Η Παναγία των Παρισίων της καρδιάς μου

Του Νίκου Μόσχοβου

Δημοσιογράφου- συγγραφέα

23:23:42,04/15/2019

Τα δάκρυα «τρέχουν», ενώ γράφω αυτό το κομμάτι, γιατί το Παρίσι και ειδικότερα η Παναγία των Παρισίων συνδέθηκαν με  πολύ προσωπικές στιγμές- αναμνήσεις  μέσα από τα δυο ταξίδια, που πραγματοποίησε  ο υποφαινόμενος στην Πόλη του Φωτός.

Πέρα από  την αγαπημένη μου  Θεσσαλονίκη, δεν κρύβω ανέκαθεν ότι   πάντοτε το Παρίσι μέσα στην καρδιά μου και ειδικότερα δυο σημεία από αυτό: Το Λούβρο και την Παναγία των Παρισίων, η οποία πλέον  δεν υπάρχει πια να στέκει αγέρωχη.

Δεν ξέρουμε ακόμα πως συνέβη αυτή η απίστευτη – ανεπανόρθωτη καταστροφή, αλλά ένα θα πω ήταν από τους λίγους ναούς, που με συγκίνησαν  και με άφησαν να «ακουμπήσω» μια «σπιθαμή» του μεγαλείου της Θείας Παρουσίας.

Ένας ναός, που πραγματικά σε προκαλούσε δέος, κατάνυξη και σε πλημμύριζε με τα πιο ανθρώπινα συναισθήματα, όταν περπατούσες στο εσωτερικό του. Δε ξέρω τι θα γίνει από εδώ και στο εξής, αλλά ένα είναι σίγουρο: Το Παρίσι δε θα είναι πλέον ποτέ πια ίδιο.

Σίγουρα ο πρόεδρος Emmanuel Jean-Michel Frédéric Macron δε θα ήθελε να συμβεί μια τέτοια μεγάλη ιστορική  καταστροφή επί της θητείας του, αλλά δυστυχώς έγινε. Η έρευνα θα δείξει, φυσικά, το τι πήγε στραβά και ας περιμένουμε να δούμε το τι θα δείξει. Εικασίες μπορεί να κάνει ο καθένας, αλλά το επίσημο πόρισμα είναι αυτό, που θα δείξει την αλληλουχία των γεγονότων.

Τι να πω; Τι να γράψω; Απλώς απευθύνω έκκληση να προστατευτούν με κάθε μέσο και κάθε θυσία όλα τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς σε όλη την υδρόγειο. Τα ιστορικά μνημεία οποιασδήποτε προέλευσης, θρησκείας και τεχνοτροπίας ανήκουν  στην ανθρωπότητα. Ανήκουν στα παιδιά μας.

Η Notre Dame έγινε στάχτη και εκατομμύρια παιδιά κι  άνθρωποι από όλο τον κόσμο δε θα μπορέσουν να γνωρίσουν ποτέ ξανά το αληθινό μεγαλείο της. Να κλάψουν. Να γελάσουν. Να προσευχηθούν. Να βγουν φωτογραφίες με τα παιδιά, αγαπημένα πρόσωπα ή φίλους.

Δε θα μπορέσουν ποτέ πια να νιώσουν συναισθήματα ανάτασης μέσα στη μεγαλειώδη αίθουσά της. Να δουν πιθανότατα όλες  τις γλυπτές απεικονίσεις. Να ταξιδέψουν νοερά στους Ιππότες των παρελθόντων, αλλά και να τους πιάσει «ρίγος» συναισθανόμενοι έστω και λίγο τους μεσαιωνικούς και μετέπειτα χρόνους.

 «Τα μάτια δεν βλέπουν καλά το Θεό, παρά μόνο μέσα από δάκρυα», είχε γράψει κάποτε ο Victor Hugo. Σήμερα πολλά μάτια δάκρυσαν, ας κάνουμε όλοι ό,τι μπορούμε, για να μη συμβεί καμία άλλη παρόμοια πολιτιστική και πνευματική καταστροφή…

©Typologos.com 2019