ΠΑΟΛΟ ΝΕΣΠΟΛΙ, ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ESA: «ΓΙΑ ΜΕΝΑ Ο ΘΕΟΣ ΦΑΝΗΚΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΡΑΤΟΣ»!
Το δεύτερο μέρος της αποκλειστικής συνέντευξης του Ιταλού Αστροναύτη στον www.typologos.comκαι στη Βένη Παπαδημητρίου!
Επιστρέφοντας από τον Διαστημικό Σταθμό, ο Πάολο Νεσπόλι (φωτογραφία), αισθάνθηκε πως.. έχασε τις ικανότητες που είχε εκεί πάνω.. Τις ικανότητες του.. υπέρ-ήρωα..
(Αντιφατικό το να αισθάνεσαι τόσο μικρός και ταυτόχρονα σούπερ ήρωας).
Αισθάνεται πως δεν έκανε, όσα ήθελε να κάνει- καθώς τώρα έχει την εμπειρία- γι’ αυτό, επιθυμεί διακαώς να του επιτρέψουν να ξανακάνει το ταξίδι…
Πράγμα , λιγουλάκι δύσκολο, καθώς ο ανθρώπινος οργανισμός καταπονείται αρκετά κατά την παραμονή του στον Διαστημικό Σταθμό…
Μου απάντησε σε ορισμένες από τις ερωτήσεις που του έθεσα, ενώ βρίσκεται σε πρόγραμμα «ειδικής δίαιτας- διατροφής», για να επανέλθει ο οργανισμός του…. Απολαύστε τον… (Μια πίτσα βρέθηκε μπροστά του… στα σύννεφα)!!!!
(Φωτογραφία της ESAκαι της NASA: Η Γη από ψηλά)
Κοιτάζοντας έξω από τα παράθυρα του διαστημικού σταθμού, είδατε διαφορετικά μέρη και διαφορετικές φάσεις της Γης. Ποιές εικόνες είναι αυτές που εκτιμήσατε περισσότερο;
«Δύσκολο να πω. Αν ωστόσο πιεζόμουν να πω, θα έλεγα ότι οι εικόνες των ερήμων ήταν οι περισσότερο δραματικές. Αν και κάθε μέρα υπήρχαν καινούργιες και διαφορετικές εικόνες, κάθε μέρα μία έκπληξη και νια καινούργια ανακάλυψη. η αρχική μου ιδέα στην έναρξη της αποστολής ήταν να βρω και να πάρω φωτογραφίες από 2-3 ιδιαίτερα σημεία της γης και να τα επισκεφθώ, όταν θα επέστρεφα.
Αυτό αποδείχτηκε αδύνατο αφού πρακτικά κάθε μέρα υπήρχαν μία ή και περισσότερες εικόνες που θα κατέληγαν να προστεθούν στην ιδιαίτερη συλλογή μου.Τέλος πάντων, κατά τη διάρκεια των χρόνων της εντατικής μου εκπαίδευσης, έχω καταφέρει να συγκεντρώσω ένα ανεκτέλεστο υπόλοιπο ημερών αδείας, το οποίο φοβάμαι ότι θα είναι αρκετό να μου επιτρέψει να δω λίγα μόνο από αυτά τα μέρη».
Κατά τη διάρκεια της παραμονής σας στο διάστημα, αισθανθήκατε την παρουσία του Θεού;
«Ο καθένας αισθάνεται το διάστημα με ένα νέο και διαφορετικό τρόπο. Για μένα, ο Θεός φάνηκε να είναι περισσότερο παρών και ορατός.
Ίσως εξαιτίας του ότι η έλλειψη βαρύτητας και η δυνατότητα να βλέπω τη Γη από το διάστημα πρόσθεσαν νέες διαστάσεις και συνέβαλαν ακόμα περισσότερο στο να με κάνουν να αισθάνομαι μικρός και ασήμαντος».
(φωτογραφία της ESAκαι της NASA: Ο Πάολο με τους συναδέλφους του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό εν ώρα έλλειψης της βαρύτητας!)
Τι σας έλειψε περισσότερο κατά τη διάρκεια της παραμονής σας στο διαστημικό σταθμό (ISS); Όταν επιστρέψατε στη Γη, ποιό ήταν το πρώτο πράγμα που επιθυμήσατε;
«Ο σταθμός είναι ένα απομονωμένο και περιορισμένο φυλάκιο, αλλά την ίδια στιγμή έχει πράγματα που δεν μπορούν να βρεθούν στη Γη. Παραδόξως, δεν μου έλειψαν και πολλά και πιστεύω ότι τα υπέρ και τα κατά εξισορροπούνταν , τουλάχιστον εμφανώς.
Κάποια ημέρα, πάντως, τραβούσα φωτογραφίες από τα σύννεφα και παρατήρησα ότι το ένα έμοιαζε με γιγάντια πίτσα. Αλλά την επόμενη ημέρα βρήκα ένα άλλο σύννεφο το οποίο επίσης έμοιαζε με πίτσα και την αμέσως επόμενη μέρα ακόμα ένα.
Τρεις πίτσες σε τρεις ημέρες φαινόταν πάρα πολύ για να είναι τυχαίο, οπότε κατέληξα ότι μου έλειπε το απλό και φρέσκο φαγητό, όπως η πίτσα, και πιθανόν το γεγονός ότι συνήθως συνδυάζω την πίτσα με τις κοινωνικές μου επαφές, με το να βγαίνω έξω με φίλους να διασκεδάζω και να χαλαρώνω. Οπότε επιβεβαίωσα ότι θα φάω πίτσα με το που θα επιστρέψω στη Γη»
Θα μπορούσατε να περιγράψετε τα συναισθήματά σας, όταν επιστρέψατε στη Γη; Πόσο χρόνο χρειάζεται το σώμα για να επανέλθει στα φυσιολογικά πλαίσια..
«Στο διάστημα συνηθίζεις να αιωρείσαι και να έχεις υπερδυνάμεις. Αμέσως μετά την επιστροφή μου στη Γη, αυτές οι δυνάμεις του υπέρ-ήρωα χάθηκαν, αισθάνθηκα ναυτία και όλα φαίνονταν βαριά και δύσκολα.
Μετά από μερικά λεπτά σκέφτηκα στ’ αλήθεια ότι “η βαρύτητα είναι χάλια”. Τα πράγματα βελτιώθηκαν σταδιακά με τη βοήθεια του πολύ επιθετικού προγράμματος επανένταξης που εκτελέσαμε με το που γυρίσαμε στο Houston. Μετά από 3 εβδομάδες είχαμε επιστρέψει κατ’ ουσίαν στο κανονικό».
Γιατί η παραμονή των αστροναυτών στο διαστημικό σταθμό περιορίζεται στους 6 μήνες;
«Έξη μήνες, είναι ο χρόνος που έχει κριθεί ως ένας καλός συμβιβασμός ανάμεσα στην ικανότητα του πληρώματος να κινητοποιηθεί και να εργαστεί αποτελεσματικά σε ένα περιορισμένο και απομονωμένο περιβάλλον και στις δαπάνες που συνδέονται με το λανσάρισμα και την είσοδο και τον ωφέλιμο χρόνο στην τροχιά – παίρνει περίπου 1.5 μήνα πριν να μπορέσει κάποιος να εργαστεί αποτελεσματικά στο σταθμό.
Η συσσωρευμένη ακτινοβολία είναι –επίσης- ένας παράγοντας και το όριο που υπάρχει αυτή τη στιγμή για εμάς τους αστροναύτες είναι ένας χρόνος, ίσος με 2 μακράς διαρκείας αποστολές»
Θα θέλατε να ταξιδέψετε στο διαστημικό σταθμό ακόμα μία φορά ή θα κάνατε και μια δεύτερη σκέψη;
«Αν υπήρχε μια δεύτερη δυνατότητα, θα το έκανα χωρίς αμφιβολίες. Παρ’ όλα αυτά, 6 μήνες στο διάστημα ήταν ασφαλώς όχι μικρή περίοδος, υπήρξαν πολλά πράγματα που δεν μπόρεσα να κάνω ή να ολοκληρώσω ή που τώρα θα τα έκανα με διαφορετικό τρόπο.Στο επιστέγασμα όλων αυτών πάντως, η θέα της Γης από εκεί πάνω κόβει την ανάσα και σίγουρα θα μπορούσα για ακόμα 6 μήνες πριν να τη χορτάσω.»
Να πάω και εγώ μαζί του, αν τελικά ξαναφύγει;.. το σκέπτομαι… ίσως ξεπεράσω αρκετά πράγματα…
