Άννα -Μαρία Βιδάλη: Η ελπίδα και η χαρά το να ζεις
Συνέντευξη στο δημοσιογράφο Νίκο Μόσχοβο και στον «Τυπολόγο»
02:11:53,01/21/2020
Ζωή = Η ελπίδα και η χαρά το να ζεις. Τάδε έφη η ηθοποιός Άννα Μαρία Βιδάλη
Με την ελπίδα και τη χαρά το να ζεις ισούται η ζωή, όπως είπε η ηθοποιός Άννα- Μαρία Βιδάλη στη συνέντευξη, την οποία παραχώρησε στο δημοσιογράφο Νίκο Μόσχοβο στον «Τυπολόγο» με αφορμή τον απόηχο της παράστασης του αριστουργήματος του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Το Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα»,που πραγματοποίησε πρόσφατα το Μικρό Broadway στο Θέατρο Αθήναιον , στη Θεσσαλονίκη.
Μια παράσταση, που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις για την ισορροπημένη ερμηνεία όλων των ηθοποιών στη «νύμφη του Θερμαϊκού» κι αυτό φαίνεται από την ανάμνηση, την οποία «κράτησε βαθιά μέσα στη καρδιά» η γνωστή ηθοποιός (σ.σ. ενσάρκωσε το δουλικό) περιγράφοντας την, με αυτά τα λόγια: «Με συγκίνησε ή απορία ενός θεατή, που δε με κατάλαβε ότι ήμουν εγώ!».
«Για εμένα προσωπικά δεν υπάρχουν δευτερεύοντες ή μικροί ρόλοι. Υπάρχουν μικροί ηθοποιοί», απάντησε η ηθοποιός Άννα Μαρία Βιδάλη και το απέδειξε ενσαρκώνοντας το δουλικό στο έργο «Το Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» ,
Ο «διάλογος» εκτυλίχθηκε ως εξής:
Το «Δουλικό» στο «Σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» αποτελεί ίσως το συνδετικό κρίκο της ιστορίας. Δεν εκφράζει απλώς τη Γυναίκα, αλλά ξεκάθαρα και την ταξική διαφορά. Πως προσεγγίσατε ψυχολογικά το ρόλο αυτό;
«Σύγκρινα τη διαφορά από το ένα επίπεδο στο άλλο και έβγαλα το ρόλο π.χ. από το επίπεδο της αριστοκρατίας με το επίπεδο του απλού εργαζόμενου. Και έτσι έχτισα το ρόλο».
Το «Δουλικό» συνάμα λέει και τη ρήση για τη σχέση των δυο φύλων, ήτοι: «Η Μπερνάρντα νομίζει πως κανείς δεν μπορεί να τη βάλει κάτω, ξέχασε όμως τη δύναμη του αρσενικού όταν βρεθεί ανάμεσα σε τόσα έρμα Θηλυκά». Κατά τη γνώμη σας, τι άλλο μπορεί να συμβολίζει αυτή η φράση;
«Είναι η ματαιοδοξία της δεσποτικής γυναίκας που θέλει να αισθάνεται ανώτερη από τους άλλους, αλλά υποκύπτει μπροστά στην δύναμη ενός άντρα».
«Εκείνα τα χρόνια κυριαρχούσε η φτώχεια. Παρ’ όλα αυτά δεν έχαναν οι απλοί άνθρωποι του μόχθου την περηφάνια τους». Άννα- Μαρία Βιδάλη, ηθοποιός
Ο Λόρκα καταπιάστηκε με τη γυναικεία προσωπικότητα για να δείξει την απολυταρχία, την καταπίεση και τη θέση της ίδιας μέσα στην κοινωνία. Ωστόσο, δε δείχνει ξεκάθαρα ότι ένας άνθρωπος (Μπερνάντα- λόγω του φύλου), που καταπιέζεται, γίνεται και ο πιο δυνάστης καταπιεστής;
«Επειδή την εποχή εκείνη κυριαρχούσε η πατριαρχία δηλαδή οι άντρες έκαναν κουμάντο. Η Μπερνάρντα βρήκε την ευκαιρία με τον θάνατο του άντρα της, να γίνει δυνάστης στις κόρες και στο προσωπικό».
«Εμείς με σκυμμένο το κεφάλι πάντα να χαμοζούμε σε καλύβες, με προικιό μας μια κούπα, και μια κουτάλα», λέει το «Δουλικό» στην κωδικοποιημένη φράση του Federico García Lorca εξυμνώντας τους απλούς ανθρώπους. Θα θέλαμε ένα σχόλιο περί αυτού.
«Εκείνα τα χρόνια κυριαρχούσε η φτώχεια. Παρ’ όλα αυτά δεν έχαναν οι απλοί άνθρωποι του μόχθου την περηφάνια τους».
Μερικές φορές – οι «μικροί» ή «δευτερεύοντες» ρόλοι μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε μια παράσταση. Το «Δουλικό» φαντάζει ένας τέτοιος ρόλος, αλλά λέει τις αλήθειες εκείνης της εποχής. Ποια νομίζετε ότι είναι η αλήθεια του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, που «φαντάζει» τόσο επίκαιρη στις ημέρες μας;
«Για εμένα προσωπικά δεν υπάρχουν δευτερεύοντες ή μικροί ρόλοι. Υπάρχουν μικροί ηθοποιοί. Ο Λόρκα όσο έζησε,πριν το δολοφονήσουν,αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της γυναίκας και όπως φαίνεται αυτό, βγαίνει και μέσα από τα έργα του».
«Η φράση που αφήνει ένα πολύ δυνατό μήνυμα είναι: Χώμα θα γίνεις και εσύ όπως και εγώ».
Ποιο ποίημα του μεγάλου Ισπανού ποιητή και συγγραφέα Federico García Lorca , είναι το αγαπημένο σας, και γιατί;
«Ο Ίσκιος της Ψυχής μου», γιατί μιλάει στην ψυχοσύνθεσή μου.
Η δομή του έργου «Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα» θυμίζει έντονα την αντίστοιχη της αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας. Η ροή μιλάει για το θάνατο, ώστε να αναφερθεί στη ζωή και στη γυναίκα. Ωστόσο, αφήνει μετέωρο το μεγάλο ερώτημα: Τι τελικά συμβολίζει το θηλυκό στοιχείο σε αυτήν τη ζωή;
«Ναι μεν θυμίζει τραγωδία αλλά το συγκεκριμένο έργο δεν δίνει στο τέλος τη λύτρωση, όπως έχουν οι δικές μας τραγωδίες, ούτε το μεγαλείο τον μεγάλων ηρώων. Τελικά, συμβολίζει τη δύναμη του άντρα».
«Ο Λόρκα όσο έζησε, πριν το δολοφονήσουν αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της γυναίκας και όπως φαίνεται αυτό βγαίνει και μέσα από τα έργα του».
Θα θέλατε να παίξετε σε ένα άλλο έργο, που να μιλά τόσο έντονα για τη γυναίκα κι αν ναι, σε ποιο;
«Ναι…Φυσικά,θα ήθελα να παίξω στο έργο του Σαίξπηρ «Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι» και συγκεκριμένα το ρόλο της Κατερίνας».
Ποια νομίζετε ότι είναι τα υφιστάμενα «Δουλικά» εν τη πορεία του 21ου αιώνα;
«Όλα τα εργατάκια που δουλεύουν στις φάμπρικες…».
«Ξέρω ότι δεν υπάρχει ευθεία οδός. Δεν υπάρχει ευθεία οδός σε αυτόν τον κόσμο. Μόνον ένας γιγαντιαίος λαβύρινθος με διασταυρούμενες διασταυρώσεις», είχε αναφέρει κάποτε ο Federico García Lorca. Άραγε, η ανθρωπότητα θα «βρει» το δρόμο μέσα σε αυτό το γιγαντιαίο λαβύρινθο;
«Κατά τη γνώμη μου, θα το βρει, αν σκοτώσει το Μινώταυρο…»
Θάνατος, ζωή, Καταπίεση. Παρακαλούμε, απαντήστε με μια φράση στην κάθε μια το τι συμβολίζουν για εσάς.
«Θάνατος = αναγκαίο κακό. Ζωή = Η ελπίδα και η χαρά το να ζεις. Καταπίεση = θα υπάρχει πάντα από το μεγάλο κεφάλαιο προς τη μάζα».
Ποια άλλη φράση, που λέει το «Δουλικό» νομίζετε πως εμπεριέχει ένα κωδικοποιημένο μήνυμα του Lorca;
«Η φράση που αφήνει ένα πολύ δυνατό μήνυμα είναι: Χώμα θα γίνεις και εσύ όπως και εγώ».
Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία και για τις τόσο ωραίες ερωτήσεις. Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τον σκηνοθέτη μας, Βασίλη Πλατάκη για την εμπιστοσύνη που μου έδωσε αυτόν το ρόλο, που είναι όνειρο για κάθε ηθοποιό να παίζει κόντρα ρόλους».
-
- «Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον σκηνοθέτη μας Βασίλη Πλατάκη για την εμπιστοσύνη που μου έδωσε αυτόν τον ρόλο, που είναι όνειρο για κάθε ηθοποιό να παίζει κόντρα ρόλους».
-
- « Θα ήθελα να παίξω στο έργο του Σαίξπηρ «Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι» και συγκεκριμένα το ρόλο της Κατερίνας».Άννα-Μαρία Βιδάλη, ηθοποιός
©Typologos.com 2020
