ΟΜΟΛΟΓΙΑ
ΟΜΟΛΟΓΙΑ
Του Νίκου Μόσχοβου, e–mail: nikmoshov@gmail.com
H αυλαία ανοίγει
Η μουσική σε πλημμυρίζει
Τα φώτα κλείνουν
Το τραγούδι αρχίζει.
Δεν μπορεί να καταλάβει,
Γιατί πληγώνονται τα παιδιά.
Απουσία- κανείς δεν βρίσκεται πια εδώ.
Αδυνατεί να καταλάβει
Πως το χαμόγελο δεν ακούγεται τώρα πια.
Οι μνήμες έρχονται και φεύγουν.
Το πληγωμένο μουτράκι σε κοιτάει
Ο παλιάτσος κλαίει
Άλλη παράσταση δεν θα δοθεί σήμερα.
Το τραγούδι- θε- να αρχίσει
Με βλέπεις
Σε βλέπω
Σε ακούω
Με ακούς.
Πως συνέβη τα παιδιά, χαρά να μη βρίσκουν;
Πως συνέβη ο καρχαρίας τάχα άγιος να μοιάζει;
Το κουδουνάκι των Χριστουγέννων
Ακούγεται στο βάθος
Θυμάται
Κλαίει.
Τα τύμπανα στεντόρεια ακούγονται στο βάθος
Ο αγέρας σφυρίζει στα παραθύρια
Η παιδική μονωδία χάνεται
Μέσα σε κλάματα και κραυγές
Ξεσπώντας μέσα στη νύχτα.
Οι ερινύες πετούν καλά από επάνω μας
Η ζωή χάνεται
Το μικρό λουλούδι μαραίνεται
Δεν μπορεί ν’ ανασάνει.
Ο χρόνος γυρίζει απελπιστικά, αργά, μπροστά
Ξυπνά τα βράδια κλαίει
Η Ζωή, τα γαρύφαλλα, η ευωδία πνίγονται.
Το θαύμα περιμένει.
Διαφημίσεις- ζωντανές ρεκλάμες:
«Ζήσε τη ζωή σου με μια Pepsi».
Οι άνθρωποι τώρα δεν σκέφτονται.
Ξυπνά
Ο Εφιάλτης δεν τελείωσε ακόμα.
Να! Ο Τσάρλι Τσάπλιν χορεύει
Ο Μπόγκυ κατεβαίνει στη σκηνή
Κι ο Αιζενστάιν νέο Ποτέμκιν ετοιμάζει.
Την προσωπίδα βγάλε
Φανέρωσε τα όλα στο φως
Η Λύτρωση είναι εδώ
Και τη Ζωή θα ξανακερδίσεις.
©Typologos.com 2014.
