Εικόνα 1. Ο μηχανισμός στήριξης αφορά αποκλειστικά στην εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος και διόλου δεν προβλέπει οικονομικές μεθόδους ανόρθωσης της πραγματικής οικονομίας. Πηγή:xatoo.blogspot.com
«Σήμερα βγήκαμε στις διεθνείς αγορές. Η υποδοχή του πενταετούς ελληνικού ομολόγου, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Με συμμετοχή πολλών εκατοντάδων επενδυτών από όλο τον κόσμο, οι διεθνείς αγορές εκφράζουν την εμπιστοσύνη τους στην ελληνική οικονομία και στη δυνατότητα της χώρας να βγει από την οικονομική κρίση», δήλωσε ο Πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς στις 10 Απριλίου 2014. Ενώ, πιο κάτω συνέχισε: «Μην ξεχνάμε ότι μπήκαμε στο Μνημόνιο, επειδή οι διεθνείς αγορές δεν μπορούσαν να δανείσουν τη χώρα. Τώρα με τις αγορές ανοίξαμε και πάλι την πόρτα του φυσιολογικού μας δανεισμού.»
Το γαϊτανάκι των δανείων συνεχίζεται ανεπηρέαστο, χωρίς κανείς να αναρωτηθεί για ποιο λόγο η χώρα παρεμποδίζεται να «σταθεί στα πόδια της» με δικές της δυνάμεις. Κανείς δεν αναρωτιέται για ποιους λόγους η χώρα βρίσκεται σε τόσο μεγάλη ανάγκη εξωτερικού δανεισμού, αντί να πλεύσει ολομέτωπα στην εύρεση λύσεων «εκ των έσω».
Το 2010 η κυβέρνηση προχώρησε σε αναγκαστική ανακεφαλαιοποιήση του τραπεζικού συστήματος, σε μια ύστατη προσπάθεια διάσωσης από την πτώχευση. Στα χρόνια που ακολούθησαν, βάδισε στις προδιαγραφές των αλλεπάλληλων Μνημονίων και των αναπροσαρμογών τους. Οι θυσίες, που έγιναν, ήταν πολλές και δραματικές.
Πραγματοποιήθηκαν ο δανεισμός με βαρείς όρους, το σημαντικό «ψαλίδισμα» μισθών και συντάξεων, η εφαρμογή του μέτρου της κινητικότητας μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και η εφεδρεία, ρευστοποίηση και εκποίηση κρατικών φορέων, καθώς και παρόχων. Και κάπου στο ενδιάμεσο, κάνει την εμφάνιση της και η… περίφημη «Αξιολόγηση», που δεν τόλμησε ποτέ να εφαρμοστεί χάρη στους συνδικαλιστές. Ή μήπως όχι μόνον εξαιτίας τους;…
Μεταξύ άλλων, το Δ.Ν.Τ. κάνει το λογαριασμό με εσφαλμένους συντελεστές και αρνείται πεισματικά μέχρι και σήμερα να επανορθώσει – έστω από πλευράς ηθικής ικανοποίησης – παρά τις φωνές που υψώνονται ανά την Ευρώπη.
Φυσιολογικός δανεισμός. Σχήμα οξύμωρο, αφού κανείς δανειστής δεν είναι γενναιόδωρος δωρητής ή σπόνσορας. Βάσει του αμερικανικού μοντέλου, τα δάνεια και το πλαστικό χρήμα κατέχουν παγιωμένη θέση στις οικονομικές συναλλαγές. Πρόκειται παρόλα αυτά για εικονικό χρήμα. Περισσότερα έξοδα, λιγότερα έσοδα. Αποπληρωμή στο τέλος του μήνα, αν έχουμε. Ειδάλλως;
Η νοοτροπία που ασπάζεται την οικονομική δράση με ξένους πόρους ήταν εξ αρχής λανθασμένη και επανειλημμένα αποδείχτηκε κακός σύμβουλος. Η Ελλάδα τόσο σε κρατικό όσο και σε ιδιωτικό επίπεδο κινείται διαρκώς σε ρυθμούς, οι οποίοι προσαρμόζονται με μοναδικό στόχο την αποπληρωμή των δανείων που τη βαρύνουν δεκαετίες τώρα. Πώς μπορεί να επιτευχθεί οικονομική ευρωστία, όταν όλες οι ευνοϊκές οικονομικές συγκυρίες, που πιθανά να δημιουργηθούν, έχουν ως λόγο ύπαρξης την εξόφληση των δανειστών;
Εικόνα 2. Το μικρό ψάρι τρώει το μεγάλο και η πλοκή περιπλέκεται με το κράτος να παίζει το ρόλο του κακού. Πηγή: www.koolnews.gr
Και ως από μηχανής Θεός εμφανίζονται οι τράπεζες να ζωντανέψουν ξανά το προ κρίσης «όνειρο» του πλούτου. Όπως αναφέρει το περιοδικό “Fortune” (στο τεύχος Ιουλίου), εκτιμάται πως η στρόφιγγα δανεισμού για τον ιδιωτικό τομέα θα ανοίξει μόλις μέσα στο 2015. Με όπλο τις διευρυμένες χρηματοδοτήσεις, ευελπιστούν οι τράπεζες να επιταχύνουν την ανάπτυξη και επιπρόσθετα να δημιουργήσουν δυνατότητες κάλυψης των μέχρι πρότινος μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Η ειρωνεία του πράγματος είναι πως γνωστή τράπεζα έχει ήδη σχεδιάσει και εγκαινιάσει την προωθητική της καμπάνια για τη χορήγηση δανείων προς ιδιώτες και επιχειρήσεις. Και έχουμε περάσει μόλις τα μισά της χρονιάς που διανύουμε… Υπάρχει – άραγε – κάποια σκοπιμότητα ή πρόκειται για απλή σύμπτωση;
Από μια διαφορετική σκοπιά, ακόμη και ο δανεισμός με τις ευλογίες των τραπεζών είναι ένα είδος τζόγου. Ο τζογαδόρος ποντάρει πως θα κερδίσει, ο καταναλωτής αρκείται στο να αποκτήσει το υλικό αγαθό που επιθυμεί. Εν τέλει και οι δυο φεύγουν με τις τσέπες, καθώς και με τα χέρια άδεια. Ο δεύτερος ίσως και με δάκρυα στα μάτια.
Μαζί με το νέο «άνοιγμα» των τραπεζών προς τους ιδιώτες, αξίζει να ερευνηθεί και το κεφάλαιο των επενδύσεων, το οποίο παρουσιάζει ορισμένα μελανά σημεία. Ένα από τα βασικότερα είναι το εξής: Με ποιον ακριβώς τρόπο θα ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας μέσω των επενδύσεων που αναμένονται να εισρεύσουν στην Ελλάδα, όταν αφενός δεν θα τεθεί κανείς όρος, ο οποίος να προϋποθέτει την αξιοποίηση ελληνικού εργατικού δυναμικού και, αφετέρου από τη στιγμή που οι εταιρείες θα σπεύσουν να επενδύσουν, χωρίς όμως να ξεχνούν το ίδιον όφελος;
Εικόνα 4. Αμφιλεγόμενη η ευεργετική επίδραση των εξωτερικών επενδύσεων στην τόνωση της οικονομίας. Πηγή: www.fortunegreece.com
Άλλο κομβικό σημείο αφορά στην εκποίηση της εθνικής περιουσίας σε επενδυτές. Σύμφωνα με δημοσίευμα της “Ελευθεροτυπίας” (26/7/2014), το ΤΑΙΠΕΔ υπό την… πολύτιμη εποπτεία του κου Εμίρη σκοπεύει να αποδώσει «δικαιοσύνη» και να φέρει εις πέρας το «πατριωτικό του καθήκον» με την εξασφάλιση επικερδών συμφωνιών. Παρατίθεται η «προκλητική δήλωση» του κου Εμίρη στο “Βήμα” (20/7/2014): «Εν τέλει, πρέπει να γίνουμε πιο δυσάρεστοι με όσους θέτουν εμπόδια στην ανάπτυξη των έργων».
Η κυβέρνηση προωθώντας το ρητό «πίστευε και μη ερεύνα», κατακερματίζει τον εθνικό πλούτο έναντι πινακίου φακής, εν αγνοία ολόκληρου του έθνους. Με ψευδολογίες και δήθεν αγώνες για την επίτευξη οικονομικών ευκαιριών, καλύπτει τις ασύδοτες συμφωνίες που προσυπογράφουν ένας-ένας οι αξιότιμοι εκπρόσωποι της λαϊκής βούλησης.
Γιατί δεν υπάρχει plan B; Σε τι υστερεί η χώρα και δεν μπορεί να προσελκύσει επενδυτικό ενδιαφέρον, χωρίς να ξεπουλήσει τον πλούτο της;
Ο αιγιαλός, τα ορυκτά κοιτάσματα, που κάποτε δεν υπήρχαν και ω του θαύματος (!) εμφανίστηκαν επί θητείας Γ. Παπανδρέου, οι ιαματικές πηγές, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δέχονται χείρα βοηθείας από το «μεγάλο κεφάλαιο» με αντάλλαγμα τη διαχείρισή τους… Τι άλλο έχει σειρά προς πώληση;
…Με άλλα λόγια, δανεισμός για το δανεισμό, επενδύσεις για τις αγορές, κυβερνήσεις «πιόνια». Αυτό είναι το succes-story, κύριοι. Μονάχα που στο δρόμο χάθηκε η ουσία, μερικές δεκάδες ζωές και η ελπίδα πως η ποιότητα ζωής θα επιστρέψει. Μπορεί ορισμένοι να πουν πως απαιτείται χρόνος για να φανούν τα αποτελέσματα της τρέχουσας οικονομικής πολιτικής. Όμως, άλλα δείχνουν τα νούμερα και άλλα η πραγματική ζωή.
Εικόνα 5. Με «Εθνική αυτοκτονία» ισοδυναμούν οι ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών περιουσιακών στοιχείων. Πηγή: gregordergrieche.blogspot.com
