του, αυτό τα λέει όλα.
Ο σπουδαίος Charlie Chaplin προσφέρει στην όχι και τόσο προηγμένη κινηματογραφική ιστορία του 1931, ένα παγκόσμιο αρχετυπικό αριστούργημα που θα κάνει ακόμα και την πιο προηγμένη σε τεχνολογία ταινία του, σήμερα να αισθάνεται δέος.
«Τα Φώτα της Πόλης» αποτελούν ένα αξεπέραστο και πολυεπίπεδο αριστούργημα που διερευνά σε βάθος τρία σημαντικά θέματα: Τη δύναμη του αγνού έρωτα, τις ταξικές διαφορές ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς και τη δυναμική του κινηματογράφου, που καταφέρνει να δημιουργήσει ένα τέτοιο αριστούργημα δίχως να χρησιμοποιήσει φανταχτερές τεχνολογίες, καθώς και δύσκολα εφέ.
Η αλήθεια είναι πως ο Τσάπλιν αρνήθηκε να ξεφύγει από την τέχνη του βωβού και να χρησιμοποιήσει ήχο, διότι θεωρούσε πως αυτό θα αλλοίωνε όλα αυτά, που εκείνος έχτισε σε αυτό το είδος. Τα γυρίσματα της ταινίας άρχισαν τον Δεκέμβριο του 1928 και τελείωσαν το Σεπτέμβριο του 1930.
Ο Τσάρλι Τσάπλιν είναι ένας τεράστιος ηθοποιός, μία διάνοια της μεγάλης οθόνης που καταφέρνει να αποτυπώσει τόσο όμορφα τον αγνό έρωτα ενός άνεργου αλητάκου για μία τυφλή ανθοπώλη και την προσπάθειά του, να βρει χρήματα για να τη βοηθήσει να πληρώσει το ενοίκιο και να κάνει μία χειρουργική επέμβαση.
Μέσα από την αγάπη του Σαρλό για τη νεαρή τυφλή κοπέλα, βλέπουμε τον ορισμό της ρομαντικής κωμωδίας να παίρνει σάρκα και οστά. Ένας αγνός έρωτας που δε χρησιμοποιεί υπερβολικές σκηνές, ούτε γυμνό για να προκαλέσει: Σε κυριεύει ως τα μύχια της ψυχής σου με ένα βλέμμα. Ακόμα και μέσα από την ηρωίδα που δε βλέπει, διότι αντιλαμβάνεσαι πως με τα μάτια της ψυχής ευγνωμονεί εκείνον που της έδωσε το δώρο της όρασης.
Ένα φινάλε που έκανε ακόμα και τον ίδιο τον Albert Einstein να δακρύσει, με όλους τους κινηματογραφόφιλους ανά τον κόσμο να το χαρακτηρίζουν το πιο συγκινητικό τέλος σε ταινία όλων των εποχών.
©Typologos.com 2019