Είναι καιρός να φυσήξει ο αέρας γι’ αλλαγή!
Είναι καιρός να φυσήξει ο αέρας γι’ αλλαγή!
Αφιερωμένο στους συναδέλφους της ΕΡΤ
Του Νίκου Μόσχοβου
Είναι καιρός να φυσήξει ο άνεμος της αλλαγής. Είναι καιρός για εμάς τους Έλληνες να δημιουργήσουμε. Είναι καιρός να πάμε ενάντια στο ρεύμα κι ενάντια σε όλες τις πιθανότητες. Ναι μπορεί πολλοί να εκμεταλλεύτηκαν το σύστημα και να μπήκαν στη δημόσια ραδιοτηλεόραση.
Ναι πολλοί μπορεί να γυρόφερναν ,σουλουτσάροντας τα τεμπέλικα κορμιά τους. Αλλά υπήρχαν και οι άλλοι. Εκείνοι που δούλευαν. Και ξέρω πολλούς τέτοιους. Ας μου πουν ότι θέλουν: Ξέρω την Εύα Κουσιοπούλου, που έτρεχε από πολιτιστικό σε πολιτιστικό θέμα. Τον Νίκο τον Πιτσιακίδη, που συμπλήρωνε το εισόδημά του με την ΕΡΤ.
Ξέρω τον Χρήστο τον Δάντση, που δεν έχει αφήσει ρεπορτάζ για ρεπορτάζ σε μέρη της Βόρειας Ελλάδας. Εάν απαριθμήσω μόνο τα παιδιά, που ξέρω από την ΕΡΤ-3 και τι δουλειά έχουν ρίξει στη ζωή τους, τότε ίσως μερικοί να αλλάξουν γνώμη.
Δεν είμαι ποτέ της άποψης να χάσει κανείς τη δουλειά του κι ούτε στον χειρότερο μου εχθρό εύχομαι να του τύχει κάτι τέτοιο. Πολλές φορές κοιτάμε επιδερμικά τα πράγματα και νομίζουμε πως σε κάποια δημόσια ή δημοτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα δεν γίνεται δουλειά . Γίνεται και παραγίνεται.
Δεν αναφερθώ στη δουλειά που έκανε ο Κώστας Βαξεβάνης- δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο- αλλά τα ρεπορτάζ τα οποία «έβγαλε» τον τελευταίο καιρό ενοχλούσαν πολλούς.
Θα αναφερθώ, όμως, στο Νίκο τον Γρυλλάκη, που τον γνωρίζω και ξέρω ότι καθημερινά φέρνει ένα ρεπορτάζ στην ΕΡΤ.
Είμαι ένας από αυτούς, που πλήρωσαν ακριβά την «οικονομική κρίση» ή αλλιώς τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος λυσσομανάει γύρω μας. Ωστόσο, ποτέ δεν θα χαρώ για κανέναν που έχασε τη δουλειά του.
Το έχω ζήσει. Λοιπόν, νομίζω πως είναι καιρός για να φυσήξει ο άνεμος της αλλαγής. Γιατί εκεί επάνω βλέπω κάποιους αποφασισμένους «να τα τινάξουν όλα στον αέρα» και να ισοπεδώσουν τους πάντες για να κρατήσουν το παντεσπάνι τους. To γράφω απλά, νέτα και σκέτα.
Θα το πω λαϊκά και σταράτα: Κάνετε, τα ακριβώς αντίθετα από ότι λένε τα εγχειρίδια οικονομολογίας. Μα που ζείτε; Μα κυριολεκτικά στον κόσμο σας.Και φοβάστε, σαν τα μκρά παιδιά να μην σας μαλώσουν. Μα οι άνδρες που φοράνε παντελόνια ξέρουν να λένε και τα μεγάλα Όχι. Εσείς ζείτε στον κόσμο σας.
Ναι, ζείτε στον γυάλινο κόσμο σας. Η κατάσταση στην Ελλάδα , μου θυμίζει τον Κερένσκι. Θα μου πείτε; Ποιος είναι αυτός; Ανοίξτε τα κιτάπια της ιστορίας και διαβάστε. Και κάτι ακόμα: Ε! Εσείς, που είστε εκεί επάνω, ας κοιταχτείτε λίγο στον καθρέπτη. Εσείς είστε, όλα αυτά που λέτε για τον κόσμο.
Εν κατακλείδι, είναι καιρός να φυσήξει ο αέρας για αλλαγή, για να μπορέσουμε όλοι να δουλέψουμε!
©Typologos.com 2013.
