Αναδυόμενες μεταλλάξεις του κορονοιού

Ποιες παραλλαγές του κορονοιού «κυκλοφορούν» παγκοσμίως

Επιμέλεια:Νίκος Μόσχοβος  

22:05:45,02/03/2021

 

Πολλές μεταλλάξεις  του ιού SARS-CoV-2, που ευθύνεται για την πανδημία COVID-19 κυκλοφορούν παγκοσμίως, ενώ αρκετές νέες παραλλαγές εμφανίστηκαν το φθινόπωρο του 2020, κυρίως:

Στο Ηνωμένο Βασίλειο 

♦Στο Ηνωμένο Βασίλειο (Η.Β.), εμφανίστηκε μια νέα μετάλλαξη  του SARS-CoV-2 (γνωστή ως 20I / 501Y.V1, VOC 202012/01 ή B.1.1.7) με μεγάλο αριθμό μεταλλάξεων. Αυτή η παραλλαγή έχει έκτοτε εντοπιστεί σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των Ηνωμένων Πολιτειών (Η.Π.Α.).Επιστήμονες από το Ηνωμένο Βασίλειο ανέφεραν τον Ιανουάριο του 2021 διάφορα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η παραλλαγή B.1.1.7 μπορεί να συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με άλλες παραλλαγές.Ωστόσο, οι ειδικοί τονίζουν πως απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να επιβεβαιωθεί αυτό το εύρημα. Αυτή η παραλλαγή αναφέρθηκε στα τέλη του  Δεκεμβρίου 2020 στις Η.Π.Α .

Στη Νότια Αφρική 

♦Στη Νότια Αφρική εμφανίστηκε μια άλλη παραλλαγή του SARS-CoV-2 (γνωστή ως 20H / 501Y.V2 ή B.1.351)  και η  οποία παρουσιάστηκε ανεξάρτητα από το B.1.1.7. Αυτή η παραλλαγή μοιράζεται ορισμένες μεταλλάξεις με το B.1.1.7. Έχουν εντοπιστεί περιπτώσεις που αποδίδονται σε αυτήν την παραλλαγή σε πολλές χώρες εκτός της Νότιας Αφρικής.

Στη Βραζιλία 

♦Στη Βραζιλία, προέκυψε μια άλλη μετάλλαξη  του SARS-CoV-2 (γνωστή ως P.1) που εντοπίστηκε για πρώτη φορά σε τέσσερις ταξιδιώτες από τη Βραζιλία κι  οι οποίοι υποβλήθηκαν σε τεστ ελέγχου  κατά τη διάρκεια ρουτίνας ελέγχου στο αεροδρόμιο Haneda έξω από το Τόκιο της Ιαπωνίας. Αυτή η παραλλαγή έχει 17 μοναδικές μεταλλάξεις, συμπεριλαμβανομένων τριών στην περιοχή δέσμευσης υποδοχέα της ακίδας της πρωτεΐνης.

Οι επιστήμονες εργάζονται τώρα για να μάθουν περισσότερα σχετικά με αυτές τις μεταλλάξεις, ώστε να κατανοήσουν καλύτερα το πόσο εύκολα μπορούν να μεταδοθούν, καθώς και την αποτελεσματικότητα των εμβολίων που έχουν εγκριθεί. Νέες πληροφορίες σχετικά με τα ιολογικά, επιδημιολογικά και κλινικά χαρακτηριστικά αυτών των παραλλαγών ανακοινώνονται γρήγορα κι άμεσα.

 

Αναδυόμενες μεταλλάξεις 

Β.1.1.7 γενεαλογία (γνωστός και ως 20I / 501Y.V1 Variant of Concern (VOC) 202012/01)

Αυτή η παραλλαγή έχει μια μετάλλαξη στην περιοχή  της δέσμευσης υποδοχέα (RBD) της ακίδας πρωτεΐνης στη θέση 501, όπου το αμινοξύ ασπαραγίνη (Ν) έχει αντικατασταθεί με την τυροσίνη (Υ). Η συντομογραφία αυτής της μετάλλαξης είναι N501Y. Αυτή η παραλλαγή έχει, επίσης πολλές , άλλες μεταλλάξεις, όπως είναι οι:

♦69/70 διαγραφή: Εμφανίστηκε αυθόρμητα πολλές φορές και πιθανότατα φαίνεται πως «οδηγεί» σε διαμορφωτική αλλαγή στην ακίδα της πρωτεΐνης.

♦P681H:  Βρίσκεται κοντά στο σημείο διάσπασης της φουρίνης S1 / S2, που είναι μια τοποθεσία με υψηλή μεταβλητότητα στους κορονοϊούς. Αυτή η μετάλλαξη έχει, επίσης, εμφανιστεί αυθόρμητα πολλές φορές.Αυτή η παραλλαγή εκτιμάται ότι εμφανίστηκε για πρώτη φορά το Σεπτέμβριο του 2020 στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ από τις 20 Δεκεμβρίου 2020 έχουν αναφερθεί περιπτώσεις καταγωγής του B.1.1.7 σε αρκετές χώρες. Αυτή η παραλλαγή συσχετίζεται με την αυξημένη δυνατότητα μετάδοσης (δηλαδή,  την πιο αποτελεσματική και ταχεία μετάδοση).

Τον Ιανουάριο του 2021 από επιστήμονες  του  Ηνωμένου Βασίλείου αναφέρθηκαν στοιχεία  που υποδηλώνουν ότι η μετάλλαξη B.1.1.7 μπορεί να συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με άλλες παραλλαγές. Οι πρώτες επιστημονικές αναφορές δε  βρήκαν στοιχεία που να δείχνουν ότι η μετάλλαξη αυτή  επηρεάζει τη σοβαρότητα της νόσου ή την αποτελεσματικότητα του εμβολίου.

Β.1.351 γενεαλογία (γνωστός και ως 20H / 501Y.V2)

Αυτή η μετάλλαξη  έχει πολλαπλές μεταλλάξεις στην ακίδα της πρωτεΐνης, συμπεριλαμβανομένων των K417N, E484K, N501Y. Σε αντίθεση με τη γενεαλογία B.1.1.7 που εντοπίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν περιέχεται  η διαγραφή στο 69/70 σ’ αυτή τη μετάλλαξη.

Αυτή η μετάλλαξη  εντοπίστηκε για πρώτη φορά στον κόλπο Nelson Mandela στη Νότια Αφρική, σε δείγματα που χρονολογούνται από τις αρχές  του Οκτωβρίου 2020 και έκτοτε έχουν εντοπιστεί περιπτώσεις εκτός της συγκεκριμένης αφρικανικής χώρας. Η μετάλλαξη  αυτή  αναγνωρίστηκε, επίσης, στη Ζάμπια στα τέλη του Δεκεμβρίου 2020, οπότε φάνηκε να είναι η κυρίαρχη παραλλαγή στη χώρα.

Προς το παρόν δεν υπάρχουν στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι αυτή η μετάλλαξη επηρεάζει τη σοβαρότητα της νόσου.Υπάρχουν μόνο κάποιες ενδείξεις που δείχνουν ότι μία από τις μεταλλάξεις της ακίδας της πρωτεΐνης , E484K μπορεί να επηρεάσει την εξουδετέρωση από ορισμένα πολυκλωνικά και μονοκλωνικά αντισώματα.

Γραμμή P.1 (γνωστός και ως 20J / 501Y.V3)

Η μετάλλαξη  P.1 αποτελεί  ένα «κλαδί» από τη γενεαλογία B.1.1.28 που αναφέρθηκε για πρώτη φορά από το Εθνικό Ινστιτούτο Λοιμωδών Νοσημάτων (NIID) στην Ιαπωνία σε τέσσερις ταξιδιώτες εκ  της Βραζιλίας,. Αυτοί οι ταξιδιώτες έδωσαν ένα  δείγμα κατά τη διάρκεια ρουτίνας  ενός τεστ, που  έλαβε χώρα στο αεροδρόμιο Haneda έξω από το Τόκιο. Η γενεαλογία Ρ.1 περιέχει τρεις μεταλλάξεις στον τομέα δέσμευσης υποδοχέα  των ακίδων της πρωτεΐνης : K417T, E484K και N501Y.

Υπάρχουν ενδείξεις που υποδηλώνουν ότι ορισμένες από τις μεταλλάξεις στην παραλλαγή Ρ.1 μπορεί να επηρεάσουν τη μεταδοτικότητα και το αντιγονικό προφίλ της, το οποίο μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα των αντισωμάτων, που δημιουργήθηκαν μέσω μίας  προηγούμενης φυσικής μόλυνσης ή δια του  εμβολιασμού να αναγνωρίσει και να εξουδετερώσει τον ιό.

Στο Manaus 

Μια πρόσφατη μελέτη ανέφερε ένα σύμπλεγμα περιπτώσεων στο Manaus, τη μεγαλύτερη πόλη της περιοχής του Αμαζονίου, στην οποία η παραλλαγή P.1 εντοπίστηκε στο 42% των δειγμάτων που αλληλουχήθηκαν από τα τέλη  του Δεκεμβρίου 2020. Σε αυτήν την περιοχή, εκτιμάται ότι περίπου το 75% του πληθυσμού είχε μολυνθεί με τον ιό SARS-CoV2 από τον Οκτώβριο του 2020. Ωστόσο, από τα μέσα Δεκεμβρίου  του 2020 έχει παρατηρηθεί αύξηση των περιπτώσεων στην περιοχή. Η εμφάνιση αυτής της παράλλαξης  έχει εγείρει ανησυχίες στους επιστήμονες για πιθανή αύξηση της μεταδοτικότητας ή τάσης για την επανεμφάνιση του ιού SARS-CoV-2 σε ανθρώπους.

Πιθανές συνέπειες των αναδυόμενων μεταλλάξεων 

Μερικές από τις πιθανές συνέπειες των αναδυόμενων παραλλαγών είναι οι εξής:

Ικανότητα εξάπλωσης πιο γρήγορα στους ανθρώπους . Υπάρχουν ήδη ενδείξεις ότι μία μετάλλαξη, ήτοι το D614G, παρέχει αυξημένη ικανότητα εξάπλωσης πιο γρήγορα από το άγριου τύπου SARS-CoV-2. Στο εργαστήριο βρέθηκε ότι οι παραλλαγές 614G εξαπλώνονται ταχύτερα στα ανθρώπινα αναπνευστικά επιθηλιακά κύτταρα, αντισταθμίζοντας τους ιούς 614D. Υπάρχουν, επίσης,  επιδημιολογικές ενδείξεις ότι η παραλλαγή 614G εξαπλώνεται πιο γρήγορα από τους ιούς χωρίς τη μετάλλαξη.

Ικανότητα να προκαλέσει ήπιες ή πιο σοβαρές ασθένειες στους ανθρώπους. Τον Ιανουάριο του 2021 από ειδικούς στο Ηνωμένο Βασίλειο αναφέρθηκε  ότι η παραλλαγή B.1.1.7 μπορεί να συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με άλλες παραλλαγές. Ωστόσο, οι ειδικοί τονίζουν  πως απαιτούνται να γίνουν περισσότερες μελέτες για να επιβεβαιωθεί αυτό το εύρημα.

Ικανότητα αποφυγής της ανίχνευσης με συγκεκριμένες ιογενείς διαγνωστικές εξετάσεις. Οι περισσότερες δοκιμές με βάση την αλυσιδωτή αντίδραση της  πολυμεράσης αντίστροφης μεταγραφής (RT-PCR) έχουν πολλαπλούς στόχους για την ανίχνευση του ιού, έτσι ώστε ακόμη και αν μια μετάλλαξη επηρεάσει έναν από τους στόχους, τότε οι άλλοι στόχοι RT-PCR θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν.

Άλλες πιθανές συνέπειες 

Μειωμένη ευαισθησία σε θεραπευτικούς παράγοντες,  όπως  είναι τα μονοκλωνικά αντισώματα.

Ικανότητα αποφυγής φυσικής ή επαγόμενης από εμβόλια ανοσίας. Τόσο, ο εμβολιασμός, όσο και η φυσική λοίμωξη με ιο SARS-CoV-2 παράγουν μια «πολυκλωνική» απόκριση που στοχεύει πολλά μέρη της ακίδα ςτης πρωτεΐνης . Ο ιός πιθανότατα θα χρειαστεί να συσσωρεύσει πολλαπλές μεταλλάξεις στην ακίδα της πρωτεΐνη για να αποφύγει την ανοσία που προκαλείται από εμβόλια ή από φυσική μόλυνση.

Μεταξύ αυτών των δυνατοτήτων, η τελευταία – η ικανότητα αποφυγής της ανοσίας που προκαλείται από εμβόλιο – θα ήταν πιθανότατα η πιο ανησυχητική, επειδή μόλις εμβολιαστεί ένα  μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού, θα υπάρξει  τότε μια ανοσολογική πίεση που θα μπορούσε να ευνοήσει και να επιταχύνει την εμφάνιση τέτοιων μεταλλάξεων, επιλέγοντας τους «Μεταλλάκτες διαφυγής» Ωστόσο, δεν υπάρχουν επιστημονικές  ενδείξεις ότι αυτό συμβαίνει και οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν ότι τα μεταλλάγματα διαφυγής είναι απίθανο να εμφανιστούν λόγω της φύσης του κορονοιού.

Η μετάλλαξη της Νιγηρίας 

Επιπλέον, μια ανάλυση αλληλουχιών από το Αφρικανικό Κέντρο Αριστείας για τη Γονιδιωματική των Λοιμωδών Νοσημάτων (ACEGID) και το Redeemer’s University της Νιγηρίας  εντόπισε δύο αλληλουχίες του ιού  SARS-CoV-2 που ανήκαν στη γενεαλογία Β.1.1.207 Αυτές οι αλληλουχίες μοιράζονται μία μη-συνώνυμη μετάλλαξη στην ακίδα πρωτεΐνης (P681H) με την γενεαλογία Β.1.1.7, αλλά δε μοιράζονται καμία από τις άλλες 22 μοναδικές μεταλλάξεις της γενεαλογίας Β.1.1.7. Το υπόλειμμα P681H βρίσκεται κοντά στη θέση διάσπασης της φουρίνης S1 / S2,  που είναι μια τοποθεσία με υψηλή μεταβλητότητα στους κορονοιϊούς. Προς το παρόν, είναι άγνωστο το πότε μπορεί να εμφανιστεί για πρώτη φορά αυτή η μετάλλαξη. Προς το παρόν δεν υπάρχουν επιστημονικά  στοιχεία που να δείχνουν ότι αυτή η παραλλαγή επηρεάζει τη σοβαρότητα της νόσου ή συμβάλλει στην αυξημένη μετάδοση του ιού SARS-CoV-2 στη Νιγηρία.

©Τypologos.com 2021