An ARTist a month! – Το πρόσωπο του μήνα Μαρτίου «Αναστάσιος Καραγιάννης»

An ARTist a month – Μarch “Anastasios Karagiannis”

Ελληνικά/ English

20:31:39,03/23/2019

Στα πλαίσια της δράσης «An ARTist a month» της Καλλιτεχνικής Ένωσης Ulysses προς ανάδειξη προσώπων και ταλέντων έχουμε την τιμή να συνομιλήσουμε με τον ηθοποιό Αναστάσιο Καραγιάννη:

“A container is made of clay with caution, but it is the void inside it that makes it useful” -by Lao Che

Ulysses: Θα προσπεράσουμε τις κλισέ ερωτήσεις και θα σε καλέσουμε να πεις εσύ δυο λόγια για σένα και τι θα ήθελες να γνωρίζουμε για σένα;                                

 Α.Κ.: «Καλησπέρα λοιπόν. Ονομάζομαι, Αναστάσιος Καραγιάννης, είμαι εικοσιτριών, και ασχολούμαι με το χώρο του θεάτρου τα τελευταία δεκαέξι με δεκαεφτά χρόνια. Έχω συνεργαστεί με σκηνοθέτες, όπως ο Βαγγέλης Ηλιάδης στο θέατρο «Ταξίδι Ονείρου», ο Ηρακλής Χατζηιωαννίδης στην θεατρική ομάδα «Ράμματα», με τη Μαριλένα Μπιντεβίνου στη καλλιτεχνική ομάδα “Θεάτρου Δρώμενα”. Επίσης έχουμε και τη δική μας, ομάδα στις Συκιές, την ομάδα «Ρετρό». Φέτος με τη «Θεάτρου Δρώμενα» ετοιμάζουμε τη παράσταση «Ο τελευταίος Ασπροκόρακας» του Αλέξη Σολωμού, όπου θα με δείτε κάθε Σάββατο σίγουρα, καθώς ο ρόλος είναι σε διπλή διανομή με τον αγαπημένο μου, φίλο και ηθοποιό Παναγιώτη Διμπιτούζη. Ξεκινάμε την Παρασκευή 5 Απριλίου 2019 στο αμφιθέατρο του 1ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκων.  Θα γίνουν 9 παραστάσεις, (Παρασκευές – Κυριακές) από  5 μέχρι και 21 Απριλίου».

Ulysses: Εξήγησε μας, τους λόγους που σε οδήγησαν να ακολουθήσεις τη συγκεκριμένη τέχνη.

Α.Κ.: «Η τέχνη του Θεάτρου, έχει πολλά καλά. Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μια ομαδική διαδικασία. Τώρα μετά από δεκαέξι χρόνια, μπορώ να πω ότι είδα και έμαθα προσωπικότητες που στη ζωή μου,  δεν υπήρχε, ούτε μια στο εκατομμύριο, περίπτωση να τους συμπαθήσω. Αυτή η αλληλοεπίδραση με τους διάφορους ρόλους είναι και κύριος λόγος που συνεχίζω, όσο μπορώ, να ασχολούμαι με αυτή τη τέχνη».

Ulysses: Κατά  την ενασχόλησή σου, με την ηθοποιία βρίσκεις ταύτιση και με άλλες τέχνες;         

 Α.Κ.: «Νομίζω, διαφορετικά δε γίνεται. Για να ασχοληθείς με μια τέχνη χρειάζεσαι αυτό που λέμε, μια μούσα. Για εμένα προσωπικά αρχικά η μούσα αυτή υπήρξε η μουσική. Μετά έγινε η ποίηση. Μετά, να και το «μικρόβιο»  της ποίησης. Τέλος, το ποιο προβληματικό, πιστεύω, «μικρόβιο» ήταν αυτό της πρόζας. Το μυστικό, νομίζω, είναι να είσαι λίγο αφοριστικός, στις περπατημένες οδούς».

Ulysses:Ποια είναι τα συναισθήματά σου, κατά τη διάρκεια της παράστασης και τι αποκομίζεις κάθε φορά;

Α.Κ.: «Τι να αποκομίσω σε μια παράσταση… Γέλιο ή ίσως κλάμα; Δυστυχώς για εμάς, τους ηθοποιούς, δε μένει τίποτα μετά από μια παράσταση. Δίνουμε όσα έχουμε στο κοινό. Συναισθήματα, φωνή, κίνηση… όλα. Και στο τέλος, αν είμαστε ευχαριστημένοι, το λέμε δειλά – δειλά προς τα έξω. Και έχουμε μια υστεροφημία. Αλλά μέχρι εκεί. Όσο για τα συναισθήματα, που μπορεί να μου δημιουργηθούν κατά τη διάρκεια μιας παράστασης, δε μπορώ να πω. Είναι μυστικό, ή μάλλον δεν έχω. Δεν έχω, γιατί κανένα κοινό δε θα έρθει να δει τον Αναστάση, ή τον κάθε Αναστάση, να αλληλοεπιδρά με άλλα άτομα. Πάντως να σου πω την αλήθεια, όταν έρχεται το κοινό και μου λέει συγχαρητήρια, είναι σα να βρίσκομαι στον παράδεισο. Και η μόνη απάντηση που μπορώ να δώσω είναι το «Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε!».

Ulysses: Χόμπι ή καριέρα είναι τα όσα κάνεις;             

 Α.Κ.: «Νομίζω ότι η τέλεια συνύπαρξη είναι κάπου στη μέση. Ούτε καριερίστας, ούτε χομπίστας. Τελευταία άκουσα και τον όρο ημι-επαγγελματίας. Γέλασα. Νομίζω μου ταιριάζει. Αυτόν θα κρατήσω».

Ulysses: Ποια είναι η πηγή έμπνευσης;                                                                                       

Α.Κ.: «Κοίτα γύρω σου, και θα καταλάβεις. Η γη, ο αέρας, η θάλασσα. Τα πάντα. Προπάντων βέβαια, ο κόσμος. Τελευταία, μιλώντας με τη σχολή του Michael Chekhov στην Αμερική, τους ρώτησα, «Συγνώμη, αλλά εδώ υπάρχουν πολλές ασκήσεις, σωματικές, για group. Το πρόβλημα είναι, ότι δεν έχουμε group! Οπότε, πως θα γίνουν;». Μου απάντησαν, ότι το μεγαλύτερο group που μπορείς να βρεις είναι ο κόσμος».

Ulysses: Οι περισσότεροι καλλιτέχνες θεωρείται πως έχουν απήχηση στο νεανικό κοινό. Ποια η δική σου συμβολή; Πως ανταποκρίνεται ο κόσμος;                     

 Α.Κ.: «Δε θεωρώ πως ο καλλιτέχνης, όποιας μορφής, πρέπει ντε και καλά, να έχει σχέση με το «νεανικό» κοινό. Μπορεί να έχει σχέση, όμως , με το κοινό του. Σκέτο. Η φύση του θεάτρου είναι τέτοια, που δεν έχει αυτό που λέμε στο marketing  «target group». Και νομίζω είναι κάτι το απόλυτα λογικό. Λογικό,  αν πιστεύουμε σε κάθε μορφή ισότητας. Εγώ προσωπικά , έχω δει ανθρώπους να ξετρελαίνονται με διάφορα «σλόγκαν», που κράτησαν από παραστάσεις (κωμωδίες κατά βάση). Αλλά, και άλλους να έρχονται με δάκρυα (σε κοινωνικά δράματα) και να μας συγχαίρουν. Ανεξαρτήτως ηλικίας. Από εκεί και πέρα, αν μπορούμε να περάσουμε έστω και μια μικρή δόση αυτού που δίνουμε τη στιγμή της παράστασης, στο κοινό, τότε και μόνο τότε έχουμε πετύχει. Τελευταία θα μπορούσα να πω, ότι λόγο αυτού του μεγάλου μπαμ της τεχνολογίας, έχουμε κλειστεί λίγο-πολύ όλοι, στο καβούκι μας, και αντί να παρασυρθούμε, κριτικάρουμε. Είναι πιο εύκολο βλέπεις».

Ulysses: Θυμάσαι μια δύσκολη στιγμή σε όλη τη διάρκεια της πορείας σου;     

Α.Κ.: «Πολλές! Βλέπεις το Θέατρο είναι κάπως ψυχοφθόρο. Επίσης, όταν θες να είσαι καλός με κάποιον τείνει αυτός να σε χρησιμοποιεί ιδιοτελώς…».

Ulysses: Ποιοι είναι οι στόχοι σου; Τι επιφυλάσσει το μέλλον για σένα;             

Α.Κ.:  «Στόχοι… Τελειώνοντας τη φετινή θεατρική μου, «σεζόν», ελπίζω σε ένα βήμα παραπάνω για εμένα.. Το μέλλον επιφυλάσσει το άγνωστο. Προς το παρόν, όμως, θα μπορέσετε να με «απολαύσετε»  στη θεατρική σκηνή του 1ου Δημοτικού Πεύκων, από την Παρασκευή μέχρι  και την  Κυριακή τις πρώτες τρεις εβδομάδες του Απριλίου 2019 στο έργο «Ο Τελευταίος Ασπροκόρακας» του Αλέξη Σολωμού, στο ρόλο του Νικηφόρου, όπου συνεργάζομαι με την ομάδα «Θεάτρου Δρώμενα».

Ulysses:Ποιο θεωρείς το μεγαλύτερο πλήγμα της εποχής μας; 

Α.Κ.: «Έτσι για να μιλήσουμε με νούμερα. Στην Ελλάδα, περίπου πενταπλάσιες είναι οι στρατιωτικές δαπάνες/σπατάλες σε σχέση με τις δαπάνες, που αφορούν στον πολιτισμό. Οπότε καταλαβαίνεις. Όσο για τα υπόλοιπα, δε τα φοβάμαι. Η μεγαλύτερη κρίση, είναι αυτή του «Εγώ»».

Ulysses:Πως αντιλαμβάνεσαι την κοινωνία της πολυπολυτισμικότητας; 

Α.Κ.: «Την αγαπώ. Αλλά κρατάω μικρό καλάθι. Προσπαθώ να μη προσβάλω κανένα, βλέπεις, εύκολα θα προσβληθεί κάποιος. Μάθαμε πλέον να μην ακούμε, ή να ακούμε δύσκολα. Ασχέτως συμφωνίας ή διαφωνίας. Παρόλα αυτά, οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες είναι πράγματι ένα έξοχο δείγμα εξέλιξης».

Ulysses:Και το μότο σου, είναι; 

Α.Κ.: « Ένα απόφθεγμα του Λάο Τσε: «Ένα δοχείο δημιουργείται από ένα σβόλο πηλό με προσεκτική δουλειά, αλλά είναι το κενό μέσα στο δοχείο που το κάνει χρήσιμο».

Αναστάσιε, σε ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου στο project «An ARTist a month» και την προθυμία σου, να μοιραστείς μαζί μας, απόψεις, γνώσεις εμπειρίες, σκέψεις σου. Σε θαυμάζουμε για το σθένος να επιτεύξεις τέτοιους στόχους! Θα σου ευχηθούμε κάθε επιτυχία, αέναη έμπνευση σε κάθε σου, σκαλοπάτι προς το όνειρο στη δική σου, Οδύσσεια!

Μετά  τιμής

Εκ των διαχειριστών της Καλλιτεχνικής Ένωσης Ulysses

Α.Κ.: «Ευχαριστώ πολύ την Καλλιτεχνική Ένωση Ulysses. Ελπίζω να σας δω στις ερχόμενες παραστάσεις. Καθώς και σε όποια συνεργασία προκύψει. Τα καλύτερα εύχομαι για το μέλλον, και όποτε χρειάζεται ακόμα παραπάνω όρεξη και τύχη (αν και νομίζω πως υπερβαίνει τα όρια). Σας περιμένουμε όλους!».

Anastasios Karagiannis is an actor born in Thessaloniki, Greece. Although still young, he has already counted 16 years of acting. A person who shares everything on stage and keeps nothing for himself. Whatever around inspires him such as the water, the sky, the whole world! He believes that technology has made us a bit introverted but he still continues to dream! He dreams of a world that spends less on martial equipment and more on Arts. It is a prime concern for him that humans have stopped listening… but still admires all this multi-nationalism!

©Typologos.com 2019