Iστορία της Θεσσαλονίκης -4-Η ανάμνηση
Iστορίες της Θεσσαλονίκης
Με το Νίκο Μόσχοβο
Δημοσιογράφο – συγγραφέα
23:00:44,01/30/2022
Μια ακόμη ιστορία της Θεσσαλονίκης αποτύπωσε η πένα του δημοσιογράφου- συγγραφέα Νίκου Μόσχοβου
Οι χρυσαφένιες ανταύγειες του ήλιου καθρεπτιζόταν επάνω στη θάλασσα. Στην παραλία της Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 βολτάριζαν αμέριμνοι μικροί και μεγάλοι Ήταν απόγευμα της Κυριακής. Ο άνδρας κρατώντας στα χέρια την επαγγελματική φωτογραφική μηχανή εστίασε το φακό του, επάνω σε ένα τσούρμο από τέσσερις όμορφες κοπέλες.« Να σας τραβήξω μία φωτογραφία;» τις ρώτησε.
Η συνάντηση
Η κοκκινομάλλα με τα γαλανά μάτια χαμογέλασε. « Εντάξει», του απάντησε μονολεκτικά. Εκείνος τις καθοδήγησε να μαζευτούν όλες μαζί κοντά η μία στην άλλη προς την πλευρά της θάλασσας. Ήθελε να πιάσει στο «κάδρο» τη δύση του Ήλιου. Τα κατάφερε. Πάτησε το κλικ της μηχανής. « Υπέροχα. Αυτό ήταν », είπε ο φωτογράφος προς τις κοπέλες.
Το επισκεπτήριο
Ύστερα, ο άνδρας έβγαλε μία κάρτα επισκεπτηρίου από την τσέπη του πουκάμισου του και την έδωσε στη κοκκινομάλλα.
«Στην κάρτα είναι γραμμένο το τηλέφωνό μου. Με λένε Λεωνίδα και είμαι καλλιτεχνικός φωτογράφος», ανέφερε εκείνος και της εξήγησε:
Η πρόσκληση και το έμμεσο φλερτ
«Μάλλον, η φωτογραφία που σας «τράβηξα» θα φιλοξενηθεί στην επόμενη έκθεσή μου, η οποία θα γίνει σε μια γκαλερί στην Καλαμαριά. Αν όλα πάνε καλά, η έκθεση θα πραγματοποιηθεί το Σεπτέμβριο. Τηλεφώνησε μου, για να ειδοποιήσεις τις φίλες σου, να έρθετε παρέα στα εγκαίνια, ώστε να έρθετε να δείτε τη φωτογραφία» της εξήγησε ο Λεωνίδας.
« Ευχαριστώ πολύ εκ μέρους όλων μας », αποκρίθηκε η κοκκινομάλλα με τα γαλανά μάτια . «Με λένε Έφη» τον πληροφόρησε η κοπέλα, ενώ του έστελνε μια ματιά όλο νόημα «βάζοντας τα δυνατά της», ώστε να του χαρίσει το καλύτερο χαμόγελο, που μπορούσε εκείνη τη στιγμή.
Η άρνηση
«Λυπάμαι, Έφη. Μπορώ νομίζω να σου μιλώ στον ενικό. Πρέπει να πάω στο στούντιο μου για να βγάλω και να επεξεργαστώ την φωτογραφία», αρνήθηκε ευγενικά ο Λεωνίδας την πρότασή της, αν και κατάλαβε πως η κοπέλα του έδειχνε ήδη τη συμπάθειά της,
Η Έφη απογοητεύτηκε από την άρνηση του άνδρα, αλλά δεν του το έδειξε. «Δε πειράζει. Θα σου τηλεφωνήσω, οπωσδήποτε» συμπλήρωσε η κοπέλα και του πρότεινε το δεξί χέρι της. Η χειραψία ήταν σα να τους «χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα» και τους δύο. Ωστόσο, «κράτησαν» τα προσχήματα και δε φανέρωσαν το τι αισθάνθηκαν.
«Γεια σου, Λεωνίδα τα λέμε» τον αποχαιρέτησε η κοπέλα χαρίζοντας του, ένα ακόμη χαμόγελο. « Γεια σου Έφη. Γεια σας, κορίτσια, να περάσετε καλά», αποκρίθηκε ο Λεωνίδας και βάδισε μακριά τους.
Η προσπάθεια για προσέγγιση
Την επόμενη εβδομάδα η Έφη προσπάθησε να του τηλεφωνήσει στο στούντιο. Δεν τον βρήκε. Προσπάθησε πάλι μέσα τις επόμενες ημέρες, αλλά και ξανά κανείς δε σήκωνε το ακουστικό στην άλλη άκρη της γραμμής. Απογοητεύτηκε. Δε τον ξέχασε.
Όταν μπήκε ο Σεπτέμβρης τηλεφώνησε πάλι. Τότε τον πέτυχε. Περίμενε ότι θα της μιλούσε εγκάρδια, αλλά ο Λεωνίδας της αποκρίθηκε σε επαγγελματικό ύφος.
Απλώς την πληροφόρησε πως στις 15 του μηνός θα πραγματοποιούνταν τα εγκαίνια της έκθεσης σε γνωστή γκαλερί της Κρήνης. Απόρησε με την στάση του. Ωστόσο, αποφάσισε να πάει στην έκθεση και συνεννοήθηκε με τις φίλες της, ώστε να συναντηθούν όλες μαζί έξω από τη γκαλερί.
Mια ιστορία του δημοσιογράφου-συγγραφέα Νίκου Μόσχοβου με φόντο την παλαιά και νέα παραλία της Θεσσαλονίκης. Φωτογραφία από Dimitris Vetsikas από το Pixabay
Η ημέρα
Έφθασε η ημέρα των εγκαινίων.Η Έφη διάλεξε ένα κόκκινο φόρεμα για την περίσταση και πρόσεξε επιμελώς το μακιγιάζ της. Ήθελε να δείχνει εκθαμβωτική. Μπήκαν όλες μαζί μέσα στη γκαλερί. Δεν τον είδε αμέσως μέσα στους φιλότεχνους, που θαύμαζαντις φωτογραφίες. «Γεια σου Έφη», ακούστηκε πίσω της η ανδρική φωνή. Αναγνώρισε τη φωνή του. Γύρισε αμέσως προς το μέρος του. Εκείνος τη σύστησε στην παρέα του.
Όταν τελείωσαν οι χαιρετισμοί τη ρώτησε ο Λεωνίδας:
«Δε θέλεις να δεις τη φωτογραφία;».
Η φωτογραφία
« Φυσικά» απάντησε η Έφη. Όλοι μαζί στεκόταν τώρα μπροστά στο κάδρο της φωτογραφίας. Ο Λεωνίδας είχε απεικονίσει τις κόκκινες ηλιαχτίδες να «αγγίζουν» απαλά τα σώματα των τεσσάρων γυναικών.
« Πως σας φαίνεται;» ρώτησε ο φωτογράφος. « Είναι απίθανη» διαπίστωσαν οι φίλες της Έφης, η οποία δεν απάντησε αμέσως. Ήταν παραδομένη στις σκέψεις της. Μόνον, όταν την ξαναρώτησε ο Λεωνίδας, του απάντησε: « Μου αρέσει πάρα πολύ» και τον κοίταξε απευθείας στα μάτια.
Το δώρο
«Σας έχω μία έκπληξη. Έχω ετοιμάσει για εσάς τέσσερα κάδρα με τη φωτογραφία» τις αιφνιδίασε ευχάριστα ο νεαρός φωτογράφος. Οι κοπέλες τον ευχαρίστησαν ευγενικά για το δώρο. Η Έφη το φίλησε γλυκά στο μάγουλο, λέγοντας: «Είναι το καλύτερο δώρο, που μου έχουν κάνει».
Ο μάγος
Τα χρόνια πέρασαν και το κάδρο με τη φωτογραφία κρεμόταν πλέον στην πιο περίοπτη θέση του σαλονιού του σπιτιού της Έφης, όπου έπαιζε τώρα με τον πεντάχρονο γιο της. «Μαμά, θα μου πεις πάλι την ιστορία πως βγήκε η φωτογραφία με τις θείες; Μου αρέσει πολύ», την παρακάλεσε το αγοράκι.
Εκείνη δε του χάλασε το χατίρι. «Την έβγαλε ο μάγος της φωτογραφίας πριν από έξι χρόνια όταν κάναμε βόλτα στην παραλία με τις θείες . Ύστερα, μας την δώρισε, γράφοντας επάνω τη φράση: Μία φωτογραφική μνήμη της Θεσσαλονίκης» κι ήταν τότε το καλύτερο δώρο της ζωής μου», αφηγήθηκε η γυναίκα.
«Ο μάγος είναι ο άνθρωπος, που μου χάρισε αργότερα και την πιο ανείπωτη χαρά της ζωής μου, Μερικά πράγματα έρχονται έτσι μαγικά στη ζωή μας», πρόσθεσε η Έφη, που την είχε συνεπάρει η αφήγηση της ιστορίας. Τότε μόνο πρόσεξε ότι το αγόρι είχε αποκοιμηθεί και το φίλησε στοργικά στο μέτωπο.
Ύστερα, σηκώθηκε από το ντιβάνι, πλησίασε τη φωτογραφία, την κοίταξε, ενώ ένα χαμόγελο φώτιζε το πρόσωπό της. Φάνταζε, σα να είχε κερδίσει τον πλούτο όλου του κόσμου.
©Typologos.com 2022
