Μάνα Γη

Του Νίκου Μόσχοβου

21:09:50,04/27/2019

Μάνα Γη,

τι άραγε σκέφτεσαι;

Τα λουλούδια πεθαίνουν

τα παιδιά τις μάσκες φορούν.

Η όξινη βροχή τις στέγες τρυπάει,

ο ήλιος δεν φαίνεται πια,

τα ψάρια πεθαίνουν,

το νερό μυρίζει,

η ζέστη αφόρητη.

Ο καπνός του εργοστασίου

ρουφάει το μεδούλι του ουρανού.

 

Πού να χάθηκες

πανέμορφο δειλινό;

Γαλάζιε ορίζοντα,

θα σε δούμε

ποτέ ξανά;

 

 

Μάνα Γη

γιατί στενάζεις;

Ο αχός του θρήνου σου

ακούγεται παντού.

Τι νέα βάσανα

το κορμί σου θα περάσει;

 

 

Όλοι ξέρουν,

μα κανείς δε θα μιλήσει.

Μυστικοί συνένοχοι

για το προμελετημένο έγκλημα.

 

 

Φορούν τις μάσκες οξυγόνου,

στη δουλειά πηγαίνουν

ανόρεχτες χαιρετούρες

προσποιητά χαμόγελα

που όλα θα πάνε καλά.

 

 

Μάνα Γη,

Κλαις.

Η χαμένη μορφή σου

στα ονείρατά μου

έρχεται

στο μυαλό μου

να παιδέψει

κάθε βράδυ.

 

 

Μάνα Γη

Τι άραγε

σκέφτεσαι;

©Typologos.com 2019. Aπό την ποιητική συλλογή του Νίκου Μόσχοβου «Το Πέταγμα του Μικρού Ιανού»( ISBN 978-960-90172-4-4)