O συγγραφικός κόσμος της Ρίκης Ματαλλιωτάκη
H ΣΤΗΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ TYPOLOGOS COM
O συγγραφικός κόσμος της Ρίκης Ματαλλιωτάκη
Της Βένης Παπαδημητρίου, e-mail:veni_veni_veni@yahoo.gr
O συγγραφικός κόσμος της Ρίκης Ματαλλιωτάκη δομείται από μια γραφή, που «τσακίζει κόκκαλα» και παρουσιάζει τον κόσμο, ρεαλιστικά όπως είναι στην πραγματικότητα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν αποκαλύπτει τη δική της φιλοσοφική «αίσθηση» για τη ζωή!
Η συγγραφέας γεννήθηκε, ζει και εργάζεται ως δημοσιογράφος στο Ηράκλειο Κρήτης. Από τις εκδόσεις «Δωρικός» κυκλοφορούν ήδη τα εξής βιβλία της: «Ο Πρωτογόνατος της καρδιάς μου», «Η αγάπη νίκησε το χρόνο», «Το τρενάκι», «Δια χειρός ζωής», «Γλυκό βύσσινο», «Αχ πως της αρέσει να μιλά», «Δεν θέλω να ξοδευτώ άλλο» και «Στων μελτεμιών τις ράχες» (φωτογραφία).
Από το τελευταίο μας έδωσε την άδεια να παρουσιάσουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα στον www.typologos.com και για το οποίο την ευχαριστούμε θερμά. Κρατείστε ιδιαίτερα τις εξής φράσεις: «καμιά από τις προοδευτικές θεωρίες που πίστευε ότι ασπάζονταν μέχρι χθες δεν την αντιπροσωπεύει τούτη τη στιγμή που έρχεται κατά πρόσωπο αντιμέτωπη μαζί τους» και
«άλλο να αναφέρεις ακαδημαϊκά, ή έστω να αντιμετωπίζεις ένα γεγονός από μακριά, κι άλλο να το ζεις και να το βιώνεις εσύ ο ίδιος».
Το απόσπασμα έχει ως εξής:
«Ακολουθώντας τους νόμους της συνήθειας, το εσωτερικό ξυπνητήρι της Μαρίνας κουδούνισε το πρωί στη τακτική, καθημερινή του ώρα, ενώ αντίθετα ο Δημήτρης δίπλα της συνέχιζε να κοιμάται μακαρίως… ουσιαστικά ωστόσο επανήλθε κι η ίδια τη στιγμή που αντίκρισε με έκπληξη τις άδειες μπουκάλες κατάχαμα.
Τότε μόνο συνειδητοποίησε όχι απλώς τη ποσότητα του αλκοόλ που καταναλώθηκε εκεί μέσα αποβραδίς, μα και το πόσο ανατρεπτική ήταν για τη ζωή τούτου του ανθρώπου η νύχτα που πέρασε, και σκύβοντας πάνω του, άρχισε να τον παρατηρεί προσεκτικά καθώς κοιμόταν.
«Μοιάζει με παιδί που αποκοιμήθηκε μετά από εφιάλτη…ή μετά από νύχτα πυρετού! Θα του κάνει καλό να κοιμηθεί λίγο παραπάνω…» της βγήκε το μητρικό ένστικτο, βλέποντας τον ελαφρά ιδρωμένο και κουβαριασμένο σ’ εμβρυακή στάση- απτή απόδειξη της ανασφάλειας που προσπαθούσε να της περιγράψει χθες βράδυ- κι απόφυγε με τρυφερότητα να τον ξυπνήσει για να δώσει βέβαια και στον εαυτό της την δυνατότητα να σκεφτεί ανενόχλητη όλα όσα συνέβησαν.
«Ότι κι αν αποφασίσω πάντως για αύριο, σήμερα δεν πρέπει με τίποτα να φύγω από δω, θα ήταν ότι χειρότερο θα μπορούσε να του κάνω» εξακολούθησε να σκέφτεται και βγάζοντας το κινητό απ’ τη τσάντα της, πέρασε αθόρυβα στη σκοτεινή κουζινούλα του σπιτιού, σχημάτισε ένα νούμερο και με χαμηλή φωνή ενημέρωσε το προϊστάμενο της πως για προσωπικούς λόγους θα απουσιάσει σήμερα.
Αμέσως μετά άρχισε να επιστρέφει σιγά-σιγά στη πραγματικότητα, και φτιάχνοντας ένα καφέ βγήκε στο μπαλκόνι να τον πιει μπας και με τη βοήθεια του καταφέρει επιτέλους να ξεσφηνώσει το μυαλό της από τη μία και μοναδική σκέψη -αν εξαιρέσεις την εμφάνιση δεν είμαι και τόσο άντρας… δεν είμαι και τόσο άντρας… δεν είμαι και τόσο άντρας…- που άρχιζε να σφηνώνετε μέσα του επίμονα.
Γνωρίζοντας βέβαια τον εξτρίμ χαρακτήρα της, παραξενεύετε αρκετά από τη αντίδραση της. Εν τούτοις δεν γίνεται ν’ αρνηθεί πως ενώ χθες βράδυ κατάφερε να αντιμετωπίσει τα πάντα σαν κάτι σχεδόν φυσιολογικό, με το φως της ημέρας διαπιστώνει πως όχι απλά αισθάνεται σοκαρισμένη μα, κι επιπλέον, πως καμιά από τις προοδευτικές θεωρίες που πίστευε ότι ασπάζονταν μέχρι χθες δεν την αντιπροσωπεύει τούτη τη στιγμή που έρχεται κατά πρόσωπο αντιμέτωπη μαζί τους.
Όλα αυτά τα «η ανθρώπινη ψυχή δε μπορεί να αγγίξει τη θέωση αν δεν διαθέτει το θηλυκό εξίσου με το αρσενικό στοιχείο μέσα της»,όλα αυτά τα «δεν υπάρχει άντρας ή γυναίκα, εμείς οι ίδιοι διαχωρίσαμε κάποτε το ένα και μοναδικό Ων, επομένως επί της ουσίας υπάρχει μόνο ο ανδρόγυνος άνθρωπος, η ψυχή δηλαδή», όλα αυτά τα περί «γιν και γιανγκ», τα περί «συγκερασμού των δύο φύλων» και τα ρέστα, είναι αναμφίβολα ύψιστες έννοιες αρκεί να τις συναντά και να τις αντιμετωπίζει κανείς μονάχα σε σελίδες βιβλίων.
Δυστυχώς, όσο κι αν προσπαθεί να το αποφύγει, η μία και μοναδική σκέψη που μπορεί το μυαλό της να επεξεργαστεί τώρα, – ο Δημήτρης είναι… είναι… είναι αμφί, πα να πει λούγκρα… αμάααν…- την πανικοβάλλει καθώς της υπογράφει ανελέητα πως η εξαίσια μορφή της Μόνας Λίζας με την συγκαλυμμένη αναφορά της στον ανδρογυνισμό, είναι αμπελοφιλοσοφίες που στην καθημερινή ζωή δεν έχουν ουδεμία, μα ουδεμία απολύτως θέση!
Κακά τα ψέματα…. μόλις διαπιστώνει πως άλλο να αναφέρεις ακαδημαϊκά, ή έστω να αντιμετωπίζεις ένα γεγονός από μακριά, κι άλλο να το ζεις και να το βιώνεις εσύ ο ίδιος.
Μα εντελώς άλλο;»
©Typologos.com 2011
