Γλυκό του κουταλιού Κουκουνάρι
Γράφει η κ. Γιάννα Μπαλαφούτη
Αναδημοσίευση από το
https://metomati.gr/pinecone-jam/
18:26:12,04/15/2022
Μια εξαίρετη συνταγή της κας Ιωάννας Μπαλαφούτη, που πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα “Το Μάτι“.Φωτογραφία από Gosia K. από το Pixabay
Περπατώ, περπατώ μες το δάσος, όταν ο λύκος δεν είναι εδώ και μαζεύω κουκουνάρια σα σύγχρονη κοκκινοσκουφίτσα για να φτιάξω γλυκό κουταλιού. Ναι! Γλυκό κουταλιού κουκουνάρι. Φυσικά και τρώγονται. Τι νόμιζες; Ότι οι μέλισσες τόσους αιώνες δε ξέρουν που πηγαίνουν να βρουν τροφή;
Οι μέλισσες, λοιπόν, είναι τετραπέρατες και αν είχαμε σεβαστεί έστω για λίγο τη σοφία τους, ίσως να ήμασταν καλύτεροι άνθρωποι. Ας τα πάρουμε – όμως – από την αρχή.
Η εκδρομή
Πριν λίγα χρόνια, στο μακρινό 2015, είχαμε πάει εκδρομή σε ένα δάσος. Βρήκαμε μία ωραία σκιά κάτω από τα μεγάλα κωνοφόρα δέντρα, στήσαμε τις κουβέρτες μας, ανοίξαμε το κολατσιό μας και καθίσαμε να απολαύσουμε τις ομορφιές της φύσης, όσο τα παιδιά έπαιζαν γύρω μας ανέμελα. Τα παιδιά έπαιζαν ανέμελα. Εμείς δε προλάβαμε να χαρούμε, γιατί είχε παντού μέλισσες όλων των κοινωνικών τάξεων. Βασίλισσες, κηφήνες και εργάτριες είχαν πιάσει δουλειά ανάμεσα στις βελόνες και στα άγουρα κουκουνάρια.
Μια στιγμή, όμως! Αφού εκεί βρίσκει τη τροφή της, η μέλισσα, άρα μπορώ να τη βρω κι εγώ. Ωπ! Τα κουκουνάρια είναι βρώσιμα. Έκοψα ένα και το περιεργάστηκα. Ήταν τρυφερό, λίγο κολλώδες στην υφή και μοσχομύριζε μέλι. Ναι! Μέλι. Με μία έντονη γευστική νότα σαν αυτή που απολαμβάνεις στο πευκόμελο.
Μάζεψα μερικά και γύρισα σπίτι για να τα μελετήσω. Το σίγουρο ήταν ότι θα τα έκανα γλυκό του κουταλιού με το σκεπτικό μου πάντα να περιφέρεται γύρω από τους άλλους άγουρους καρπούς που δένουμε σε σιρόπι πριν γίνουν ξύλα. Κάπως όπως το καρυδάκι, το φιστίκι ή το τσάγαλο.
Η πρώτη απόπειρα
Στο πρώτο δέσιμο μοσχοβόλησε η κουζίνα μέλι. Στη πρώτη γευστική δοκιμή ήταν πιο περίπλοκα τα πράγματα. Γλυκό, ξινό, αλμυρό, στυφό με έντονα αρώματα μελιού, χλωροφύλλης, ρητίνης και μία απαλή επίγευση από ανοιξιάτικα άνθη και βανίλια. Εντυπωσιακό!
Τότε για να είμαι απόλυτα ειλικρινής δεν το είχα πάρει στα σοβαρά. Ήταν απλώς ένα καπρίτσιο από αυτά που με πιάνουν. Μετά,όμως, άρχισα να ψάχνω πληροφορίες και τα ευρήματα ήταν εντυπωσιακά.
Σε χώρες, λοιπόν, όπως τη Γεωργία ή τη Ρωσία, που όπως συμβαίνει στην Ελλάδα και στη Κύπρο, φημίζονται για τις γνώσεις τους στα γλυκά του κουταλιού. Το κουκουνάρι, δε, θεωρείται από τα δημοφιλέστερα, παραδοσιακά γλυκά. Ναι! Παραδοσιακά. Και φημίζεται όχι μόνο για τη νοστιμιά του, αλλά κυρίως για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Δεν είμαστε -όμως -γιατροί και πρέπει να είμαστε σοβαροί οπότε θα εστιάσω στο γευστικό αποτέλεσμα και θα υποκλιθώ στην ομορφιά της φύσης που μας εμπνέει κάθε δευτερόλεπτο.
Ιδανική εποχή μαζέματος
για γλυκό κουταλιού κουκουνάρι
Η ιδανική εποχή για μάζεμα είναι προς τα τέλη του Απριλίου μέχρι και τα μέσα του Μαΐου. Όταν,δηλαδή, είναι ακόμη άγουρα και μικρά, έως 3 εκ., σε μέγεθος τέτοιο που να σερβίρεται σε κουταλάκι του γλυκού και μέσα είναι πράσινα και τρυφερά.
Το κουκουνάρι, θεωρείται από τα δημοφιλέστερα, παραδοσιακά γλυκά. Ναι! Παραδοσιακά. Και φημίζεται όχι μόνο για τη νοστιμιά του, αλλά κυρίως για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Φωτογραφία από Pexels από το Pixabay
Σημαντική Σημείωση:
Αν είσαι αλλεργικός στο μέλι, στο ρετσίνι ή απλώς στην άνοιξη, πρέπει να γνωρίζεις ότι είναι δυνατό Αλλεργιογόνο και μπορεί να προκαλέσει σοβαρές στομαχικές διαταραχές.
Το μέγεθος μετράει!
Η στενή πλευρά δε πρέπει να ξεπερνάει το 1,5εκ. Η ψηλή πλευρά δεν χρειάζεται να ξεπερνάει τα 2,5εκ. Διαλέγω από τα δέντρα τα κουκουναράκια που έχουν πράσινο χρώμα στις πτυχές τους. Το εσωτερικό πρέπει να είναι τρυφερό και να κόβεται εύκολα με το μαχαίρι.
Η διαδικασία παρασκευής
για γλυκό κουταλιού κουκουνάρι
1.Πλένω με άφθονο νερό τα κουκουνάρια, τα βάζω σε μία κατσαρόλα με νερό, τόσο, ώστε να τα σκεπάζει και τα αφήνω να φτάσουν σε σημείο βρασμού, να αρχίσει -δηλαδή- να κοχλάζει το νερό.
2.Αποσύρω από την εστία και τα αφήνω μέσα στο βρασμένο νερό για περίπου 12 ώρες. (Αυτό το βήμα, το πρόσθεσα φέτος για να μειώσω το ανεπιθύμητο στυφό).
3.Τα ξεπλένω, τα σουρώνω και τα ζυγίζω. Υπολογίζω όσο είναι το βάρος τους να είναι τόση και η ζάχαρη και προσθέτω μισή ποσότητα νερό. 1:1, όπως λέμε.
4.Πρώτο δέσιμο: Βράζω στο νερό τη ζάχαρη μέχρι να λιώσει και προσθέτω τα κουκουνάρια. Τα αφήνω να πάρουν μία βράση με το σιρόπι και τα αποσύρω από την εστία.
5.Δεύτερο δέσιμο: Αφήνω στην άκρη να αποκτήσουν θερμοκρασία δωματίου και δένω για δεύτερη φορά, να φτάσει δηλαδή περίπου στα 34 γράδα ή στους 108 βαθμούς. Θα παρατηρήσετε ότι το χρώμα του σιροπιού γίνεται κοκκινωπό, περίπου σαν αυτό της καραμέλας.
6.Έτοιμο το γλυκό κουταλιού κουκουνάρι! Αποθηκεύω σε αποστειρωμένα βάζα.
7.Αν παστεριωθεί, διατηρείται στο ντουλάπι για πάνω από δύο χρόνια. Έτσι είναι η φύση. Οι μέλισσες το γνώριζαν 😉
Αν δε βρίσκετε κουκουνάρια και θέλετε οπωσδήποτε πρωτότυπο γλυκό του κουταλιού, δείτε εδώ μία ακόμα συνταγή.
©Typologos.com 2022 . Ευχαριστούμε θερμά τους κκ. Δημήτρη Φραγκούλη και Ιωάννα Μπαλαφούτη και την ιστοσελίδα «Το Μάτι» για την άδεια περί της αναδημοσίευσης του άρθρου.
