Εορτή Αγίου Μηνά του Μεγαλομάρτυρα «του εν τω Κοτυαείω»

Ζητήματα Καρδιάς

 Mε την Ιωάννα Βασιλειάδου

Αρθρογράφο

18:11:47,11/11/2020

​Η Εορτή του Αγίου Μηνά του Μεγαλομάρτυρα «του εν τω Κοτυαείω» είναι στις 11 Νοεμβρίου.

Ο Άγιος Μηνάς ο Μεγαλομάρτυρας  γεννήθηκε στο μέσον του 3ου αιώνα μ.Χ. εκ γονέων ειδωλολατρών στην Αίγυπτο.

Παρά το γεγονός ότι ζούσε μέσα σε περίγυρο με είδωλα, άκουσε την καρδιά του και τη φωνή του «ἐτάζοντος καρδίας καὶ νεφρούς» (Ψαλμοί 7,10) Θεού.

Από τα εφηβικά χρόνια ο Άγιος Μηνάς βαφτίστηκε Χριστιανός.

Σε  λίγο μεγαλύτερη ηλικία εντάχθηκε στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών του Ρωμαϊκού στρατού, που διοικούσε ο Αργυρίσκος.

Η μονάδα αυτή έδρευε στο Κοτυάειον ( σ.σ. η τωρινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Ως στρατιωτικός ο Άγιος Μηνάς έδειξε περισσή ανδρεία και τον εκτιμούσαν στο στράτευμα.

Αν και είχαν περάσει σχεδόν τρεις αιώνες εκ της έλευσης του Χριστού δε δεχόταν οι ειδωλολάτρες το φως της Αναστάσεως κι έμεναν πεισματικά μέσα στο σκότος,καθώς και στο μαρασμό.

Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες ξεκίνησαν μια ακόμη φορά «πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξεις 26,14).

Οι Διοκλητιανός και  Μαξιμιανός εξαπέλυσαν διωγμούς σε βάρος των Χριστιανών, που διήρκησαν εκ του 303 μέχρι και το 311 μ.Χ.

Οι  Ρωμαίοι στρατιωτικοί έλαβαν εντολές για συλλήψεις των Χριστιανών και να τους βασανίζουν,ώστε να απαρνηθούν τον Κύριο.

Τότε ήρθε η ώρα, που ο Άγιος  Μηνάς θα αντιμετώπιζε την ύστατη πρόκληση, ώστε  να διαλέξει ανάμεσα «στο μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι».

Έχοντας  μεγάλη πίστη προς το Χριστό ξεπέρασε τη κοσμική «σύνεση».

Ο Άγιος Μηνάς ο Μεγαλομάρτυρας υπέφερε από την κατάσταση αυτή κι εκσφενδόνισε τη στρατιωτική ζώνη του στο χώμα κι απεκδύθηκε το ρόλο του διώκτη των χριστιανών.

Κατέφυγε, δε, σε ένα κοντινό βουνό, όπου πραγμάτωσε τον ασκητισμό μέσα στη φύση και στα άγρια ζώα.

Μέσα «ἐν ἐρημίαις πλανώμενος καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταὶς ὀπαὶς τῆς γῆς» (Προς Εβραίους 11,38). Επί πολύ καιρό νήστευε, αγρυπνούσε και προσευχόταν. Ήταν καθ’ όλα έτοιμος να υποστεί το μαρτύριο.

Στην ηλικία των 50 ετών  του αποκαλύφθηκε με θείο τρόπο πως σίμωσε η στιγμή του μαρτυρίου. Έτσι,μετέβη στο αστικό κέντρο,όπου εόρταζαν οι ειδωλολάτρες. Παρά τη μήνη των ειδωλολατρών ομολόγησε το Χριστό ως τον ένα κι αληθινό Θεό, ενώ σάρκασε τα ειδώλια.

Τον έδειραν, το συνέλαβαν και τον έσυραν στο διοικητή Πύρρο. Ενώπιον του αξιωματούχου μίλησε με θαρρετά και ανέφερε πως λεγόταν,από που καταγόταν,καθώς κι όλη τη στρατιωτική πορεία του.Τολμηρά διατράνωσε την πίστη προς τον Κύριο.

Τότε το φυλάκισαν και το επόμενο πρωινό είχε ολοκληρωθεί η ειδωλολατρική γιορτή.

Το μετέφεραν μπροστά στον ηγεμόνα, ο οποίος τον κήρυξε ένοχο για εξύβριση των θεών ενώπιον του.

Τον κήρυξε, δε,λιποτάκτη. Ο Άγιος Μηνάς ο Μεγαλομάρτυρας δεν αρνήθηκε τα όσα του καταλόγισε ο ηγεμόνας.

Αρχικά, ο Πύρρος σεβάστηκε την ηλικία του Αγίου, στον οποίο έταξε πράγματα. Μετά,τον απείλησε για να αλλαξοπιστήσει. Ο Άγιος Μηνάς αρνήθηκε κάθε πρόταση ή απειλή.

Με εντολή του ηγεμόνα βασανίστηκε ανελέητα.Μαστιγώθηκε άγρια,ενώ άλλαξαν δύο και τρεις φορές οι δήμιοι.

Τον κρέμασαν και τον έγδαραν έως ότου έγιναν ορατά τα εσωτερικά όργανα.

Συνάμα,έτριψαν με τρίχινο ύφασμα τις πληγές και τον έσυραν γυμνό –  κατακρεουργημένο άνωθεν εκ των μεταλλικών αγκαθιών.

Ο ιερομάρτυρας έδειξε μεγάλο θάρρος κι ύψιστη καρτερία,πραγματώνοντας την Ευαγγελική ρήση:«καὶ μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτείναι» (Ματθαίος 10,28).

Παλαιοί συστρατιώτες του Αγίου τον παρακινούσαν να θυσιάσει στα είδωλα και του έλεγαν πως ο Θεός του, θα το δικαιολογήσει βλέποντας τα ανυπόφορα βασανιστήρια.

Αυτός με θάρρος αποκρίθηκε πως θυσιάζει και τον εαυτό του,για το Χριστό,ο οποίος του δίνει δύναμη,ώστε να εγκαρτερεί στις πληγές.

Ο ηγεμόνας θαύμασε τις σοφές απαντήσεις του Ιερομάρτυρα. Απόρησε,μάλιστα,πως δύναται ένας τραχύς στρατιώτης σαν αυτόν να απαντά έτσι.

Τότε, Άγιος Μηνάς ο Μεγαλομάρτυρας υπό τη φώτιση του Θεού απάντησε πως αυτή την ικανότητα τη χαρίζει στους μάρτυρές του,ο Χριστός,όπως έχει υποσχεθεί στο Ευαγγέλιο:

«ὅταν δὲ προσφέρωσιν ὑμᾶς ἐπὶ τᾶς συναγωγᾶς καὶ τᾶς ἀρχὰς καὶ τᾶς ἐξουσίας, μὴ μεριμνᾶτε πῶς ἢ τί ἀπολογήσησθε ἢ τί εἴπητε.Τὸ γὰρ Ἅγιον Πνεῦμα διδάξει ὑμᾶς ἐν αὐτῇ τὴ ὥρα ἃ δεῖ εἰπειν» (Λουκά ιβ’, 11-12).

Ο Ηγεμόνας έδωσε μετά εντολή προς αποκεφαλισμό.

Περπατώντας για το σημείο της εκτέλεσης πρόκανε ο Άγιος να ζητήσει από τους κρυπτοχριστιανούς τη μεταφορά του λειψάνου του, στην Αίγυπτο.

Ο αποκεφαλισμός του Αγίου έλαβε χώρα πιθανότατα την 11η Νοεμβρίου του 304 μ.Χ. με τη ψυχή να «φτερουγίζει» προς τον Κύριο.

 Οι δήμιοι άναψαν φωτιά και πυρπόλησαν το σώμα του.

.Οι χριστιανοί μπόρεσαν να περισώσουν ό,τι απέμεινε από το λείψανο και το έθαψαν πλησίον της Μαρεώτιδας  λίμνης, νοτιοδυτικά της Αλεξάνδρειας.

Στην Ιερά παράδοση αναφέρεται πως η καμήλα που μετέφερε το λείψανο παρέμεινε ακίνητη στο συγκεκριμένο σημείο και δεν προχωρούσε. Οι χριστιανοί συνειδητοποίησαν πως ο Θεός ήθελε να πραγματωθεί εκεί ο ενταφιασμός των λειψάνων.

Η περιοχή του τάφου μετατράπηκε πολύ σύντομα σε χώρο προσκυνήματος και λατρείας.

Κατά τη περίοδο της Πατριαρχίας του Μέγα Αθανασίου στην Αλεξάνδρεια οικοδόμησε ο Μέγας Κωνσταντίνος έναν ιερό ναό επάνω στον τάφο του Αγίου. Μετά από λίγα έτη και στο σημείο ετούτο έγινε μια εκτενής κτιριακή υποδομή αποτελούμενη εκ δύο Ιερών Ναών, Μοναστηριού, ξενώνων, καθώς και λοιπών εγκαταστάσεων.

©Typologos.com 2020