Τα 7 βήματα για καλύτερο σχεδιασμό
Της Jeanne Lietka, καθηγήτριας σχεδιασμού στρατηγικής επιχειρήσεων στο δημόσιο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια Darden School of Business
15:39:47,08/30/2018

Η Καθηγήτρια Jeanne Liedtka πιστεύει πως ο σχεδιασμός της σχέσης από εξωτερικές πηγές δεσμεύει ως προς την αλλαγή. Φωτογραφία: Jeanne Liedtka Graphics
Τα σωστά εργαλεία και η διορατικότητα μπορούν να συνδυαστούν κατά τη διάρκεια της σχεδιαστικής εργασίας, καθώς και ν’ αλλάξουν το «παιχνίδι» για μια επιχείρησης.
Η συνολική διαχείριση της ποιότητας εξυπηρετούσε αυτό το σκοπό ως προς το σχεδιασμό κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Η δημιουργική προσφορά σκέψης του σχεδιασμού προβλημάτων κάνει το ίδιο για την καινοτομία τρεις δεκαετίες αργότερα.
Η απελευθέρωση της δομής
Μια από τις μεγαλύτερες σκέψεις ως προς τον σχεδιασμό αφορά στο εργασιακό περιβάλλον κι έγκειται στη μεθοδική προσέγγισή του. Το να έχει σχεδιαστεί μια σαφώς διευκρινισμένη διαδικασία, βοηθάει το να ξεπεραστούν οι αναστολές προς τις αλλαγές. Όχι μόνο το κάθε βήμα «οδηγεί» σε μια παραγωγή που «τροφοδοτείται» άμεσα στην επόμενη, αλλά βοηθά τους συμμετέχοντες να ξεπεράσουν τις ανθρώπινες τάσεις που είναι αντιπαραγωγικές για την καινοτομία:
Η σχεδιαστική σκέψη σπρώχνει πέρα από τις συνήθειες και το «status quo» σκέψης. Με τη διαδικασία να εδραιώνεται σταθερά σε συνεργασία προωθούν οι πρωτοπόροι την παρελθούσα επιβεβαίωση και βλέπουν ποιες πληροφορίες θεωρούν ζωτικές οι άλλοι ενδιαφερόμενοι.
Είναι δύσκολο να είσαι καινοτόμος αν φοβάσαι ότι κάνεις λάθος. Για να αποφευχθούν τα λάθη θα επιλέξουν φυσικά οι άνθρωποι την αδράνεια πέρα από τη δράση, αλλά η σαφής σειρά ενεργειών και εργαλείων που παρέχει η διαδικασία σχεδιασμού σκέψης συμβάλλει στην αίσθηση της ψυχολογικής ασφάλειας.
Υπάρχει ελευθερία στη δομή που έρχεται με τη σχεδιαστική σχεδιασμού. Ο σχεδιασμός της μεθοδολογίας αποδεσμεύει τη σκέψη.
Η διαδικασία
Η σκέψη σχεδίασης περιλαμβάνει συνήθως επτά βήματα κατά μήκος της διαδρομής από την ανακάλυψη του πελάτη έως και τη δημιουργία ιδεών προς το ίδιο το καινοτόμο αποτέλεσμα:
Βύθιση: Αντί να ξεκινήσει να κοιτάξει τα υπάρχοντα δεδομένα υιοθετεί ο σχεδιαστικός στοχαστής μια εθνογραφική προσέγγιση και «περνά» μέσα από την εμπειρία του πελάτη, αποκτώντας έτσι βαθύτερη κατανόηση, καθώς και αποκαλύπτοντας τις άκαρπες ανάγκες.
Κατανόηση της αίσθησης: Στη συνέχεια, η ομάδα καινοτομίας συλλέγει τις παρατηρήσεις και τα δεδομένα που θεωρούνται πιο σημαντικά.Κατόπιν, καλεί τους βασικούς ενδιαφερόμενους να σημειώσουν τα δεδομένα που θεωρούν απαραίτητα και να τα ομαδοποιήσουν ανάλογα με τα θέματα.
Ευθυγράμμιση: Τώρα η ομάδα ρωτά «αν κάτι ήταν δυνατό να γίνει» και θέτει ερωτήσεις για να καθορίσει το τι θα έκανε το νέο σχέδιο να πάει καλά. Χωρίς να τίθενται περιορισμοί ότι έχουν δημιουργικές συζητήσεις για να καθορίσουν ποια θα πρέπει να είναι τα κριτήρια του νέου σχεδιασμού.
Ανάδυση: Χρησιμοποιώντας τα νέα κριτήρια σχεδιασμού εμπλέκονται οι ενδιαφερόμενοι σε ιδέες, ενώ ανταλλάσσουν ιδέες και αξιοποιούν λύσεις προβληματισμού.
Άρθρωση: Τώρα που υφίστανται πολλές διαφορετικές ιδέες αμφισβητεί η ομάδα τις υποθέσεις που είναι «σιωπηρές» σε αυτές. Αλλά αντί να υποστηριχθεί απλώς ότι κάτι θα λειτουργήσει ή δε θα λειτουργήσει, η σχεδιαστική σκέψη πλαισιώνει τη συζήτηση ως προς το τι θα έπρεπε να είναι αληθινό προκειμένου μια ιδέα να είναι επιτυχής.
Προ-εμπειρία: Δεν χρειάζεται ένα στιλβωμένο πρωτότυπο για να δοκιμαστεί μια ιδέα. Το να βοηθηθούν οι δοκιμαστές να φανταστούν το αποτέλεσμα τους βοηθά να το εκτιμήσουν με παραγωγικό τρόπο. Αυτό θα μπορούσε να είναι ανέξοδο με ανέξοδο τραχύ σχέδιο ή με ένα σενάριο. Η ατέλεια «ενεργοποιεί» την αλληλεπίδραση με εκείνους που αξιολογούν την ιδέα.
Μάθηση στη δράση: Τα πειράματα στον πραγματικό κόσμο φέρνουν στην επιφάνεια τις αλλαγές που κάνουν την ιδέα επιτυχημένη και «οδηγούν» σε περαιτέρω εξελίξεις.
Για μια εμβάθυνση στη διαδικασία σκέψης ως προς τον σχεδιασμό μπορούν οι αναγνώστες ή και οι αναγνώστριες να διαβάσουν περισσότερα στο άρθρο του καθηγήτριας Daren Jeanne Liedtka με τίτλο «Γιατί ο σχεδιασμός σκέψης δουλεύει», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Harvard Business Review» και είναι διαθέσιμο ψηφιακά στο HBR.org
©Typologos.com 2018