Σκόρπιες σκέψεις για το άνοιγμα της δημόσιας γραφής στο διαδίκτυο

ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΩΝ ΤΟΥ  TYPOLOGOS. COM ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Σκόρπιες σκέψεις για το άνοιγμα της δημόσιας γραφής στο διαδίκτυο.

Των Βένης  Παπαδημητρίου– Διονυσίας  Τριπολίτου.  Το κείμενο έγραψε η Βένη Παπαδημητρίου.

B.Π: Ο δημοσιογράφος, πριν αρχίσει να γράφει δημόσια, περνά από το στάδιο της «μαθητείας».  Όσα Πανεπιστήμια και αν έχει βγάλει, όσες σπουδές και να έχει κάνει, η μαθητεία, είναι απαραίτητη…

Καθώς, η δημοσιογραφία, απαιτεί σωστή γραφή, ενδεχομένως, ιδιαίτερη, και, αντίληψη! Εάν δεν αντιλαμβάνεσαι τα γεγονότα, εάν δεν βλέπεις , δεν διακρίνεις έστω και λίγο «πίσω από το παραβάν», τότε δεν θα πετύχεις..

Σημασία δεν έχει να αντιλαμβάνεσαι και να καταγράφεις, τα όσα λέγονται και τα όσα φαίνονται. Σημασία έχει να αντιλαμβάνεσαι, όσα δεν φαίνονται και όσα δεν λέγονται..

Να ανακαλύπτεις συνεχώς.. Κι αυτό είναι έμφυτο στον άνθρωπο.

Στην εξάσκηση, διακρίνει ο αρχισυντάκτης ο διευθυντής Σύνταξης,  αν το άτομο που έρχεται με την επιθυμία να γίνει δημοσιογράφος, είναι ικανό να ανακαλύπτει, να αποκαλύπτει, και, να γράφει σωστά..

Να μην προκαλεί, να είναι τεκμηριωμένα τα όσα γράφει και να έχει αποδείξεις. Δημοσιογράφος χωρίς αποδείξεις, είναι όπλο δίχως σφαίρες.. Τα δικαστήρια θα τον καλούν συνεχώς,  εφόσον γράφει ανυπόστατα γεγονότα , τα οποία καταγγέλλονται..

Στην εποχή μας, με το διαδίκτυο να είναι προσιτό σε όλους, όλοι γράφουν. ΟΙ πάντες. Σκέψεις, απόψεις, γεγονότα.

Η ελευθερία είναι το ύψιστο αγαθό του ανθρώπου, όπως και η Υγεία.. Γι αυτό και τα άτομα εκφράζονται ελεύθερα, στα blogs, στο Facebook, σε όλες τις ομάδες κοινωνικής δικτύωσης..

Κανόνες, όρια , ήθος – σε αρκετές περιπτώσεις- δεν υπάρχουν στην κοινή γραφή..

Χαρακτηρίσθηκε «επικίνδυνο» από ορισμένους, το γεγονός ότι όλοι γράφουν,  χωρίς κρίση, χωρίς τεκμηρίωση, ενώ για άλλους, Θείο Δώρο..

Επικίνδυνο, διότι μια ψευδής είδηση, ή μια στοχευμένη  «ανάρτηση», μπορεί  να παρασύρει μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να «φιλτράρουν», τα όσα διαβάζουν, παρά τα αποδέχονται αμέσως και με μεγάλο ενθουσιασμό..

Όταν λείπει το «φίλτρο», το οποίο δημιουργείται στο άτομο με τη γνώση, το διάβασμα,  την εξερεύνηση, το «δούλεμα» της κάθε είδησης στη σκέψη,  τότε οδηγούνται σε λάθος δρόμους.. Παραπλανώνται..

Και οι «πλάνοι» του διαδικτύου είναι αρκετοί. Άλλοι χωρίς πρόθεση, άλλοι με αυτό το σκοπό. Γράφουν στο διαδίκτυο, στοχεύοντας συνειδήσεις ευάλωτες..

Γι αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή από όλους. Διαβάζουμε κάτι, μας αρέσει, αλλά θα πρέπει να ερευνήσουμε κατά πόσο είναι αληθινό, κατά πόσο είναι συμβατό με τις δικές μας θέσεις , απόψεις, στάση ζωής..

Πολλές κατηγορίες ανθρώπων, υπάρχουν στο διαδίκτυο, που γράφουν και κάθε κατηγορία έχει τη δική της ιδιαιτερότητα και αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να ερευνηθεί από τους ειδικούς (αν δεν έχει ήδη ερευνηθεί).

Δεν θα παρακάμψω το γεγονός ότι πάρα πολλοί, χρησιμοποιούν την ικανότητά τους στο γράψιμο, την ποίηση, γα να προσελκύσουν φίλους, ή να γνωρίσουν άτομα του άλλου φύλου..

Δεν θα παρακάμψω το γεγονός, ότι πολλοί από αυτούς που γράφουν τόσο όμορφα και γλυκά στο διαδίκτυο, είναι κακοί χαρακτήρες… Πολύ κακοί….

Γι αυτό, συνιστάται μεγάλη προσοχή στο τι δεχόμαστε μέσα μας, από άτομα που δεν γνωρίζουμε , ποια νοήματα μας περνάνε, τι θέλουν από εμάς, τη σκέψη μας, τη συνείδησή μας…

Αυτές είναι οι δικές μου προσωπικές σκέψεις, ως δημοσιογράφος…

Η φίλη Κοινωνιολόγος κ. Διονυσία  Τριπολίτου, έχει τη δική της άποψη..

Δ.Τ: Θεωρώ το άνοιγμα του διαδικτύου σε όλους ένα Θείο δώρο ως άνοιγμα του παραθύρου στην Κοινωνία και στους ανθρώπους εκείνους που κανείς έως τώρα δεν σκέφτηκε είτε μέσα από την εφημερίδα είτε από την τηλεόραση, να προσκαλέσει σ’ έναν ζωντανό διάλογο , έτσι ώστε να πιάσει τον πραγματικό παλμό των ανθρωπίνων αναγκών.

Μέσα από την οπτική αυτής της απλής διαπίστωσης είναι φυσικό να έλθουμε σε επικοινωνία με ανθρώπους που είναι διαφορετικού πολιτισμικού και μορφωτικού επιπέδου.

Η θετική πλευρά του «εγχειρήματος» είναι η αλληλεπίδραση που προσκομίζεται ακριβώς μέσα από την διαφορετικότητα .

Σαφώς χρειάζεται να μπορεί κάποιος να διαβάσει πίσω από τις λέξεις, γιατί σίγουρα η παρορμητική και ελεύθερη γραφή είναι η αυτούσια μεταφορά της σκέψης , χωρίς επιτήδευση , χωρίς κανόνες, χωρίς πολλές φορές τον συντονισμό της συζήτησης,  εφόσον τις περισσότερες φορές είναι σαν να απλώνονται σκόρπιες σκέψεις που πρέπει κάποιος να έχει την τέχνη και την τεχνική  να τις οργανώσει για να μπορεί και να τις διερευνήσει.

Φυσικά είναι εντελώς διαφορετικό να διαβάσει κάποιος ένα άρθρο που μπορεί να έχει συγκεκριμένο κοινωνικό πολιτικό οικονομικό στόχο, εντελώς διαφορετικό να διαβάσει ένα ποίημα και ακόμα πιο δύσκολο να αντιληφθεί προσωπικές απόψεις σε σχέση με ένα γεγονός.

Πάντως είναι ωφέλιμο να μπορούν εκείνοι ακριβώς που δεν είχαν την δυνατότητα να εναποθέσουν την γνώμη τους και για όλους τους άλλους να έχουν την δυνατότητα αν θέλουν να τους διαβάσουν.

Το διαδίκτυο είναι μια διεθνής πλατφόρμα επικοινωνίας, είναι ένας μικρό – μακρόκοσμος μέσα στο οποίο κάποιος μπορεί να αντλήσει πληροφορίες πάντως όχι οπωσδήποτε να μορφωθεί ή να αποκτήσει την κλασσική γνώση η οποία απαιτεί να εντρυφήσει με βαθύτερη αναζήτηση βιβλιογραφίας και εμπειρίας. .

Β.Π: Σε ότι αφορά την προβολή του ατόμου γράφοντας στο διαδίκτυο, είναι δεδομένο πως όλοι επιζητούν την προβολή  και την επιβεβαίωση, Διονυσία… Και αυτό τονώνει το εγώ και την  αυτοεκτίμησή του..

Δ.Τ: Οποιαδήποτε μορφή προβολής βοηθάει τον άνθρωπο στο να νοιώσει ότι ανήκει σε ένα σύνολο, αυτομάτως λοιπόν ανεβαίνει και η αυτοεκτίμηση του. Η δημόσια έκφραση ανήκε, για πολλά χρόνια στην χώρα μας, σε μια συγκεκριμένη ελίτ που συχνά αποτελείτο από διανοούμενους, πολιτικούς και γενικότερα στα λεγόμενα δημόσια πρόσωπα.

Είναι λοιπόν φυσικό, μέσα από  την απελευθέρωση αυτών των στεγανών κάποιοι άνθρωποι να επιζητούν την καταξίωση τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι οπωσδήποτε χαμηλού μορφωτικού επιπέδου. Είναι όλοι εκείνοι που δεν είχαν προσβασιμότητα να ακουστούν. Δειλά δειλά και όλο και περισσότερο έχουν φτιάξει τις ιστοσελίδες τους δημιουργώντας άτυπα ένα παγκόσμιο φόρουμ.

Στο θέμα της παραπληροφόρησης, συμφωνούμε με την Διονυσία, με κάποιες αποκλίσεις:

-Ότι εκφράζεται δημόσια και από οποιονδήποτε ενέχει τον κίνδυνο παραπληροφόρησης ή και διαστρέβλωσης .

Αν, παραδείγματος χάριν, ένα άρθρο σε μια εφημερίδα πραγματεύεται ένα έγκλημα, χωρίς ρεπορτάζ και έρευνα , αν ο αρθρογράφος διακατέχεται από έλλειψη σταθερών αξιών , έλλειψη αρχών αντικειμενικής δημοσιογραφίας μπορεί να κάνει εξίσου το ίδιο κακό και να παρασύρει την λεγόμενη «ψυχολογία της μάζας».

Το ίδιο και πιο εύκολα μπορεί να συμβεί στο διαδίκτυο το οποίο στην χώρα μας δεν διέπεται από αυστηρούς κανόνες εκτός από την νομοθεσία της προσβολής και των εγκληματικών ενεργειών.

Άρα ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει χωρίς να τεκμηριώνει τις θέσεις του . Όσοι έχουμε την δυνατότητα της γνώσης συναντάμε καθημερινά στον κόσμο της κοινωνικής δικτύωσης τέτοια φαινόμενα και δυστυχώς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταγγείλουμε στον υπεύθυνο της δικτύωσης «μπλοκάροντας» το άτομο ή την ομάδα τεκμηριώνοντας τους λόγους του αιτήματός μας σε προσωπικό επίπεδο. Το πιο εύκολο λοιπόν είναι να παρασυρθεί κάποιος, όπως θα παρασυρόταν από οποιονδήποτε λαοπλάνο. Είναι η αντανάκλαση της κοινωνίας μας, η  οποία αποδεικνύει την τεράστια ανωριμότητα, ημιμάθεια και πόσο ανερμάτιστοι είμαστε.

Με την κ Διονυσία Τριπολίτου, συμφωνούμε στο γεγονός ότι…

Τα  μέλη του Facebook απαντούν σε σχόλια ή και αναρτούν θέματα που τους “αγγίζουν” ή τα οποία καλύπτουν κάποιες ανάγκες τους χωρίς να είναι του γνωστικού τους αντικειμένου. Προκαλούν ουσιαστικά την συζήτηση που έχουν ανάγκη   , έστω και μέσα από αυτόν τον τρόπο. άλλοι πάλι, σαφώς το παίζουν “ξερόλες” και προσπαθούν να εντυπωσιάσουν.

Αυτοί είναι και οι πιο “επικίνδυνοι” στο να διαδώσουν θέματα που δεν μπορούν να υποστηρίξουν βρίσκοντας βέβαια τους “αδαείς” που θα παρασυρθούν από αυτές τις επίπλαστες γνώσεις. Είναι όμως ένα “παιχνίδι” εντυπώσεων  που παίζεται και στην καθημερινή μας ζωή και όχι μόνον μέσα στο διαδίκτυο.    

©Typologos.com 2012