Διαλογισμοί στην έρημο…

Ταξιδιωτική ποίηση

Aνήκει στη συλλογή

«Το Ταξιδιωτικόν μου Καλανδολόγιον»

Tης Φωτεινής Καραμούζη- Χαλκιά

15:02:15,03/12/2019

Πόση από τη σκόνη της ερήμου

να ξεσκονίσεις από  τα ρούχα της λήθης;

Πόση απεραντοσύνη να χωρέσει στον αέρα της αναπνοής;

Τα βήματα στο πετρωτό χώμα των συνόρων

αντηχούσαν σα κρότοι πολυβόλων

κάνοντας αντίλαλο στις πορφυρές αμυχές του ουρανού.

Τ’ αστέρια σαν πλέγμα πάνω από  τις οροφές χωμάτινων οικείων

φλερτάρουν με το χώμα

αν θα γίνουν σταγόνες μιας σπάνιας βροχής

ή αν θα φτιάξουν φωτεινή πορεία κάποιου προφήτη.

Η ανθρώπινη ύπαρξη

σαν μια σκιά απλώς θα περάσει,

θα γίνει άμμος και σιωπή

μια όαση στα μισά της αναζήτησης.

Διαλογίζεται, άραγε, η ξενιτιά;

Σωπαίνουν, άραγε, οι χουρμαδιές ;

Στερεύει η πηγή της περιέργειας;

Που να τελειώνει,άραγε, η έρημος;

Οι δρόμοι ξεδιπλώνουν ανήσυχες εκτάσεις

και η κάθε κόκκος της ξηρής ετούτης διαδρομής

να σχηματίζει λωρίδες.

Ένα βλέμμα ίσως αρκεί

να ποτίσει το χώμα προσμονή.

Η πίστη στο απέραντο άγνωστο ανθίζει απαντήσεις

Δεκάδες ήλιοι να μεσουρανούν

Να σπαρταράει η σάρκα από τη δίψα!

Γίνεται να ζεις με το στανιό;

Όταν η φύση απεγνωσμένα ρουφά την ύπαρξη σου;

Να τη σκορπίσει ως στάχτη ….

… να ταΐσει το θεριό της ανάζευξης;[…]

Αν δεν έχεις περπατήσει στην έρημο

δεν έχεις νιώσει βαρύ το βήμα στο χώμα

Αν το έχεις κάνει, όμως,

δε χρειάζεται καν να δεις πως είναι στο φεγγάρι…

Το απέραντο της ερήμου σε καθιστά νωχελικό

να σταματήσεις να αναζητάς τα χίλια ερωτήματα

της πολιτισμένης κοινωνίας

και να προσηλωθείς στον εαυτό σου

στο πως το επόμενο σου βήμα θα σε φέρει πιο κοντά

στο να μη χαθείς στη δίνη του κυκλώνα ετούτου

που ανακατεύει τα σωθικά σου.

Η έρημος ατέλευτη!

Αδύνατο να τη χωρέσεις μέσα σου

Η φύση δε σε σέβεται

Εσύ τη σέβεσαι!

Αν και τόσο ουτιδανός

αναρωτιέσαι πως γίνεται να επεμβαίνεις πάνω της.

Βαδίζοντας μόνος… καταλήγεις πως..

δεν έχουν τόση σημασία οι ανθρώπινες σχέσεις

όταν εσύ, δεν ξέρεις γιατί υπάρχεις.

Απλά υπάρχεις!

Και κοίτα μη κάνεις την ύπαρξή σου, βαρίδιο

Στη βιοποικιλότητα τριγύρω σου.

Διαλογίσου! Σκέψου!

[…]

Και ύστερα ήρθε η βοή των σπινθηροβόλων ανέμων… […]

Που τόσο θόρυβο κάνανε

καθώς ξύνανε τις πύλες ιερών τόπων.

Χωμάτινες συνοικίες πια οι χτεσινές εκδορές

Και ο φάρος δε δείχνει πια

εκεί που θαρρούσες πως στοχεύεις

τόσες οι νύχτες της σιωπής

όσες και οι πέτρες της ανοχής.

Αφήνω πίσω μου τα χνάρια να πνίγονται από  σκόνη Ανατολής

να ατενίσω αγορές φτηνές, ξεθωριασμένες

να περισυλλέξω ξεφτισμένες εικόνες

αχρηστευμένες από το χρόνο

ξεπουλημένες ερωμένες να στρώνουν πολύχρωμα υφαντά

στους δρόμους που άπλωσα τη ματιά μου

σαν τα χαλιά στις βεράντες της καλημέρας

και οι μουσικές να ξεγλιστρούν μέσα από  χαραμάδες

να ξεχύνονται σαν ανεμοθύελλα να πνίγουν τις στράτες εμπρός μου…

Κι αν τα ερωτηματικά δομούν τη σκέψη μου….ας είναι…! Οι

απαντήσεις έρχονται πάντα στο επόμενο ταξίδι!

Έρημος Negev, Ισραήλ 2016

©Typologos.com 2019