ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΕΤTΥ ΒΥΤΙΝΑΡΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΕΤTΥ ΒΥΤΙΝΑΡΟΥ
Του Νίκου Μόσχοβου
Την λένε Μπέττυ Βυτινάρου και για εμένα είναι η ενσάρκωση του χορού επί της Γης. Ως φίλος και παλαιός συνοδοιπόρος της αφιερώνω αυτό το Editorial του www.typologos.com ως ελάχιστη τιμή σε μια γυναίκα και καλλιτέχνιδα του καιρού μας, που προσέφερε- προσφέρει πολλά.
Σας καλώ – μάλιστα- να έρθετε να την χειροκροτήσετε, όταν θα παραλαμβάνει το Βραβείο ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και τον Πολιτιστικό Οργανισμό «Εσαεί εν Ροή» στις 10ες Βραδιές Νέων Καλλιτεχνών, που θα γίνουν στις 17-19 Μαΐου 2013 στο Πνευματικό Κέντρο «Αλέξανδρος» (Οδός Εθνικής Αμύνης 1). H βράβευση θα πραγματοποιηθεί στις 8.30 το βράδυ της Κυριακής 19 Μαΐου του 2013.
Την Μπέττυ Βυτινάρου την γνώρισα στα πρώτα μου δημοσιογραφικά βήματα στα ερτζιανά, όταν με την Ιωάννα την Λαδά και την Μπέττυ την Μάλλιου παρουσιάζαμε την εκπομπή «Βήματα στους Δρόμους της Τέχνης» στο ράδιο –Φωνή της Τούμπας κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Είναι ο άνθρωπος, που με γνώρισε στον Βαγγέλη τον Γερμανό- όταν τον είχε φέρει στο «Θεατράκι» – και τότε πήρα τη πρώτη μου «ζωντανή» ραδιοφωνική συνέντευξη και την ευχαριστώ δημοσίως γι’ αυτό. Αφήστε, όμως, αυτό και ας σας μιλήσω για χορό.
Η Μπέττυ είναι μια χορεύτρια μεγάλης ολκής, αφού μπορεί μόνο με μια χορογραφική κίνησή της να σε «ταξιδέψει» σε μέρη μαγικά, αλλά κι όχι μόνον.
Έχω παρακολουθήσει πολλές από τις παραστάσεις της, αλλά δύο μου έχουν μείνει για πάντα στο μυαλό- η μια ήταν, όταν χόρεψε παραστατικά με μια αναπηρική καρέκλα για τα άτομα με αναπηρίες και η δεύτερη όταν χορογράφησε με λίγα ουσιαστικά μέσα το έργο “The Wall” των PinkFloyd, αποδεικνύοντας πόσο μεγάλη καλλιτέχνιδα είναι .
Αν την έχετε δει, όπως εγώ να χορεύει στη σκηνή, τότε ίσως μπορείτε να καταλάβετε, γιατί είναι η ενσάρκωση του χορού επί της Γης. Ως σολίστ αποφεύγει τις περιττές κινήσεις , ενώ χρησιμοποιεί κατά την ταπεινή μου άποψη πολύ λίγα εκφραστικά μέσα, καταδεικνύοντας πως το απλό στην τέχνη είναι και το αληθινό!
Η Μπέττυ Βυτινάρου δεν είναι απλώς μία άλλη ιδιαίτερα έντονη καλλιτεχνική φυσιογνωμία με σημαντική προσφορά στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της Βόρειας Ελλάδας, αφού με μια πιρουέτα σε «οδηγεί αλλού».
Την θεωρώ ως την Ελληνίδα «Μάγια Πλισέτσκαγια» στο χώρο του μοντέρνου χορού κι ας η ίδια θα μου πει πως λέω πολλά. Έχοντας δει – όμως- «ζωντανά» την Μάγια Πλισέτσκαγια, τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ και τον Μπαρίσνικοφ να χορεύουν, τολμώ τη σύγκριση, γιατί στην Ελλάδα έχουμε μάθει να μην εκθειάζουμε όσους-ες πραγματικά το αξίζουν.
Πολλά παιδάκια ( αγόρια και κορίτσια) της χρωστούν τα πρώτα βήματά τους στο χορό και είμαι σε θέση να γνωρίζω πως λατρεύει να δουλεύει με τα μικρά της Σχολής της.
Η ίδια έχει χορογραφήσει παραστάσεις ακόμη και στη Νέα Υόρκη για τον Λεωνίδα τον Λεοζίδη, αλλά η ίδια παραμένει πάντοτε απλή, απέριττη κι αληθινή με τους φίλους της.
Και για ένα είμαι βέβαιος πως έχει να δώσει ακόμα πολλά! Και μια παράκληση προς την ίδια: Ανέδειξε, Μπέττυ, το «Θεατράκι» όσο μπορείς, τα νεότερα παιδιά θα πρέπει να μάθουν για τον χώρο. Να μάθουν τι σημαίνει πραγματική δουλειά δοσμένη με συναίσθημα….
©Typologos.com 2013