Η Νέα Ελληνική Ισορροπία
Η νέα ελληνική ισορροπία
Του Παναγιώτη Τζοβάρα, e-mail: pantzovaras@gmail.com
Η συνταγή γνωστή και τα αποτελέσματα αναμενόμενα. Ο φαύλος κύκλος ύφεσης-νέων μέτρων καλά κρατεί. Και οι συζητήσεις για τη νέα προσπάθεια διάσωσης της Ελλάδας συνεχίζονται, με το βλέμμα στραμμένο στις αποφάσεις που αναμένονται την εβδομάδα που διανύουμε.
Πλήθος οικονομολόγων και αναλυτών καταθέτουν απόψεις σχετικά με τη διαχείριση του χρέους καθώς και τι αποτελέσματα θα έχει ένα ενδεχόμενο (μάλλον αναπόφευκτο) κούρεμα του ελληνικού χρέους σε εγχώριο, ευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο- ίσως- επίπεδο.
Οι αλλαγές που συμβαίνουν είναι κοσμογονικές και κάθε είδους πρόβλεψη μπορεί να αποδειχθεί ,το λιγότερο, επισφαλής. Υπάρχει όμως και ένα άλλο είδος διαλόγου που αφορά στις νέες συνθήκες που διαμορφώνει η κρίση και τα απόνερά της σε κοινωνικό, κατά κύριο λόγο, επίπεδο.
Εδώ και τρία, σχεδόν, χρόνια όλοι οι Έλληνες πολίτες βιώνουν μια μεγάλη αλλαγή, αντιστρόφως ανάλογη και με εκ διαμέτρου διαφορετικά χαρακτηριστικά αυτής που συντελέστηκε από τη δεκαετία του ’80 κι έπειτα· τη “βίαιη” προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας σε πιο ανταγωνιστικά πρότυπα.
Όλη αυτή η διαδικασία θα γεννήσει καινούριες ανάγκες στο οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που είμαστε αναγκασμένοι να δημιουργήσουμε και πάρα πολλοί θα αναγκαστούν να μετεκπαιδευθούν (ευτύχημα αν ποτέ συμβεί) και ακολούθως να διαφοροποιήσουν την επαγγελματική τους δραστηριότητα.
Ο δημόσιος τομέας, με τις αλλαγές που προωθούνται και το πάγωμα των προσλήψεων, θα απασχολεί ολοένα και λιγότερους εργαζομένους και όπως γίνεται αντιληπτό ο χώρος της αγοράς εργασίας θα βρεθεί σε νέο σημείο ισορροπίας.
Κάθε μεταβατική περίοδος έχει τους δικούς της πρωταγωνιστές. Αυτούς που κερδίζουν κι αυτούς που χάνουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι αρνητικοί πρωταγωνιστές, αυτοί που θα απωλέσουν μέρος των κεκτημένων τους, δυστυχώς φαίνεται να αποτελούν την πλειοψηφία.
Το ζητούμενο, επομένως, δεν είναι άλλο από τη διαμόρφωση των νέων όρων σε εργασιακό και κοινωνικό κατ’ επέκταση επίπεδο. Η κυρίαρχη οικονομική σκέψη απαιτεί χαμηλότερους μισθούς και αποδυναμωμένα εργασιακά δικαιώματα. Το ίδιο και η τρόικα από την ελληνική κυβέρνηση, με σκοπό τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Είναι σαφές πως ο χώρος της μισθωτής εργασίας θα πληγεί σημαντικά σε αντίθεση με το κεφάλαιο που βγαίνει κερδισμένο και έχοντας επιβάλλει τις δικές του απαιτήσεις.
Η αποψίλωση του κράτους πρόνοιας, το πισωγύρισμα στον τομέα των εργασιακών σχέσεων και η συμπίεση της κουτσουρεμένης μεσαίας τάξης θα επιφέρουν σταδιακά την απομεσοποίηση της ελληνικής κοινωνίας και τον επακόλουθο διαχωρισμό σε πλούσιους και φτωχούς με ό,τι αυτό συνεπάγεται όσον αφορά τις αυξανόμενες πιθανότητες κοινωνικής σύγκρουσης.
Ο Gabriel Garcia Marquez γράφει πως «η αποχέτευση δείχνει τη συνείδηση των ανθρώπων», θέλοντας να καταδείξει ότι μια κοινωνία δείχνει την ευαισθησία της, ανάλογα με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα πιο αδύναμα μέλη της. Η δική μας, σε μια -τέτοιου τύπου- αξιολόγηση ζητούμενο είναι αν περνάει τη βάση.
©Typologos.com 2011
