«Ματωμένο Γαλάζιο» –  Ζήσε

Γράφει ο Νίκος Μόσχοβος

Δημοσιογράφος- συγγραφέας

Σαν κουκίδα  της άμμου φαντάζουν οι στιγμές του κάθε ανθρώπου και ο Ferruccelli  μας  το  περιγράφει άλλοτε επώδυνα, άλλοτε  χαμογελαστά κι άλλοτε ποιητικά μέσα από τη ροκ όπερα «Ματωμένο Γαλάζιο»

Σαν κουκίδα  της άμμου φαντάζουν οι στιγμές του κάθε ανθρώπου και ο Ferruccelli  μας  το  περιγράφει άλλοτε επώδυνα, άλλοτε  χαμογελαστά κι άλλοτε ποιητικά μέσα από τη ροκ όπερα με τίτλο  «Ματωμένο Γαλάζιο», που παρακολουθήσαμε  στις 9 το βράδυ  της Τρίτης 4 Φεβρουαρίου 2020 στο Θέατρο Αμαλία της Θεσσαλονίκης.

Η ένταση μιας ροκ παράστασης

Ο Ferruccelli ξέρει να χειρίζεται καλά τη θεατρικότητα, τη δυναμικότητα και την ένταση μιας ροκ παράστασης, ενώ από την πρώτη στιγμή σου δείχνει πως έχει μελετήσει την αντίστοιχη progressive φόρμα του εξωτερικού.

To «Ματωμένο Γαλάζιο»

Έργο εφάμιλλο

της διεθνούς progressive ροκ σκηνής

Από τα όσα είδαμε  στη σκηνή θαρρούμε ακόμη πως το «Ματωμένο Γαλάζιο» ως σύνολο δεν έχει να ζηλέψει τίποτα τα θρυλικά progressive έργα, που δημιούργησαν  μπάντες -«μεγαθήρια», που όλοι τις ακούσαμε, καθώς και τις ακούμε.

Πραγματικά είναι ευτύχημα, που αυτός ο  καλλιτέχνης ζει και εργάζεται στην Ελλάδα, γιατί το «Ματωμένο Γαλάζιο» ως έργο μπορούμε να το εντάξουμε στις εφάμιλλες μουσικές δημιουργίες του εξωτερικού.

Το «Ματωμένο Γαλάζιο» αναφέρεται επάνω απ’ όλα στον άνθρωπο. Σου λέει: «Ζήσε». Νιώσε την κάθε στιγμή

Μια χώρα που δεν αλλάζει

αλλά και αλλάζει

Μια χώρα, που δεν αλλάζει, αλλά και αλλάζει – Η στιγμή του αποχαιρετισμού της πρωτινής αγάπης- Οι στίχοι που γράφονται σε ένα τετράδιο  και σβήνονται μέσα στο διάβα του χρόνου στα έξοχα σκίτσα  του Δημήτρη Παπαδή-  Η απώλεια κι ο θάνατος: Όλα αυτά περιγράφονται στο «Ματωμένο Γαλάζιο» στιγμή με στιγμή και  λεπτό με λεπτό.

Οι φόρμες εναλλάσσονται από τη «σκληρή» ένταση της ηλεκτρικής κιθάρας πάμε μέχρι το νοσταλγικό ήχο, τον οποίο αποδίδουν διάφορα όργανα. Το καλό με το όλο έργο είναι ότι δε θυμίζει κανένα άλλο. Έχει τη δική του «ταυτότητα», επί της σκηνής.

Το ζούσαν

Θα ήταν παράλειψη νομίζουμε το να μην αναφέρουμε τις τρεις κυρίες (Βάνα Κατσιούρι – Εβίτα Αγαΐτση -Μυρτώ Μποζίκη) και τους μουσικούς (Συμεών Γεωργίου – Πλάτωνα Μολώζη – Δημήτρη Κορομηλά), αφού όλοι ήταν έξοχοι. Δεν έπαιζαν ή τραγουδούσαν απλώς: Το ζούσαν.

Μια επαναστατική μουσική

Όσο, για την ουσία του «Ματωμένου Γαλάζιου» μπορούμε να πούμε πως τα λέει απερίφραστα για όλα και για όλους. Άλλωστε, η ροκ δεν έπαψε ποτέ να είναι μια επαναστατική μουσική, που δεν «ωραιοποιεί» κανέναν κι «ούτε χαϊδεύει αυτιά».

Το «Ματωμένο Γαλάζιο»  αναφέρεται επάνω απ’ όλα στον άνθρωπο. Σου λέει: «Ζήσε». Νιώσε την κάθε στιγμή. Μη το βάλεις, όμως, ποτέ κάτω. Και χόρεψε το βαλς της ζωής σου, γιατί η κλεψύδρα μια φορά τρέχει για σένα…

©Typologos.com 2022