Οι άνθρωποι δε μαθαίνουν από τη μετάνοια
Οι άνθρωποι δε μαθαίνουν
από το να μετανιώνουν
ακόμη και για τη σχέση της μιας βραδιάς!
Επιμέλεια: Νίκος Μόσχοβος
23:29:18,04/05/2021
Οι γυναίκες τείνουν να μετανιώνουν που είχαν περιστασιακό σεξ περισσότερο από τους άνδρες. Οι άνδρες, από την άλλη πλευρά, λυπούνται σημαντικά περισσότερο από τις γυναίκες, γιατί δεν εκμεταλλεύονται μια περιστασιακή ευκαιρία για σεξ.Φωτογραφία από SplitShire από το Pixabay
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η λύπη πρέπει να είναι καλή, γιατί σας βοηθά να επαναλάβετε ένα λάθος, σωστά;
Εντούτοις, αυτό δεν ισχύει! Ούτε καν, όταν πρόκειται για περιστασιακό σεξ,σύμφωνα με νέα έρευνα, που πραγματοποιήθηκε από το Τμήμα Ψυχολογίας του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας (NTNU).
«Ως επί το πλείστον, οι άνθρωποι συνεχίζουν με την ίδια σεξουαλική συμπεριφορά και με το ίδιο επίπεδο λύπης»,λέει ο καθηγητής Ψυχολογίας, Leif Edward Ottesen Kennair.
Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν, αυτό που νομίζαμε ότι ήταν λάθος και αν λυπούμαστε το ίδιο την επόμενη φορά, όταν το επαναλαμβάνουμε.
Ο καθηγητής Kennair μαζί με τον καθηγητή ψυχολογίας Mons Bendixen και το μεταδιδακτορικό συνεργάτη Trond Viggo Grøntvedt έχουν διερευνήσει την υπόθεση, εάν η σεξουαλική λύπη είναι λειτουργική, δηλαδή αν συμβάλλει σε οποιαδήποτε αλλαγή της συμπεριφοράς.
Διαφορετικές απαντήσεις έδωσαν
οι άνδρες και οι γυναίκες
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη απάντησαν δύο φορές σε ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τη σεξουαλική λύπη ανά χρονικά διαστήματα των 4,5 μηνών. Αυτή η προσέγγιση καθιστούσε δυνατή τη μελέτη αλλαγών σε μικρότερα χρονικά διαστήματα.
Τόσο οι γυναίκες, όσο και οι άνδρες, μπορεί να μετανιώσουν για το τι έκαναν την τελευταία φορά που δημιουργήθηκε μια ευκαιρία για περιστασιακό σεξ, αλλά συχνά μετανιώνουν για εντελώς διαφορετικές επιλογές.
Οι γυναίκες τείνουν να μετανιώνουν που είχαν περιστασιακό σεξ περισσότερο από τους άνδρες.Οι άνδρες, από την άλλη πλευρά, λυπούνται σημαντικά περισσότερο από τις γυναίκες, γιατί δεν εκμεταλλεύονται μια περιστασιακή ευκαιρία για σεξ.
«Θέλαμε να εξετάσουμε, εάν το επίπεδο της λύπης τους,συνέβαλε σε αλλαγή συμπεριφοράς την επόμενη φορά», αναφέρει ο καθηγητής Bendixen.
«Πολλά συναισθήματα είναι λειτουργικά, όπως είναι η αηδία που προστατεύει από τη μόλυνση και ο φόβος, ο οποίος προστατεύει από τον κίνδυνο. Μια εξελικτική προσέγγιση μας βοήθησε να κατανοήσουμε το άγχος κατανοώντας τη λειτουργία του φόβου: Το πάγωμα της πτήσης είναι να αποφύγουμε τον κίνδυνο και να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας από αυτόν», υπογραμμίζει ο κ. Kennair.
Πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι
τα συναισθήματα έχουν μια λειτουργία
Πολλοί ψυχολόγοι υποθέτουν ότι η λύπη και τ’ άλλα συναισθήματα έχουν μια λειτουργία:Θεωρούν ότι αυτά θα επηρεάσουν τη συμπεριφορά μας,ώστε να την τροποποιήσουμε. Για παράδειγμα, αφού βιώσουμε τ’ αρνητικά συναισθήματα, θα αλλάξουμε τη συμπεριφορά μας, για να μειώσουμε αργότερα τον κίνδυνο εμφάνισης αυτών των αρνητικών συναισθημάτων.
«Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτό ισχύει για τη λύπη.Υποθέτουν ότι η λύπη είναι στην πραγματικότητα ένα χρήσιμο αρνητικό συναίσθημα.Οι άνθρωποι υποθέτουν ότι τους καθοδηγεί να μην επαναλάβουν αυτό που μετανιώνουν»,σημειώνει ο μεταδιδακτορικός ερευνητής, κ.Grøntvedt.
Εάν η λύπη λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, τότε οι άντρες δε θα κάνουν περιστασιακό σεξ την επόμενη φορά που θα εμφανιστεί η ευκαιρία; Και, θα νομίζατε ότι η λύπη των γυναικών θα τις «οδηγούσε» να επιλέξουν καλύτερους συντρόφους, να έχουν λιγότερο συχνό περιστασιακό σεξ ή να προσπαθήσουν πιο σκληρά για να μπουν σε σταθερές σχέσεις;
Όχι, αυτό δεν συμβαίνει πραγματικά. Τα ευρήματα από τη συγκεκριμένη μελέτη δείχνουν ότι δε μαθαίνουμε από αυτό που θεωρήσαμε λάθος.
Η πιθανότερη απάντηση στο ερώτημα της επανάληψης του λάθους είναι ότι η συμπεριφορά μας εξαρτάται από την προσωπικότητά μας, η οποία είναι κάτι το πολύ διαφορετικό και πιο περίπλοκο από ένα μικρότερο ή πιο παρατεταμένο αίσθημα λύπης! Φωτογραφία από Gerd Altmann από το Pixabay
Γιατί δε μαθαίνουμε από τα λάθη μας;
Η πιθανότερη απάντηση στο ερώτημα είναι ότι η συμπεριφορά μας εξαρτάται από την προσωπικότητά μας, η οποία είναι κάτι το πολύ διαφορετικό και πιο περίπλοκο από ένα μικρότερο ή πιο παρατεταμένο αίσθημα λύπης!
Είμαστε ως επί το πλείστον ακριβώς αυτό που είμαστε, και όταν προκύπτει η ευκαιρία και αναλαμβάνει η υπεροψία; Όχι, μάλλον, απλά αντιδρούμε όπως και πριν.
«Δεν είμαστε τόσο έκπληκτοι με τα αποτελέσματα. Αν βοηθούσε η λύπη, τελικά δε θα γινόταν άγιοι οι περισσότεροι αμαρτωλοί; Τι λυπάσαι πιο συχνά; Έχει αλλάξει αυτό τη συμπεριφορά σου;», ρωτά ο καθηγητής Ψυχολογίας κ. Kennair.
Η λύπη είναι ευέλικτη κι όχι σταθερή.Ή όπως λένε οι ψυχολόγοι, η λύπη είναι προσαρμοστική κι αλλάζει ανάλογα με τις συνθήκες.
«Επαναλάβαμε ότι η λύπη είναι προσαρμοστική σε όλα τα άρθρα μας, που δημοσιεύσαμε σχετικά με το θέμα τα τελευταία χρόνια. Και τώρα το δοκιμάσαμε πειραματικά», τονίζει ο κ.Kennair.
Κανένας άλλος επιστήμονας δεν έχει δοκιμάσει μέχρι και σήμερα να ερευνήσει τη λύπη σε σχέση με τη σεξουαλική συμπεριφορά.
Μήπως, οι τρεις ερευνητές έχουν υποθέσει ότι ήξεραν αρκετά; Ακόμη και εξαιρετικοί άνθρωποι στον τομέα της Ψυχολογίας έχουν υποθέσει ότι η λύπη θα μας βοηθούσε να μάθουμε από αυτή.
«Βρήκαμε λίγες πληροφορίες γι’ αυτό το θέμα, αλλά τόσο οι περισσότεροι ερευνητές, όσο και οι άνθρωποι γενικά πιστεύουν ότι η λύπη είναι “σοφή”» , επεξηγεί ο μεταδιδακτορικός ερευνητής, κ. Grøntvedt.
Πρέπει πραγματικά να ξοδέψουμε
τόσο πολύ χρόνο για να μετανιώσουμε;
«Ίσως, θα ήταν έξυπνο να σκεφτούμε τι λυπούμαστε στην καθημερινή ζωή και τι κάνουμε στην πραγματικότητα τόσο συχνά, ώστε να έχουμε άφθονη ευκαιρία να το μετανιώσουμε», υπογραμμίζει ο καθηγητής Ψυχολογίας κ. Kennair.
Έχετε ασκηθεί αρκετά τελευταία; Τρώτε πάρα πολύ; Έγιναν όλα όσα πρέπει; Είπα κάτι που δεν έπρεπε να πω; Μερικές φορές, σας βοηθά το να μετανιώσετε για διάφορα πράγματα; Οχι; Αυτό μοιάζει λίγο με το μηρυκασμό, με το οποίο πολλοί άνθρωποι με κατάθλιψη θεωρούν ότι είναι ένα έξυπνο πράγμα, ακόμα κι αν γίνουν πιο καταθλιπτικοί από το να το κάνουν.
«Ωστόσο, υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που πιστεύουν ότι η κατάθλιψη και η ανησυχία είναι καλή ιδέα.Ωστόσο,ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την κατάθλιψη και τις γενικευμένες διαταραχές του άγχους είναι να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να σταματήσουν να τις «φωτίζουν» και να σταματήσουν να ανησυχούν. Δεν κάνουν ό,τι σκέφτονται ή αισθάνονται όλοι οι άνθρωποι. Είναι μια εξελικτική προσαρμογή και μερικές φορές δεν είναι η κατάλληλη», συμβουλεύει ο καθηγητής Ψυχολογίας κ. Kennair.
©Typologos.com 2021
