Ηγέτης ή Κυβερνήτης;

Ένα σχόλιο σχετικά με τα τεκταινόμενα  στις Η.Π.Α.

Με το Νίκο Μόσχοβο

Δημοσιογράφο – Συγγραφέα

21:10:53,06/01/2020

 

Ηγέτης ή κυβερνήτης; Το ερώτημα αυτό απαντάται παντού σε ότι αφορά στη πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία ή στις ανθρώπινες σχέσεις.  

Ηγέτης είναι αυτός, που ξέρει να καθοδηγεί τον κόσμο, να τον εμπνέει, να ακούει την άποψή του, να αποδέχεται τα λάθη του,  να συνδιαλέγεται με επιχειρήματα, να συζητά και να προσπαθεί με την πειθώ να  ενστερνιστεί η πλειοψηφία το όραμά του, προκειμένου να το υλοποιήσει. Προπαντός ξέρει πολύ περισσότερα από όσα λέει, αλλά δεν κάνει το ξερόλα.

Κυβερνήτης είναι αυτός, που «οδηγεί» με βάση αυτά που πιστεύει ο ίδιος ότι πρεσβεύουν το γενικό καλό κι αποδέχεται μόνον  όσα ταιριάζουν με τις ιδέες του, εξοβελίζει την αντίθετη άποψη, βλέπει παντού  εχθρούς ή διακατέχεται από την  αίσθηση της υπεροψίας. Πιστεύει, λοιπόν, πως τα ξέρει όλα, δίνει διαταγές και νομίζει πως μπορεί όλο τον κόσμο να τον κινήσει κάθε στιγμή σαν πιόνια στο σκάκι.

Στην πρώτη περίπτωση τον ηγέτη θα το θυμούνται για χρόνια, γιατί καινοτόμησε στην εποχή του, προσέφερε έργο στο πλαίσιο του δυνατού κι οδήγησε  την πλειοψηφία  των ανθρώπων να πιστέψουν σε όσα  θέλει να κάνει.

Στη δεύτερη περίπτωση θα αποτελέσει ο κυβερνήτης  το παράδειγμα προς αποφυγήν, γιατί «ρίχνει λάδι στη φωτιά»,  «οδηγεί» τα πράγματα στην ένταση, δεν ακούει κανέναν και θα βρεθεί σε αναντιστοιχία ακόμη και με ανθρώπους, οι οποίοι ασπάζονται την ίδια ιδεολογία, αλλά έχουν και την αίσθηση της λογικής ή της κατάστασης στη χώρα, όπου ζουν.

Όταν ακούτε το ρήμα «κυβερνώ» από  ανθρώπους, οι οποίοι κατέχουν θέσεις ευθύνης, τότε να είστε τότε πολύ φειδωλοί για το πως μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα.

Όταν ακούτε το ρήμα «ηγούμαι» από ανθρώπους, που κατέχουν θέσεις ευθύνης, τότε  α ξέρετε πως όλα δε θα είναι τέλεια, αλλά κάποια καλά πράγματα ίσως να γίνουν, αν όντως  τα πρόσωπα σε «θέσεις- κλειδιά»  έχουν  αυτή την ηγετική «αύρα».

Σήμερα – όμως –  σπανίζουν οι πραγματικοί ηγέτες, γιατί  οι άνθρωποι, που  βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης προτιμούν περισσότερο «να κυβερνούν», παρά να ηγούνται. Ξέρετε γιατί; Γιατί νομίζουν πως η μόνη αλήθεια είναι τα πράγματα, που πρεσβεύουν οι ίδιοι  και τίποτα άλλο.

Φυσικά, και όλοι οι άνθρωποι δε νοιάζονται για το γενικό καλό. Νοιάζονται για την επιβίωση, αλλά δε θέλουν να ξεπεραστεί και το μέτρο. «Η επιβίωση εξαρτάται από τις δικές μας ενέργειες. Η ευκαιρία για θρίαμβο εξαρτάται από τις ενέργειες των άλλων», έτσι δεν είχε πει ο Σουν Τζουν ( 5ος αιώνας  π.χ. Κινέζος θεωρητικός της στρατηγικής);

Το να ακούς, όμως, τους άλλους αποτελεί το μεγαλύτερο προτέρημα του ηγέτη, πριν ο κύβος  «ριχτεί»  και τα πάντα θα αρχίσουν να ρέουν….

©Typologos.com 2020