Πέντε λόγοι σπουδαιότητας του Επίκουρου
Οι σκέψεις της Μαρίας
Με τη Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δημοσιογράφο-Συγγραφέα
16:45:28,03/28/2021
O Επίκουρος συγκέντρωσε το νόημα της απλής ζωής σε μία λέξη: Μέτρο. Αυτό τονίζει η δημοσιογράφος-συγγραφέας Μαρία Σκαμπαρδώνη.Φωτογραφία από Gordon Johnson από το Pixabay
Πολλές φορές, έχω γράψει σε κείμενά μου πως ο Επίκουρος είναι η δική μου αγαπημένη μορφή της Φιλοσοφίας. Λιτός και ταυτόχρονα τόσο σύνθετος, απλός και ταυτόχρονα τόσο πλούσιος, ένας φιλόσοφος με οξύ μυαλό και νόηση, η οποία διατύπωσε το νόημα της καλής ζωής: Εκείνης που έχει μέτρο, δε θεοποιεί υλικά αγαθά, αλλά τα αντιμετωπίζει ως ένα μέσο για να στηρίζονται οι βιοτικές ανάγκες του ανθρώπου και υπογραμμίζει τη τιμή στη φιλία ως υπεραξία.
Η προτομή του Επίκουρου στο Μουσείο του Λούβρου.Φωτογραφία: Από Sting, CC BY-SA 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=296065
Oι πέντε δικοί μου λόγοι, που κάνουν σπουδαίο τον Επίκουρο
Οι πέντε δικοί μου λόγοι που κάνουν τον Επίκουρο τόσο ξεχωριστό στην οικοδόμηση του δικού μου εσωτερικού κόσμου, είναι οι εξής:
♦Διότι ο Επίκουρος συγκέντρωσε το νόημα της απλής ζωής σε μία λέξη: Μέτρο. Δε χρειάζεται να έχεις πολλά για να είσαι ευτυχισμένος, η προσκόλληση στον πλούτο μόνο ζημιές επιφέρει στη ζωή του ανθρώπου, είναι πηγή όλων των κακών.
♦Διότι ο Επίκουρος υπήρξε υπόδειγμα δασκάλου. Δεν ξεχνούσε ο Επίκουρος ποτέ κανέναν μαθητή του. Σε όλους έστελνε επιστολές, ακόμα και σε εκείνους που είχαν ταξιδέψει σε άλλη περιοχή, για όλους ρωτούσε το πώς πάνε στην εξέλιξη της ζωής τους. Δεν έπαυε να στηρίζει, να ενθαρρύνει τους μαθητές του, όταν ολιγοψυχούσαν μπροστά στις δυσκολίες της ζωής.
♦Διότι ο Επίκουρος δε φοβήθηκε το θάνατο. Φοβήθηκε μία ζωή που θα χαθεί μέσα σε περιττές και ανούσιες ανάγκες. Ο θάνατος δεν πρέπει να φοβίζει τον άνθρωπο, αλλά να του δημιουργεί την ανάγκη να ζήσει μία πιο ολοκληρωμένη και αληθινή ζωή.
♦Διότι μέσα από την απλότητα άντλησε την ευτυχία. Δεν ήθελε χλιδή, καταξίωση, πλούτο, αυτά για οποία μοχθεί όλη ημέρα ο άνθρωπος του Δυτικού κόσμου. Απολάμβανε την απλή ζωή στον «Κήπο», παρέα με τους φίλους και μαθητές του.
♦Γιατί έδωσε άλλη διάσταση στην έννοια της Φιλοσοφίας. Ο φιλόσοφος, ο πνευματικός άνθρωπος, δεν είναι εκείνος που ζει απομακρυσμένος από τον κόσμο και χαμένος στον δικό του κόσμο. Είναι εκείνος που συμβιώνει με τους ανθρώπους και κάνει τα φιλοσοφικά πιστεύω, ουσιαστικά, τρόπο ζωής.
©Τypologos.com 2021
