Η μαγεία του Κινηματογράφου
Ταινιών Αναφορές
Με το Νίκο Μόσχοβο
Δημοσιογράφο- Συγγραφέα
00:20:51,01/05/2022
Το σινεμά είναι σαν τα «Όνειρα» του παππού – Akira Kurosawa , που μας προειδοποίησε ότι η μαγεία των απλών πραγμάτων θα «φαντάζει» σαν το καθάριο νεράκι της πηγής.Φωτογραφία από Tomislav Jakupec από το Pixabay
Τα φώτα «έσβηναν» στην κινηματογραφική αίθουσα κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980, όποτε άρχιζε το «ταξίδι» για όλους – όλες μας. Στη μεγάλη οθόνη εμφανίζονταν οι σταρ του σινεμά.
Η ανάμνηση μιας άλλης εποχής
Τότε όλη η παρέα γελάγαμε, κλαίγαμε, τρομάζαμε, ενθουσιαζόμασταν, εξεγειρόμασταν ή χειροκροτούσαμε. Πολλές φορές κραυγάζαμε το επιφώνημα: «χασάπη, γράμματα» για να ειδοποιήσουμε το χειριστή της μηχανής προβολής ότι κόπηκε ή κάηκε ένα μέρος του φιλμ, προκειμένου να γυρίσει στο πόστο να φτιάξει-μοντάρει την ταινία, για να αρχίσει ξανά να «παίζει» στο πανί.
Τα συναισθήματα
Άλλοτε, «βγαίναμε» χαρούμενοι- χαρούμενες από την αίθουσα λόγω του «Happy-End» κι ενίοτε εξερχόμασταν λυπημένοι ή λυπημένες εκ του σινεμά εξαιτίας της τελευταίας δραματικής σκηνής, με την οποία τελείωνε το έργο.Λίγες, ειλικρινά, ήταν οι φορές, κατά τις οποίες νιώθαμε άπαντες πως «χάσαμε την ώρα μας», αφού επιλέξαμε να δούμε μία «πατάτα», όπως χαρακτηρίζαμε τότε οι σινεφίλ τις ταινίες, που δεν μας γοήτευσαν.
Οι καιροί έχουν αλλάξει
Έκτοτε, «πέρασε πολύ νερό στο αυλάκι» κι εν τη ροή του 21ου αιώνα έχουν αλλάξει πολλά λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας,καθώς και της εμφάνισης της πανδημίας. Στο σωτήριο έτος 2022 μπορούν οι άνθρωποι να δουν τις ταινίες μέσω μιας μεγάλης οθόνης τηλεόρασης τύπου LED, ενώ βρίσκονται καθισμένοι ή ξαπλωμένοι στην άνεση του σπιτιού τους. Επίσης, δύναται οι κινηματογραφόφιλοι -κινηματογραφόφιλες να απολαύσουν ένα φιλμ της αρεσκείας τους, μέσω μιας ψηφιακής ή δορυφορικής πλατφόρμας μετάδοσης στην οθόνη ενός επιτραπέζιου ή φορητού ηλεκτρονικού υπολογιστή ή ενός ψηφιακού pad ή ενός «έξυπνου» κινητού τηλεφώνου.
Τι δεν έχει αλλάξει;
Τα κινηματογραφικά όνειρα, όμως, βλέπετε δημιουργούνται πάντοτε τα καρέ, ακόμη κι αν μετεξελίχθηκαν σε ψηφιακά.
Τα όνειρα του σινεμά δημιουργούνται από τη νόηση τολμηρών ανθρώπων, που βλέπουν την κίνηση της ζωής πίσω από τις εικόνες, τις λέξεις και τα πρόσωπα.
Εκείνων των οραματιστών, που προφητεύουν τα μελλούμενα και αισθάνονται τις υπόγειες διαδρομές των διάφορων ιδεολογικών- κοινωνικών ρευμάτων.
Αυτών, που δεν βλέπουν ενίοτε τις ταινίες ως εμπόρευμα και έβαζαν κάποτε «ενέχυρα» ακόμα και τα σπίτια τους, ώστε να «προχωρήσουν» τα όνειρα.
Το «κόστος» της ελευθερίας
Γιατί μη νομίζετε πως όλοι οι κινηματογραφιστές ζουν σε κοσμικά σαλόνια ή σε φωτεινές σάλες, αλλά υπάρχουν κι εκείνοι- εκείνες,που πληρώνουν το «κόστος». Το «κόστος» του να είναι ελεύθεροι, ώστε να κάνουν σινεμά με τους δικούς τους, όρους. Όχι, πως οι άλλοι κινηματογραφιστές δεν είναι ικανοί-ικανές για μεγάλα πράγματα, επειδή επέλεξαν τον εμπορικό δρόμο. Τουναντίον κι εκείνοι- εκείνες δίνουν αληθινά «διαμάντια», που μένουν αθάνατα στην ιστορία της έβδομης τέχνης.
Η τέχνη του κινηματογράφου
ως καθρέπτης της ζωής
Μα και ο κινηματογράφος είναι η αντανάκλαση της ίδιας της ζωής. Με τους πληβείους, πατρικίους, πλούσιους, φτωχούς, ευνοημένους, παρεξηγημένους, ριγμένους, δημιουργούς, ταλαντούχους και κυνηγούς των εικόνων, που συνυπάρχουν μέσα στην οικογένεια του σινεμά. Για τους πραγματικούς σινεφίλ δεν έχει σημασία εάν το φιλμ, που θα δουν, είναι πολιτικό, κοινωνικό, δράμα, κωμωδία, μελόδραμα, περιπέτεια, θρίλερ, επιστημονικής φαντασίας ή μια σειρά, που παράχθηκε για την τηλεόραση. Γι’ αυτούς, μεγαλύτερη σημασία έχει το να «ταξιδεύουν», να σκέφτονται, να δακρύζουν και να γίνονται καλύτεροι άνθρωποι μέσω του σινεμά.
Ο κινηματογράφος είναι ο καθρέπτης της ζωής.Φωτογραφία από Kevin Phillips από το Pixabay
Τα φιλμ αλλάζουν τον κόσμο
γιατί επηρεάζουν συνειδήσεις
Κάποτε ένας μεγάλος κινηματογραφιστής είπε πως «δεν ελπίζει ότι οι ταινίες του, πως θα αλλάξουν τον κόσμο». Κι όμως πολλοί σινεφίλ θεωρούν ότι τα φιλμ αλλάζουν τον κόσμο, γιατί επηρεάζουν συνειδήσεις.
Τα φιλμ διαμορφώνουν απόψεις και ενίοτε μας δίνουν τις «κρυφές» όψεις της ζωής.
Παλαιότερα – για παράδειγμα- θα φαινόταν τρελό σε πολλούς ότι ο κόσμος θα ζούσε οικολογικές ή καιρικές ή υγειονομικές καταστροφές.
Έβλεπαν τις ταινίες του Χόλυγουντ και νόμιζαν ότι όλα αυτά δεν τους αφορούν. Και να που ήρθε το τσουνάμι στην Νοτιανατολική Ασία. Και να που «χτύπησε» ο καταστροφικός τυφώνας στις ΗΠΑ.
Και να που μας εμφανίστηκε η πανδημία. Τότε κάποιοι θυμήθηκαν όψιμα κι ανέφεραν τις συγκεκριμένες ταινίες, αλλά μόνον οι πραγματικοί σινεφίλ δεν είχαν σνομπάρει αυτά τα φιλμ και μιλούσαν από πολύ νωρίτερα για το τι μέλλει γενέσθαι. Στις συζητήσεις μιας αλλοτινής εποχής έλεγαν πάντα πως ο κινηματογράφος είναι ο καθρέπτης της ζωής.
Σαν τα «Όνειρα» του παππού – Kurosawa
Το σινεμά είναι σαν τα «Όνειρα» του παππού – Akira Kurosawa , που μας προειδοποίησε ότι η μαγεία των απλών πραγμάτων θα «φαντάζει» σαν το καθάριο νεράκι της πηγής. Είναι σαν τα καρέ του Jean-Luc Godard, του François Truffaut, του Bernardo Bertolucci , του Federico Fellini, του Steven Spielberg , του James Cameron, του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, του Τάσου Μπουλμέτη και του Μιχάλη Κακογιάννη. Είναι σαν την κραυγή του Θανάση Βέγγου: «Άνθρωποι μου!».
©Typologos.com 2022
