Η αγορά και ο Τραμπισμός

Απόψεις 

Με το Νίκο Μόσχοβο 

Δημοσιογράφο- Συγγραφέα 

18:26:05,04/03/2021

Νομίζετε πως ο Τραμπισμός ως πολιτική έκφραση και απόγειο της θεώρησης του νεοφιλελευθερισμού δεν υπάρχει στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι απλή: Υπάρχει και την εκφράζουν όσοι βρίσκονται τώρα  στα ηνία της χώρας. Πρόκειται για μια πολιτική έκφραση, που πιστεύει ότι μόνο τα γιγαντιαία ή μεγάλα ιδιωτικά μοντέλα μπορούν να «κινήσουν» την οικονομία, ενώ θεωρεί  πως το κράτος θα πρέπει να «ρίξει όλο το χρήμα» προς σε αυτή την κατεύθυνση. Όταν λένε ότι πρεσβεύουν την ιδιωτική οικονομία, δεν αποκαλύπτουν όλη την αλήθεια, γιατί ουσιαστικά δεν πιστεύουν στη «ψυχή» της καπιταλιστικής ή της ελεύθερης οικονομίας, που είναι η πολύ μικρή, η μικρή και η μεσαία οικονομία. 

Ουσιαστικά είναι οι εχθροί της αληθινής ελεύθερης οικονομίας, αφού οι ίδιοι αν και υπερασπίζονται ιδεολογικά τη θέση της, όλο κοιτάζουν με οποιαδήποτε τρόπο να «κρατούν» τις θέσεις-κλειδιά  στο δημόσιο να ζουν απ’ αυτό και να διοχετεύουν τις παροχές προς τα γιγαντιαία ή μεγάλα ιδιωτικά μοντέλα βάζοντας μελετημένους «κόφτες» στα λεγόμενα προγράμματα βοήθειας ή ανάπτυξης.  

Δεν πιστεύουν στην «ψυχή» της αγοράς 

Γι’ αυτό το λόγο δεν πιστεύουν στον ελεύθερο επαγγελματία, στο μικρό ή μεσαίο επιχειρηματία ότι κι αν λένε, γιατί η πράξη άλλα δείχνει καθημερινά. Αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί  του μοντέλου της ελεύθερης οικονομίας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Πρακτικά πρεσβεύουν τις  ίδιες οικονομικές  θεωρίες  με το πρώην πρόεδρο των Η.Π.Α.  Donald Trump, που νόμιζε πως τα πάντα λειτουργούν αυτόματα με το γιγαντιαίο εταιρικό μοντέλο (σ.σ. προσέξτε ο νυν πρόεδρος Joe Biden έχει διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων). 

Θεωρούν, ακόμη, ότι το δημόσιο είναι ένας αχρείαστος και αντιπαραγωγικός οργανισμός, αλλά άπαντες θέλουν να είναι σε αυτόν, ενώ διακατέχονται από  την ιδεολογική εμμονή ότι έχουν σ’ όλα πάντα δίκιο, γιατί θεωρούν εαυτούς ως νικητές της ιστορίας, επειδή κατέρρευσε το Σοβιετικό οικονομικό μοντέλο, που βασιζόταν στο συγκεντρωτισμό, καθώς και στη θεοποίηση ενός μεγάλου γραφειοκρατικού κομματικού μηχανισμού. 

Μα το ίδιο ακριβώς πράγμα, κάνουν κι αυτοί:

Πιστεύουν ότι μόνο τα γιγαντιαία οικονομικά μοντέλα είναι οι μοχλοί ανάπτυξης της οικονομίας.

Η άλλη όψη του συγκεντρωτισμού 

Στην πράξη, είναι η άλλη όψη του συγκεντρωτισμού και εχθροί της πραγματικής ελεύθερης οικονομίας, που αποτελεί τη «ψυχή» του καπιταλιστικού μοντέλου ανάπτυξης. 

Τα ξεχνούν ή όχι; 

Τι ξεχνούν; 

♦Τα μικρά και μεσαία σημεία πώλησης είναι αυτά, που προάγουν την κίνηση του χρήματος. 

♦Το δημόσιο θα πρέπει να αναπτυχθεί και να είναι στιβαρό, για να μπορέσει να προσφέρει εκπαιδευτικές, κοινωνικές και ιατρικές υπηρεσίες προς τον κόσμο, που   αντιμετωπίζει ήδη μεγάλες προκλήσεις. 

♦Ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι αλάνθαστος, ενώ έχει περισσότερη ελευθερία κίνησης στην πραγματοποίηση projects  και δε βασίζεται μόνο σε ένα εταιρικό μοντέλο. Βασίζεται στην ατομική, στην Ο.Ε., στην Ε.Π.Ε, στην Α.Ε, στην start-up, στον συνεργατισμό και στην κοινωνική οικονομία. Όλα αυτά θα πρέπει να στηρίζονται και να αναπτύσσονται ταυτόχρονα, γιατί έτσι παρέχουν τη δυνατότητα να φτάσουμε από το μικρό στο μεγάλο. Αυτοί προκρίνουν μόνο το γιγαντισμό. 

Απλά τα ξεχνούν ή  κατευθύνουν τα πράγματα, προς το δρόμο, που έχουν διαλέξει;

Ας μη λένε ότι πρεσβεύουν όλη την ελεύθερη οικονομία. Δεν την πρεσβεύουν. Δε πείθουν πια, γιατί απλά απεχθάνονται την αληθινή και την πραγματική καπιταλιστική οικονομία. Με τα λόγια και τις επικοινωνιακές εκστρατείες προσπαθούν ακόμα να «σαγηνεύσουν». Μα η σκηνή σιγά-σιγά αποκαλύπτεται. Είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί του Καπιταλισμού, γιατί πιστεύουν στο συγκεντρωτισμό της οικονομίας σε ένα γιγαντιαίο μοντέλο. 

Το μέλλον είναι στην πραγματική ελεύθερη οικονομία.

Φτάνουν πια οι «τρικλοποδιές» και τα εμπόδια από τους τάχα πρεσβευτές της.

©Τypologos.com 2021