ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΥΤΕΡΗ ΒΟΓΙΑΤΖΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΕΥΤΕΡΗ ΒΟΓΙΑΤΖΗ

 

Tου Νίκου Μόσχοβου, e–mail: nikmoshov@gmail.com

 

Τον  αείμνηστο Λευτέρη Βογιατζή δεν είχα ποτέ την ευτυχία κι ούτε την τιμή να τον γνωρίζω προσωπικά ή να του πάρω συνέντευξη. Τον γνώρισα μέσα από τις παραστάσεις του  κι ιδίως αυτές που αφορούσαν στα έργα του Χάρολντ Πίντερ.

 

Ως θεατής, λοιπόν, θα προσπαθήσω να μιλήσω και από ότι έχω ακούσει για αυτόν από άλλους ανθρώπους του Θεάτρου.

 

Όποιον ή όποια και να ρωτούσες ένα θα σου έλεγαν : «Τρέφουμε μεγάλο σεβασμό γι’ αυτόν». Τον χαρακτήριζαν, δε, απαιτητικό και ακριβολόγο επάνω στη σκηνοθετική ματιά του.

 

Όταν τον είδα πρώτη φορά σε έργο επί σκηνής με «μάγεψε» και ιδιαίτερα  θεωρώ αξεπέραστη την ερμηνεία του στο ρόλο του Ντέβλιν στο «Τέφρα και Σκιά» του Πίντερ.

 

Ξέρετε, όμως, τι μου άρεσε στις προσεγγίσεις του; Το γεγονός, όπως έγραψε σήμερα εύστοχα και η Καθημερινή,   ότι ο ίδιος  «διάλεγε πάντοτε τον δύσκολο δρόμο» για να «ανεβάσει» παραστάσεις.

 

Αυτή την ιδιότητα την εκτιμώ ιδιαίτερα σε έναν άνθρωπο – ακόμη κι αν δεν τον γνωρίζω- γιατί ασπάζομαι την ίδια άποψη.

 

Ο Λευτέρης Βογιατζής είχε έναν τρόπο στο «σανίδι» να σου δείχνει πάντοτε το διαφορετικό, δηλαδή δεν ακολουθούσε την πεπατημένη και γι’ αυτό το λόγο κέρδισε τον σεβασμό όλων των ομότεχνών του.

 

Προσωπικά τον θεωρώ μέσα στην μεγάλη πεντάδα του Ελληνικού Θεάτρου μαζί με τους Αλέξη Μινωτή, Κάρολο Κουν, Μάνο Κατράκη, Κατίνα Παξινού κι ένα μεγάλο γνώστη του Αρχαίου Ελληνικού Δράματος.

 

Ήταν  αυτός που γνώρισε στο Ελληνικό κοινό την μεγάλη θεατρική συγγραφέα, Σάρα Κέιν.

 

Θα τον θυμάμαι και μέσα από τις ταινίες του Νίκου Παναγιωτόπουλου, όπου παρέδιδε ρεσιτάλ ηθοποιίας.

Τι μας άφησε πίσω του  ο ίδιος ως άνθρωπος; Νομίζω πως το δίδαγμα να αρχίσουμε όλοι-ες να τα κάνουμε τα πάντα με τον δύσκολο τρόπο. Να γίνουμε όλοι-ες πιο επίμονοι με τους στόχους μας και να μην βολευόμαστε με λιγότερο ουρανό, που έγραφε και ο ποιητής.

 

Καλό αντίο…..

 

©Typologos.com 2013.