«Ας μην προσποιηθούμε ότι είναι διασκεδαστικό» κι «Ο σύζυγός μου, νομίζει πως είμαι τρελή»
Δύο πρωτότυπες κοινωνιολογικές έρευνες
για το άγχος των μητέρων και την πανδημία
Από το Πανεπιστήμιο της Indiana
Επιμέλεια: Νίκος Μόσχοβος
19:28:32,10/14/2020
H αναπληρώτρια καθηγήτρια κοινωνιολογίας Jessica Calarco. Φωτογραφία: Copyright -Indiana University
«Ας μην προσποιηθούμε ότι είναι διασκεδαστικό» κι «Ο σύζυγός μου,νομίζει πως είμαι τρελή» θα μπορούσαν να είναι οι τίτλοι δυο κωμικών κινηματογραφικών ταινιών,αλλά αποτελούν τις επικεφαλίδες δυο πρωτότυπων κοινωνιολογικών μελετών του Πανεπιστημίου της Ιndiana, τις οποίες καθοδήγησε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Jessica Calarco και τα προκαταρκτικά ευρήματα έδειξαν πως η πανδημία COVID-19 επηρεάζει τα ζευγάρια με μικρά παιδιά και την ευημερία των μητέρων!
Οι ερευνητές κι οι ερευνήτριες χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη μελέτη μικτής μεθόδου για μητέρες «Pandemic Parenting Study» της Νότιας Ιντιάνας, που πραγματοποιήθηκε από τον Απρίλιο έως και τον Μάιο του 2020, οπότε έγιναν έρευνες, καταχωρήσεις ημερολογίου και βαθιά στοχευμένες συνεντεύξεις.
Τα προκαταρκτικά ευρήματα των δύο μελετών δημοσιεύτηκαν στην πλατφόρμα ανοιχτής πρόσβασης SocArXiv ως έγγραφα εργασίας που αναμένουν αξιολόγηση από επιστημονική κριτική επιτροπή.
Διενέξεις ζευγαριών που συσχετίζονται με το COVID-19
Η πρώτη μελέτη φέρει τον τίτλο: «Ο σύζυγός μου, νομίζει πως είμαι τρελή» κι εξέτασε τις αναφορές των μητέρων για τις αλλαγές που συσχετίζονται με πανδημία στις απογοητεύσεις με τους συντρόφους τους. Επίσης, εξέτασε το πώς αυτές οι αλλαγές αυτές ποικίλλουν ανάλογα με τις διαταραχές που έχουν βιώσει τα ζευγάρια κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Τα προκαταρκτικά ευρήματα της μελέτης διαπίστωσαν ότι το 39% των ζευγαριών με μικρά παιδιά αντιμετωπίζουν αυξημένες απογοητεύσεις κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Αυτές οι απογοητεύσεις είναι ιδιαίτερα συχνές στις μητέρες, που αναφέρουν ότι οι σύντροφοι τους παρέχουν ανεπαρκή υποστήριξη για την πανδημία. Ακόμη, μερίδα μητέρων αναφέρει το γεγονός ότι οι σύντροφοί τους, απορρίπτουν τις ανησυχίες τους, για τον κορονοιό.
«Η πανδημία επιδεινώνει τις μακροχρόνιες πηγές συγκρούσεων στα ζευγάρια με μικρά παιδιά και δημιουργεί νέες συγκρούσεις», δήλωσε η αναπληρώτρια καθηγήτρια κ. Calarco. «Εν τω μεταξύ, οι μητέρες νιώθουν την ευθύνη γι’ αυτές τις συγκρούσεις και αισθάνονται υπεύθυνες για τη μείωσή τους. Λόγω αυτών των συγκρούσεων, μερικές μητέρες εγκαταλείπουν το εργατικό δυναμικό, άλλες στρέφονται στη θεραπεία και στα αντικαταθλιπτικά, ενώ μερικές αγνοούν ακόμη και τις ανησυχίες τους, για την πανδημία», εξήγησε η επιστήμονας.
Μέσα από συνεντεύξεις με τις μητέρες βρήκαν οι ερευνητές ότι οι συγκρούσεις μεταξύ των γονέων που συσχετίζονται με την πανδημία είναι ιδιαίτερα συχνές στις μητέρες που έχουν μεταβεί στην εργασία από το σπίτι και των οποίων η πρόσβαση στη φροντίδα των παιδιών είχε διακοπεί.
Ακόμα και όταν οι σύντροφοί τους, βρίσκονται στο σπίτι (είτε εργάζονται στο χώρο δουλειάς ή διαδικτυακά είτε είναι άνεργοι), αυτές οι μητέρες αναφέρουν συχνά ότι αισθάνονται ότι έχουν δυσανάλογο μερίδιο στη γονική μέριμνα λόγω της πανδημίας. Το αποτέλεσμα είναι να «οδηγούνται» σε απογοητεύσεις με τους συντρόφους τους επειδή δεν κάνουν περισσότερα.
Οι συγκρούσεις που συσχετίζονται με τις ανησυχίες των μητέρων για τον ιό είναι ιδιαίτερα συχνές στις μητέρες που είναι πολιτικά φιλελεύθερες από τους συντρόφους τους.
Ακόμα και όταν αυτές οι μητέρες εργάζονται στην υγειονομική περίθαλψη, τότε μερικές φορές συμβαίνει οι σύντροφοί τους να τις επικρίνουν, που φοβούνται το COVID-19 κι οι ίδιοι αρνούνται να λάβουν μέτρα (όπως είναι η μάσκα και το πλύσιμο των χεριών), τα οποία προτείνουν οι ειδικοί της δημόσιας υγείας.
Σύμφωνα με τη μελέτη, αυτές οι ερωτήσεις και οι αρνήσεις είναι βαθύτατα απογοητευτικές για τις μητέρες που τις λαμβάνουν, γιατί μερικές φορές τις «οδηγούν» να αμφιβάλλουν τους φόβους τους και λαμβάνουν λιγότερα μέτρα για την ασφάλεια του εαυτού, καθώς και των μελών της οικογένειάς τους!
«Ορισμένες μητέρες βρίσκουν τρόπους να αντιμετωπίσουν αυτές τις νέες συγκρούσεις. Άλλες έχουν πολύ πιο δύσκολο χρόνο. Ορισμένες μητέρες που έχασαν τη δουλειά τους, κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι τώρα παγιδευμένες σε δύσκολες ή επικίνδυνες σχέσεις και δεν έχουν τους πόρους να φύγουν.
Αυτές οι μητέρες χρειάζονται υποστήριξη από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και θα συνεχίσουν να χρειάζονται αυτή την υποστήριξη μετά από λήξη της πανδημίας. Αυτό σημαίνει ότι η προσωρινή βοήθεια για τις οικογένειες που έχουν ανάγκη πρέπει να είναι λιγότερο περιοριστική, να περιλαμβάνει τη χρηματοδότηση της καθολικής υγειονομικής περίθαλψης και να επεκτείνει τις διευρυμένες παροχές ανεργίας», προτείνει – μεταξύ άλλων – η κ. Calarco.
«Ορισμένες μητέρες βρίσκουν τρόπους να αντιμετωπίσουν αυτές τις νέες συγκρούσεις. Άλλες έχουν πολύ πιο δύσκολο χρόνο. Ορισμένες μητέρες που έχασαν τη δουλειά τους, κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι τώρα παγιδευμένες σε δύσκολες ή επικίνδυνες σχέσεις και δεν έχουν τους πόρους να φύγουν», λέει η η αναπληρώτρια καθηγήτρια κ. Calarco. Φωτογραφία από RENE RAUSCHENBERGER από το Pixabay
Η παιδική μέριμνα κι η ευημερία των μητέρων
Τα προκαταρκτικά ευρήματα της δεύτερης μελέτης με τίτλο «Ας μην προσποιηθούμε ότι είναι διασκεδαστικό» δείχνουν ότι παρόλο που οι γονείς απολαμβάνουν γενικά το χρόνο με τα παιδιά φαίνεται πως οι σημαντικές κι απρόβλεπτες αυξήσεις του χρόνου της γονικής μέριμνας επιδρούν αρνητικά επίδραση στην ευημερία πολλών μητέρων.
Το 42% των μητέρων ανέφεραν ότι περνούσαν πολύ περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους, κατά τη διάρκεια της πανδημίας σε σύγκριση με πριν.
Το 25% των μητέρων απάντησαν πως διέθεταν κάπως περισσότερο χρόνο για τα παιδιά τους. Εν μέρει, φαίνεται ότι οι αλλαγές οφείλονται σε διαταραχές στην αμειβόμενη εργασία των μητέρων και στις ρυθμίσεις για τη φροντίδα των παιδιών.
Οι μητέρες που είναι πιο πιθανό να αναφέρουν αυξήσεις του χρόνου φροντίδας για τα παιδιά, ήτοι το 85% είναι εκείνες που εργάζονται εξ αποστάσεως κι οι οποίες δεν είχαν άλλο άνθρωπο να τα φροντίσει.
Οι μητέρες που ήταν άνεργες ή έμειναν παροπλισμένες λόγω της πανδημίας απάντησαν πως είχαν αυξημένο χρόνο γονικής μέριμνας, αν κι αυτό συνέβη σε μικρότερο βαθμό από τις μητέρες που εργάζονταν από το σπίτι κι οι οποίες δεν είχαν άλλο άνθρωπο να τα φροντίσει.
Οι νοικοκυρές, όμως, ή όσες εξακολουθούσαν να εργάζονται έξω από το σπίτι ή κι οι μητέρες, που είχαν δώσει πρόσβαση στη γιαγιά, στη babysitter ή στη νταντά για τη φροντίδα των παιδιών ήταν πιο πιθανό να απαντήσουν πως δεν άλλαξε ο χρόνος γονικής μέριμνας γι’ αυτές λόγω της πανδημίας.
«Τα δεδομένα της μελέτης δείχνουν ότι πολλές μητέρες αύξησαν σημαντικά το χρόνο με τα παιδιά λόγω των διαταραχών που συσχετίζονται με την πανδημία στην αμειβόμενη εργασία και στη ρουτίνα της παιδικής μέριμνας. Αυτές οι αυξημένες απαιτήσεις χρόνου συσχετίζονται με το αυξημένο άγχος, το καθημερινό άγχος και τις απογοητεύσεις με τα παιδιά τους», εξήγησε η κ. Calarco.
Οι μητέρες που αύξησαν το χρόνο της φροντίδας των παιδιών ανέφεραν ότι αισθάνθηκαν δυσανάλογα αυξημένο άγχος και απογοήτευση με τα παιδιά τους.
Πολύ περισσότερο άγχος κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχαν το 42% μεταξύ των μητέρων που ξοδεύουν πολύ περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Αντίθετα, από τη μελέτη βρέθηκε ότι μόλις το 16% των μητέρων είχε αμετάβλητο χρόνο με τα παιδιά τους.
Το 50% των μητέρων που ξοδεύαν περισσότερο χρόνο με τα παιδιά εμφάνιζαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν ότι αισθανόταν αυξημένη απογοήτευση με τα παιδιά τους. Το ποσοστό αυτό μειωνόταν στο 27% στις μητέρες, που διατηρήθηκε αμετάβλητος ο χρόνος με τα παιδιά τους.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι διαταραχές της φροντίδας των παιδιών επιδεινώνουν τον αρνητικό αντίκτυπο του αυξημένου χρόνου γονικής μέριμνας σε ότι αφορά στην ευημερία των μητέρων.
Οι μητέρες που εργάζονται εξ αποστάσεως χωρίς να έχουν κάποιο άλλο να φροντίσει τα παιδιά απάντησαν ότι αισθάνθηκαν σαν να αποτύγχαναν ταυτόχρονα ως εργαζόμενες κι ως μητέρες!
Πολλές ανέφεραν ότι στράφηκαν στο φαγητό και το αλκοόλ ως μηχανισμούς αντιμετώπισης – ακόμη έγραψαν ότι κρύβονταν στο μπάνιο κι έτρωγαν μπισκότα τύπου Oreos για να κάνουν ένα διάλειμμα από την εργασία, καθώς και εκ των γονικών ευθυνών!
Τον επιπλέον χρόνο που τους έδωσε η πανδημία για να περάσουν με τα παιδιά, όμως, φαίνεται ότι απόλαυσαν ορισμένες μητέρες, που έμειναν άνεργες κατά τη διάρκεια της πανδημίας κι όσες έχουν διατηρήσει την πρόσβαση στη φροντίδα των παιδιών ή εργάζονταν έξω από το σπίτι. Ποια ήταν η αιτία της απόλαυσης; Τους προσέφερε μια ευπρόσδεκτη απόσπαση της προσοχής από τα άλλα στρες που είχαν ν’ αντιμετωπίσουν!
«Η κοινωνία από καιρό απέτυχε να στηρίξει τις μητέρες στην εξισορρόπηση των απαιτήσεων μεταξύ της αμειβόμενης εργασίας και της γονικής μέριμνας. Κι αυτή η πανδημία κατέστησε οδυνηρά ξεκάθαρη την ανάγκη για επαρκή υποστήριξη.Αυτό περιλαμβάνει καθολική πρόσβαση σε προσιτή παιδική μέριμνα και την εφαρμογή πολιτικών, που μειώνουν την εντατική εργασία, καθώς και τις πιέσεις προς τους γονείς. Περιλαμβάνει πολιτικές, που θα διασφαλίζουν ότι όλες οι οικογένειες θα έχουν πρόσβαση στους πόρους που χρειάζονται», ξεκαθάρισε η αναπληρώτρια καθηγήτρια κ. Calarco.
Στη συγγραφή του άρθρου της μελέτης συμμετείχαν:
Η διευθύντρια του Τμήματος των Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Indiana, Emily Meanwell.
H πτυχιούχος φοιτήτρια του Κολλεγίου Τεχνών και Επιστημών του τμήματος Κοινωνιολογίας, Elizabeth Anderson.
Η αναπληρώτρια καθηγήτρια της Σχολής Νοσηλευτικής Amy Knopf.
©Typologos.com 2020
